Archief Etcetera

174 document(en) met "ZO MOOI IS VRAAGT HIJ" • Resultaten 81 tot 100 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 46, Januari 1994 • Bruno Koninckx • Peter De Graefs Ombat
de eerste zinnen vraagt hij zich af wat we hier eigenlijk komen doen...zijn vertolking kruipt De Graef wél in de huid van zijn personage: hij beweegt zich moeizaam, en hij praat op een ietwat sappige toon, alsof hij echt een oude man is. Het is dan ook op z'n minst...Positief gesteld kan je zeggen dat Peter De Graef technisch zo goed acteert en vertelt dat hij de toeschouwer helemaal in de ban houdt

Nr. 47, December 1994 • Gunther Sergooris • Don Giovanni in de Vlaamse Opera, Tristan...
Don Giovanni verbergt niets, hij heeft geen dieperliggende laag die vraagt om onthuld te worden...Hem die ze tot het leven teruggevoerd heeft, verliest ze paradoxalerwijze als hij later terugkeert ('Mir erkoren, mir verloren') want hij eist haar als bruid op voor zijn oom...Op het einde van het tweede bedrijf vraagt Tristan aan Isolde hem te volgen naar het donkere, nachtelijke land waaruit hij door zijn moeder verbannen werd, toen zij, stervend, hem liet geboren worden

Nr. 49, April 1995 • Gunther Sergooris • Verzuchtingen van het muziektheater
Het is pas als je een gestructureerd gezelschap bent, dat zo'n simultane aanpak mogelijk is. Etcetera: Door het decreet worden jullie ook verplicht tot bepaalde uitgaven die op zichzelf niets...Bruneel: De continuïteit die wij als zo noodzakelijk ervaren, drukt zich ook uit in mensen...En de receptieve sector vraagt ernaar, dus dat is mooi meegenomen

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Dat was zo bij Peter Sellars, toen hij enige tijd geleden deze tekst koos...Stapsgewijs heeft hij drie op elkaar aansluitende toneelstukken geschreven die hij nu in één avondvullend spektakel samengebracht heeft bij het Theater van het Oosten...Ook hij vecht niet voor zijn vaderland, want hij wordt slechts door persoonlijke motieven van ontgoocheling en jaloezie gedreven

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
De theatermaker bedient zich van een beheerste stijl, hij brengt verschuivingen aan in bestaande en beproefde codes van acteren, hij hanteert montage-technieken, hij grijpt terug naar de retorica...Een toneeltekst van heel ver weg (waarvan we niet eens meer weten of hij wel zo goed is, of überhaupt speelbaar) schuurde aan tegen een verschrikkelijke, dichtbije realiteit - die weer nadrukkelijk...rita Getroffen Geraakt Zo'n woord dat precies klinkt Als wat het betekent Zo'n woord dat met zichzelf Samenvalt Zo zou ik ook willen zijn richard Sereen

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Je kan enkel van een criticus verwachten dat hij (lees in wat volgt ook 'zij' en 'haar') doet wat hij denkt te moeten doen, op de manier en met de woorden en de constructies die hem het beste lijken...Dat zijn uiteindelijk de vereisten die je aan een criticus moet stellen: niet dat hij, zoals Rudi Laermans vraagt, eens duidelijk stelt of de besproken voorstelling nu 'kwaliteiten' heeft of niet...Dat hij in dat proces nog een aantal andere zaken meeneemt - hoe de voorstelling zich tot de wereld buiten het theater verhoudt, of tot andere voorstellingen of andere kunsten - is mooi meegenomen

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Dat blijkt allemaal niet waar te zijn, maar ondertussen is het leed zo aangewakkerd, dat hij zich uiteindelijk ontmant...voor drie personages, doet hij de regie (samen met Arne Lie-vens) en speelt hij de rol van Eddy zelf ('dat scheelde weer een loon van een acteur'). Met zijn hese en tegelijkertijd zacht-schelle stem...Hij is eigenlijk op zoek naar het wezen der dingen, en wil ook zo de legende rond de heilige maagd van Orléans tot haar juiste proporties terugbrengen

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Wanneer hij voor het publiek passeert, vertelt hij stukken uit zijn levensverhaal en over zijn familie...Wanneer ik dat vertel aan Mou Sen, de regisseur, kijkt hij raar op...Moeilijkheden met de overheid heeft hij nooit ondervonden, beweert hij, ook niet met zijn als dissident geduide stuk File O, een creatie voor de eerste editie van het Kunstenfestival

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
De structurele budgetten en projecttoelagen zijn al zo beperkt, wat doe je dan als bijvoorbeeld SOIL een multimediaal project opzet...Verder verwacht ik van de minister dat hij naar wegen zoekt om de kwaliteit van de adviesverlening te verhogen, dat hij samenwerking nastreeft...Ik ben wel ontgoocheld als hij stelt dat de middelen voor de totale podiumkunsten niet zullen stijgen

Nr. 58, December 1996 • Hugo De Greef, Erwin Jans • Jukebox
zijn artikel deconstrueert hij woorden als cultuur, collectiviteit, reflectie, ... Allemaal heel mooi en terecht, alleen is de tekst Groeten uit Brussel zelf al een problematisering van die begrippen...Jonck vraagt zich af of'dit soort voorstellingen verankerd zit in de Brusselse realiteit': 'Is dit geen pure, onversneden (!) import...Maar Vanhoutte en Baeten lijken het zo te willen formuleren dat de grote schouwburgen de grote boosdoeners zijn, diegenen die al het geld opslokken en zo iedere beweging in het theater

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Op dat domein was hij een kenner: met een meticuleuze zorg en een aan fetisjisme grenzend fanatisme heeft hij een brok geschiedenis van het ballet opgedolven...Merce heb ik pas zo'n twintig jaar later ontmoet...Het hangt ervan af wat je objectief is. Je kunt het ballet volledig willen bemeesteren, daar voortdurend op werken, omdat zo'n meesterschap alle aandacht vraagt

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
1950 voerde hij er zijn eerste regie...Voor hij in 1972 zelf directeur van de kvs werd, maakte hij drie directeurs mee: Jan Poot, Louis De Bruyn (vanaf 1942) en Vic De Ruyter (vanaf 1956). In 1993 verliet hij, na 52 jaar, de kvs, maar niet...Al vóór de eerste repetitie bepaalde hij wie waar zou staan en had hij zich een beeld gevormd van hoe de voorstelling er zou uitzien

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
zich de uitgangspositie van de contemporaine mens: hij is melancholisch en kan niet meer beslissen of hij vreemdeling wil zijn, worden of blijven...Net zoals Brecht wil hij een historicus die het constructieve moment van de geschiedenis demonstreert, weigert hij de helden van de geschiedenis te bewieroken, schrijft hij geschiedenis vanuit het...spel-zet (Bataille), is hij in een gevecht gewikkeld om via zijn engagement uitzicht op het Andere (buitenwereld) te behouden, levert hij een gevecht om de authenticiteit, enz

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
vraagt het koor in Hooglied 5,9. En de bruid antwoordt: 'Mijn lief is blank en blozend, onder tienduizend anderen is hij te herkennen...Lach mij toch niet zo uit...Zarah begint met de mededeling van Matthias dat hij de gelukkigste jongen van de wereld is omdat hij gaat trouwen met Zarah

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
seizoen en de Bronks-producties Mooi stilzitten...Dat resulteert in een mooi ensemble, met jonge mensen die ook hun eigen werk willen maken...Een "ervaringsacademie", zo noem ik datgene waar ik van droom

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Bianco noemden we zo omdat het echt uit het niets voortkwam, het was fris, we hadden geen enkele grens, alles was mogelijk...Hij heeft geen tekst nodig, geen video, hij hoeft niet van kostuum te veranderen...Die abstracte, primitieve ideeën confronteer ik met mijn lichaam om te zien hoe het op deze ideeën reageert, in de hoop dat het abstracte van de idee en het fysieke elkaar ontmoeten en de idee zo

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Wat aangevangen met de voor ons zo vreemd aandoende mengeling van schuld en lust, zoals in een niet eens zo ver van ons verwijderd stuk van Mauriac, De onbeminden...Dat dit soms een zowel geestelijke als emotionele inspanning vraagt, valt niet te ontkennen...Ik vrees dat deze houding een onbewuste reactie is op wat Rudi Laermans in zijn artikel zo goed evoceert, namelijk de onmacht voor de opvoeringskunsten om te kunnen aansluiten bij het hedendaagse

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Hij durft ook zo vreselijk uit de bocht gaan, hij is ook zo gedreven...Iedere acteur wil zo graag beter zijn dan hij is, wil zo graag de betere kant van de mens laten zien, wil zo graag voor zichzelf en in de ogen van de anderen een hogere vorm van aanvaarding verkrijgen...Hij: 'Wat ik er zo mooi aan vind, is dat je in extremis toch al je kennis en individualiteit ten dienste van iets wil stellen

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Maar nu denkt men: 'Hij heeft al in die film of die serie gespeeld, hij denkt dat hij een vedette is en begint zich anders te gedragen...Als een schilder een schilderij maakt dat hij goed vindt, en hij vindt het tien jaar later slècht, bestaat er een grote kans dat hij het intussen heeft verkocht en dat het blijft hangen...Wie het accent op het spelen legt en zijn speelterrein zo breed mogelijk wil houden, is dus gebaat dat sterrendom zo ver mogelijk van zich weg te houden

Nr. 63, Maart 1998 • Pascal Gielen • Corps incorporated
Hij heeft het niet zo begrepen op de moderne dans in Vlaanderen: te flou, niet precies genoeg...Zo sloot hij zich aan bij de nogal militante aidsbeweging Act Up, waarmee hij onder meer de directeurs van het medisch bedrijf Bristol gijzelde, omdat deze een belangrijk geneesmiddel voor...worden beide aanpakken in evenwicht gebracht: de choreograaf werkt nog steeds met een mooi ogende esthetiek - hij heeft dan ook veel aandacht voor compositie en het technisch kunnen van zijn dansers - maar