Archief Etcetera

1145 document(en) met "Maar " • Resultaten 901 tot 920 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • Christoph De Boeck • Durven springen
De verhouding is echter ambigu: de kritiek is in staat een produktie te kraken, maar ze zorgt eveneens voor media-aandacht...Dat lijkt een vage term, maar die kan ingevuld worden met voorbeelden als Frans Verreyt van De Nieuwe destijds, of wijlen Jac Heijer...Maar vanuit een gedrevenheid die dat legitimeerde

Nr. 50, Juni 1995 • Steven Humblet • Onvruchtbare krenterigheid
Maar, heeft de reactie van de criticus hier soms niet al te veel weg van die van een jaloerse minnaar, die al te doldriest de meest verscheiden reddingspogingen wenst te ondernemen (niet beseffend dat...Hij is iemand die de noodzakelijke scheidingen en (onder)scheidingen aanbrengt, maar ondanks deze verschillen ook op zoek gaat naar een continuïteit, naar datgene wat hen, vaak ondanks hun schijn van...ons om dragen geworden, nog wel ombuigen naar andere en zonnigere oorden en een 'terugkeer' eisen naar het serieuze (maar niet het zware), naar het ernstige (maar niet het verstikkende), naar het

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Maar bijgevolg kan er een mechanisme in werking treden van positieve discriminatie: je schrijft er niet over, maar als ze iets goeds brengen, dan wel...Maar laat iemand zijn slaap om toch maar te weten te komen wie de mens is die de tickets verkoopt, die de hapjes bereidt, en die de toiletten schoonmaakt...Maar zeker geen zuiver informatieve koppen, geen "KNS brengt knappe Strindberg", maar iets om te lokken, om de aandacht te trekken

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
Het lijkt een evidentie, maar dat is het allerminst...Oneffenheden strijkt hij niet glad, maar scherpt hij aan...Kortom, hij is inderdaad geen gemakkelijk gezelschap, maar hij houdt er wel het leven in. Marleen Baeten De meeste theatercritici in Vlaanderen werken als free-lancer

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Redactioneel
De redactionele samenhorigheid manifesteerde zich wel meer aan negatieve zijde: de afwijzing van de bedrijfsroutine, van de commercie, het mooi gemaakte technische toneel, maar ook het moderne theater...Maar het gevecht dat Etcetera dient te leveren is veel moeilijker nu...Daarom is het bij uitstek de plek waar niet alleen vragen gesteld worden, de koning gekitteld, maar waar ook antwoorden ontstaan

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
De kunstenaar is geen gesprekspartner meer, maar een object waarnaar geamuseerd gekeken kan worden...Maar tot nu toe waren hun stukken altijd té kort om te programmeren, of wat té vreemd van vorm voor een breed publiek...Ik wil vernieuwend werken in deze Noordlimburgse landelijke grensgemeente, maar ik wil ook niet egotrippen met 5 toeschouwers in de zaal, integendeel: ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Hij gaat maar door...Maar iedere keer komt die ene, overweldigende scène uit het volwassenentheater op de voorgrond...Ga zo maar door

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Inmiddels programmeert het festival nog maar incidenteel straattheater...Maar als je heel eerlijk bent, zijn ze daar maar gedeeltelijk mee bezig...Maar het etiket 'experimenteel theater' wordt met overtuiging afgewezen

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
Maar daarmee zijn ook de vertrouwde oriëntatiepunten weg...Maar daar moet u verder niets achter zoeken

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
De lichtbeelden van Walter Verdin in Angels in America situeren de actie, maar maken, naarmate de voorstelling vordert, een onwezenlijke indruk doordat er geen levende ziel op te bespeuren...Een toeschouwer kan voor zichzelf waarheden formuleren, maar ik denk niet dat het binnen het theater mijn functie is om dat te pretenderen...Angels in America suggereert realisme, maar toont de realiteit niet

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar die ene seconde waarin het lezen overgaat in het levend horen en zien, daar zit ik iedere keer op te wachten...Maar waar waren ze...Maar waar is de dirigent dan

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
De laatste jaren gingen de Wooster Group of Hollandia er nog wel in, maar om naar....euh ik wijk af...Het was wat mij betreft een niet geheel gelukte produktie, maar ik heb er wel toneelspel gezien van de allermooiste soort, met name van Pierre Bokma...Er waren in die voorstelling momenten waarop hij niet toneelspeelde, maar toverde; zoals Jessye Norman kan zingen alsof ze door God is aangeraakt

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Alle vragen waarmee ik het voorbije seizoen geworsteld had, maar die ik onbeantwoord had achtergelaten, kwamen opnieuw in alle hevigheid aan de oppervlakte...Wordt de tekst daardoor totaal anders, maar toch nog schrijfbaar...maar geen alfabet; je moet je eigen woorden maken

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Ik heb me daar natuurlijk ook veelvuldig aan bezondigd, maar nu dacht ik, ik moet dat dan maar doen, onvoorbereid opgaan in een serie van monologen, dan moeten het ook maar echt monologen zijn...Maar al bij het zien van onze voeten onder het gordijn van het kleedkamertje, begon die man heel hard te schreeuwen dat het zo absoluut niet ging en dat hij weg zou gaan en dat wij eerst maar eens...Om nog maar te zwijgen van het feit dat het om een perversiteit gaat die al 1000 jaar oud is. Toneel is een duizenden jaren oude perversiteit, maar waar de mensheid verzot op is. En waarom zo stapel

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het was het mooie an sich, zoals in de abstracte plastische kunsten, of in poëzie, waar je aan de tekens geen betekenis moet koppelen, maar die je gewoon op je af moet laten komen...Geen zaalverantwoordelijke die ingreep, ook de ouders lieten maar begaan...Ik snap zo'n theaterbeleid in Maastricht niet, dat voor kinderen alles maar moet kunnen

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar wat doe je als je blind bent, en geen bewegingen van een choreograaf kunt overnemen...Maar de ellende herhaalde zich, wel zo'n vier of vijf keer...Goed, we zijn blijven zitten, maar dan uit respect voor de acteurs

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar ineens had ik er genoeg van...Dat gevoel van ontgoocheling heeft waarschijnlijk niet zoveel met het stuk zelf te maken, maar eerder met een verzadiging van de typische Stan-formule...Daarmee bedoel ik geen Ijzertoren-Vlaams, maar Nederlands van het Zuiden

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Maar ongevoelig...Waren acteurs maar zo...Maar ook in de taal van zijn 'kamerspelen' (bijvoorbeeld Rijnders' 'trilogie' Silicone - Pick-up - Tulpen vulpen), relatiedrama's waarbij het onvermogen elkaar te bereiken niet alleen intentioneel

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
maar dat hoe langer hoe meer die keuze ook een politieke, een maatschappelijke, een religieuze, een filosofische en een emotionele betekenis voorstaat...Geen verhaal over passie en ondergang, hartstocht en dood,... maar een mythische, muzikale partituur...Maar temidden van die absurditeit moesten de renners iets doen

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Paul Binnerts: 'Ja, maar dat is ook nuttig...Maar daarvoor heb je ook een jury...Maar het lukt gewoon niet