Archief Etcetera

962 document(en) met "haar" • Resultaten 701 tot 720 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
De militaire voorstelling Een tijdje geleden zag ik Meg Stuart in het brtn-programma Ziggurat praten over haar nieuwe dansprogramma...Ze sprak ook over haar werkwijze en benadrukte hoe ze in haar dansstudies de natuurlijke beweging uiteenhaalde, via herhaling, via het werken met tijd...Haar manier van werken (die natuurlijk de manier van werken is van veel moderne choreografen) deed me warempel denken aan...zeventiende eeuwse militaire discipline

Nr. 55, April 1996 • Parkbeleid of landschapsbeleid?
haar lezing over het dansbeleid in Vlaanderen (Flemish Dance Platform, januari 1995) pleitte Myriam Van Imschoot voor een benadering van dans als biotoop, met gradua-liteit, diversiteit en samen...leving als kenmerken (zie Etcetera 49). Haar overwegingen kan je gerust doortrekken naar het hele domein van de kunsten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
Gelukkig gebeurt dat ook op verschillende vlakken: zo houdt het vti in haar studie m.b.t...De jury moet een juryrapport schrijven over en een prijs geven aan wat haar in het voorbije seizoen geraakt heeft...Als FeVeCC dan niet de nodige bescheidenheid aan de dag legt, en Signaal ook nog beschouwt als uithangbord voor haar eigen werking, kom je na de sympathieke startjaren voor onoverkomelijke problemen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Ik had haar graag gekend, iemand die zich als 'haar eigen botsing' beschrijft...Ze praat lijzig, haar tong uit haar mond, slachtoffer van haar koppigheid en ouderdom...Er wordt geïnsinueerd dat de vader Miranda heeft willen verkrachten, maar omdat dat niet lukte, haar aan een haak in de schuur gehangen en haar zo aangeboden heeft aan een boerenknecht in ruil voor

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Én een danseres (Carlotta Sagna), een meer abstracte figuur die toneelbloed drinkt en uitbraakt, het stroomt over haar wit hemdje en kleurt haar kruis donkerrood...Een ingetogen Viviane De Muynck dwingt deze namaakpoëzie om toch haar (of beter: Shakespeare's) geheimen prijs te geven, zij neemt haar tijd om zichzelf een absurde levensles te geven...Zij zou haar kind 'het brein verplet' hebben, haar 'tepel uit zijn weke mond gerukt' hebben om de koninklijke macht te veroveren

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Haar kern is haar balans tussen negatie en overgave...Hier wordt ons getoond hoe dubbelzinnig elke eerlijkheid eigenlijk wel is, hoe ze zichzelf te kijk zet en daar verantwoording voor moet afleggen en tegelijk aan haar paradoxale doortraptheid niets kan...Haar eigen bloot-stelling (bijna in de zin van een pat-stelling), zowel in de muziek, in de compositie als in het fysieke statement -daar ergens zit dat wat deze voorstelling toont zonder het ooit

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Peter De Jonge • Revolte onder het promenadedek
theatermachine van The Wooster Group, het arsenaal van lichteffecten, videobeelden en electronische geluidsstormen dat zich als een net over haar spreidt en waar ze vruchteloos haar kogels op afvuurt...Haar woorden 'Oh, the filthy beast' halen zijn zelfbeeld onderuit: 'I was scared... She didn't belong'. Het dringt niet tot hem door dat haar reactie niet met zijn persoon, maar met zijn positie...Haar witte, feeërieke verschijning wordt gedragen en voortbewogen door de aan het zicht onttrokken stokers; haar gil is als een dichtgeslagen metalen deur

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Robin Steins • Een duik onder het oppervlak
De gebeurtenissen van dit bedrijf zijn uitermate melodramatisch: in haar blokhut staat Minnie toe dat de vreemdeling Johnson haar haar eerste kus Madama Butterfly...Wanneer ze weer alleen zijn, zet Minnie, beledigd en gekwetst, haar minnaar aan de deur waar hij wordt verwond door een schot van Rance...Voortdurend speelt ze een spel met haar omgeving en met het publiek: ze schakelt vlekkeloos over van werkelijkheid naar toneelspel waarbij het overdreven, theatrale gebaar niet geschuwd wordt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Imme Dros verving nogal prozaïsche woorden door eenvoudige en poëtische, wat de muzikaliteit van haar werk onderstreept...het hoofdpersonage, schrijft haar verhaal in een schriftje...Bij haar leerde ik hoe de opbouw van een stuk er uitziet

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Wie heeft al die wanorde teweeggebracht, zodat zelfs de zon haar gezicht omfloerste...Satyr: Moet je haar horen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Vanhoutte, Marleen Baeten • De ingevroren theatertijd
Kurt Vanhoutte en Marleen Baeten formuleren een aantal bedenkingen bij de recente subsidieverdeling Op het moment dat u dit leest, heeft de zomerzon haar hoogste punt bereikt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Jan De Pauw • No Motherfuckin' Shiiiit...?!
Zo is Walking Tall van Susan Lewis een nadrukkelijke kritiek op de voorstelling van de zwarte vrouw als lelijk - omdat haar fysieke structuur en haartooi niet beantwoordt aan het blanke...Haar uitvoering lijkt sterk op een ritueel gebed voor collectieve verlossing...De zwarte Institute of Contemporary Arts-delegatie in Nobody's Theatre had de mond vol over de zwarte gemeenschap en haar specifieke geschiedenis, maar ik zag nooit eerder zoveel conservatieve stiff

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Het is tot in zijn diepste vezels verbonden met de stad, met haar politiek, haar problemen, haar conflicten, haar oplossingen...Het kan misschien op langere termijn opnieuw een middengroep naar de stad lokken die de stad weer opeist als haar terrein en haar niet overlaat aan speculanten en stedebouwkundigen...De Verdorven stad - Marc Sleen wat anders aan haar hoofd heeft dan 'nog meer werkelijkheid'. Die is er al, met bakken

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Haar theater is dat van de regisseur die bekwaam en op overtuigende wijze nieuwe accenten weet te leggen in de dramatische tekst...De toeschouwer wordt door Katerina, een tweederangspersonage uit Schuld en boete, uitgenodigd op de maaltijd na de begrafenis van haar man

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
Over haar toekomst, haar centrum, haar onschatbare betekenis, haar charme, haar allure, haar historie...Josette Féral van de Université du Québec in Montreal stelt in haar bijdrage het gevaar voor optimisme scherp...Paul Corthouts, directeur van de Beursschouwburg, beschrijft haar in het boek

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
En ze zijn talrijk, de vrouwen: de oude en de jonge, de dikke, de in het zwart geklede, de met grijze en bruine regenjassen, de met hoge hakken, de met loshangend haar, de modieus geklede, de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
haar openingstoespraak vond Frie Leysen dat de podiumkunsten best een hoekje mochten vrijmaken om Brussel naar binnen te laten, de stad waarin haar festival zijn bedding vindt...Iedere generatie heeft recht op haar volkshuis...Haar steenmassa had een hoog moreel gehalte want welvaart, geluk en rechtvaardigheid zouden haar deel zijn

Nr. 58, December 1996 • Hugo De Greef, Erwin Jans • Jukebox
Neem van mij aan dat de drie plus de mi- nister op dit ogenblik aardig met hun handen in het haar zitten om deze zwak hanteerbare beslissing werkbaar te maken...49) Met andere woorden: een grote scène dwingt door haar materialiteit, haar omvang, haar weerbarstigheid om intiem te zijn, de re- ETCETERA XIV I 58 51...p.25) Marleen Baeten en Kurt Vanhoutte vrezen voor de intrede van een 'artistieke ijstijd'. Maar ook de kritiek heeft zo haar strenge winters

Nr. 58, December 1996 • Pol Arias, Claire Diez • Je t' aime, moi non plus
Hij noemt het dan ook een 'lange mars'. Terecht wijst hij op de invloed van Béjart en zijn Mudra-school op die Franstalige jonge dansgeneratie en hoe die op haar beurt alweer een nieuwe generatie...Anne Wibo van haar kant glijdt snel over de Franstalige theaterscholen heen en blijft vooral stilstaan bij haar institituut, het Centre d'études théâtrales van Louvain-la-Neuve...haar statement, dat we al konden horen in de vorm van State of the Union op het Theaterfestival van 1994, wijst Marianne Van Kerkhoven erop dat het samenbrengen van theorie en praktijk één van

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Als een soort vangnet voor de mogelijke kritiek die haar redactionele voorwerk - haar inziens terecht - kan oproepen, wijst zij bij voorbaat op de hiaten en tekortkomingen, met de vergoelijkende...haar publiek afriep...Stichting Kunstboek kwam dus bedrogen uit in haar liefde voor kunst en boek