Archief Etcetera

729 document(en) met "Ik-figuur Laat" • Resultaten 681 tot 700 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • On monte à Paris, on monte à...
Als ik naar voorstellingen met Franstalige of Vlaamstalige wortels kijk, zie ik uiteraard een verschil, maar waarin dat zich precies uitdrukt is moeilijk te omschrijven...Ik voel dat Louvet en Dragone die felheid, die kleuren hebben gezien: daar groeit een nieuwe authenticiteit gebaseerd op oude riten...Een kleine fractie van het publiek komt af op een voorstelling als Larf met boventiteling, omdat het werk van Josse De Pauw heel toegankelijk is, maar ik betwijfel of daar veel toeschouwers uit

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Buyck • Kazungu, de metis
Hij vertelt zijn verhaal off-voice, rustig en sereen, in de ik-vorm, terwijl hij landschappen toont in Rwanda en archiefbeelden uit de jaren ’40 en ‘50...Ik was dus een kind geboren uit een buitenechtelijke verhouding, geboren uit twee culturen, geboren uit twee verschillende kleuren...Ik had nog minder bestaansrecht dan de relatie tussen mijn ouders

Nr. 76, Maart 2001 • Pé Vermeersch • Dood van een Butohdansmarietje
Het zou toch ook zo kunnen zijn dat de eigen cultuur de inboorlinge geen plaats laat of op een bepaald moment niet voldoende is? Zo vaak ben ik niet-westerse, traditionele of folkloristische...Ik herhaal zo vaak de vastgelegde zang- en danslijnen tot ik iets begrijp van wat Zeami, de bezieler van het noh in de 15de eeuw, omschreef als ‘tien is wat in het hart is, zeven is in de beweging...Natuurlijk breid ik ook mijn dansvocabularium uit, dans ik ook met een onbeweeglijk torso, ook met glijdende voeten, met een uiterst rechte ruggengraat

Nr. 76, Maart 2001 • Erwin Jans • Het meervoud van de multicultuur
Zo vermoed ik dat de inbreng van de Indische muzikale ritmes in de tweede helft van de jaren zestig – en dan heb ik het niet alleen over popmuzikanten als George Harrison die naar India trokken, maar...Gisteren kreeg ik de vraag waarom ik geen voorstelling met Turken heb gemaakt, want er wonen meer Turken in deze buurt...Ik maak deze voorstelling met Marokkanen omdat ik in een buurt met Marokkanen heb gewoond en mijn buurjongens Marokkanen waren

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Dans als de kunst van het balanceren
Ik moest afwisselend denken aan Kung Fu – de dansers leken soms heuse krijgers – en aan West Side Story, maar allicht past het beeld van de ongenaakbare torero nog het best bij de geënsceneerde...Poses en gestes articuleerden een leegte, geen Grote Gevoelens, laat staan een verhaal – en daarin zat het verschil met de muziek, die wel illustratief was...Want Grote Gebaren zijn als bewegingen uit de tijd; ze passen niet bij de huidige geïnformaliseerde omgangsvormen, reden waarom ook ik haast reflexmatig moest denken aan voormoderne beelden (die

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Dans als de kunst van het balanceren
Ik moest afwisselend denken aan Kung Fu – de dansers leken soms heuse krijgers – en aan West Side Story, maar allicht past het beeld van de ongenaakbare torero nog het best bij de geënsceneerde...Poses en gestes articuleerden een leegte, geen Grote Gevoelens, laat staan een verhaal – en daarin zat het verschil met de muziek, die wel illustratief was...Ik zag een heel andere voorstelling, vol fysiek intensieve poses maar zonder dat de geënsceneerde lichamelijke dramatiek zoiets als een emotionele binnenkant bezat

Nr. 75, Maart 2001 • Marleen Baeten • 'Eén uur omhelzen, één uur is mij...
Terwijl ik het aanbod van het komende half jaar doornam, moest ik niet lang nadenken...De evolutie naar meer muzikale dissonantie in de volgorde van de liederen volgt de evolutie van het stuk, waarin de kleine zeemeermin de kommerloze kinderjaren achter zich laat en van de ene...Naast het feit dat ik betwijfel of de kinderen hierover bevraagd zijn, vrees ik dat men ervan uitgegaan is dat het genieten van een voorstelling recht evenredig is met het van meet af aan begrijpen

Nr. 75, Maart 2001 • Rud Vanden Nest • Falstaff mist de trein
Geen wisselende settings dus, laat staan een naakte scène; maar ook geen speelvlakkenconstructie of smetteloos witte doos...Verdi’s Falstaff in De Munt (coproductie met de opera’s van Lyon en Firenze) leunt, vrees ik, veeleer aan bij de laatste categorie

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • Het lange sterven
Daar worstel ik steeds mee: hoe bewaar ik de suggestie van chaos, met al die mooie ruismomenten, zonder dat het een troebele soep wordt...Mooie ruismomenten’, dat is een karakteristiek Carina Molier-begrip, vind ik, vermoed ik...Ik kom bij haar niet alleen altijd op prettige manier ontroerd en door elkaar geschud uit een voorstelling, ik wil bijna steeds dat het na het slotapplaus gewoon meteen opnieuw begint

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • De Onttovering
Het is me in het afgelopen jaar meerdere keren overkomen dat ik twee voorstellingen op één avond wilde zien, de eerste voorstelling wat uitliep, en ik vervolgens door enkele behendig manoeuvrerende...Ik voel me verplicht om in deze lijn door te werken, ook al concentreer ik me meer op dans...Ik zou bijvoorbeeld in dezelfde positie als hij verkeren wanneer ik het Tanzthater in Wuppertal van Pina Bausch zou overnemen

Nr. 75, Maart 2001 • Pieter De Buysser • Een kleine doortocht buiten verdenking
Ik loop meteen van op de straat met mijn kop door de muur recht in mijn eigen keuken, ik was het bloed van de gevel en ik ga weer naar binnen, ik breek met de losse pols melk...Ik schud het hoofd en ik verschijn achter de hoek waar ik al was, volg een kwikstaart, overdek zijn snavel met mijn blik, mijn oog spat open als een kers, ik word...regen die er nog niet is, ik besluit alles te doen in naam van wat nog niet is ik ga de weg die me begaat, ik zie de vlakte na de brand, ik hoor, ik hoor nog

Nr. 75, Maart 2001 • Clara Van den Broek • Een Waaslandwolf in Toneelland
Ik laat mij bombarderen met indrukken, mijn hele lichaam is mijn gulzige camera, in mijn hersenen tollen de beelden in het rond...Die roodgloeiende draad die ik van de ene naar de andere hand laat dansen, terwijl ik op mijn vingertoppen blaas...Ik zie wat ik wil zien

Nr. 75, Maart 2001 • Dirk Pauwels • Het theater als artistieke pleister op de...
de begeleidende teksten moeten voor alles ‘wervend’ zijn en de foto’s ‘tot de verbeelding spreken’. Laat ik het publiek dus vooral niet horen klagen: het theater en de podiumkunsten...Laat ons, om geen misverstanden te installeren, nu eens niet deze bedragen aanvechten en uitgaan van de volgende premisse: om groot(s) theater te maken is groot geld nodig...Ten slotte nog een paar tips en goede raad voor alle goedmenende collega’s die het helaas niet zo goed doen als wij – en dat moet toch kunnen in een vakblad als dit: het belangrijkste dat ik kan

Nr. 75, Maart 2001 • Peter Brook • Op zoek naar honger
Ik heb nog nooit een diepgaand gesprek over het toneel gehad met een van de ontelbare Engelse acteurs of regisseurs die ik heb ontmoet – op het vasteland daarentegen heb ik eindeloze gesprekken...Kan ik het helpen dat, als ze zeggen dat ze van het toneel ‘houden’, ik ze ervan verdenk dit woord te gebruiken op dezelfde manier als ik, wanneer ik zeg dat ik van rum-cola houd...Toen ik het stuk regisseerde heb ik – in reactie hierop – geprobeerd daar iets aan te doen en ik ben toen natuurlijk prompt in de valstrik gelopen van de geest een naturalistisch gespeelde menselijke

Nr. 75, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • Belangrijke kunst gooi je toch niet weg...
Niet omdat ik dat niet zou kunnen, maar ik wil dat niet omdat ik geen groot geloof heb dat zoiets kan doorbestaan...Toen ik dus uitgenodigd werd daar in Antwerpen de State of the Union uit te spreken, besloot ik twee dingen: 1) dat ik vrij onsamenhangend wou spreken, omdat al wat samenhangend is volkomen naast de...Ik heb het met Jan Versweyveld deze week nog een keer helemaal doorgenomen, maar ik heb nauwelijks zin erover te praten: dat is niet de zaal die ik me heb gedroomd

Nr. 77, Juni 2001 • Rudi Laermans • Het onzichtbare podiumlichaam
Omdat ik voor een ontluistering vreesde toen ik vorig jaar vernam dat Yukiko Shinozaki en Heine R. Avdal aan een eigen voorstelling werkten...Ik zie in dit soort van beweeglijkheid in eerste instantie een fysiek analogon van de flexibiliteit van het denken: gedachten die komen en gaan, autonoom en wel, maar toch door een onzichtbaar lichaam...Ik knik begrijpend, want ik ken het probleem

Nr. 77, Juni 2001 • Pieter T'Jonck • Het lichaam zonder het lichaam
Ik heb een lichaam, dus ik ben Hoe daaraan te ontsnappen...De illusie die zo ontstaat is hoe dan ook deze van een lichaam dat geheel aan zichzelf aanwezig en volstrekt doelmatig is. Ik heb een lichaam, dus ik ben (goed). Het klinkt als bewering ongeveer even...vreemd als het meer bekende 'ik denk dus ik ben'. Heel wat moeilijk thematiseerbare, maar zeer reële aspecten van het lichaam verschijnen zo helemaal niet in beeld

Nr. 77, Juni 2001 • Erwin Jans • Gezocht: Aïsja, mosl., vr.
Hij noemt hen ook 'de doelgroep' (TM). Geconfronteerd met de vraag of een Nederlandse versie van de opera geen alternatief is, antwoordt hij: 'Als het Marokkaanse publiek nu afhaakt, heb ik meer...verloren dan ik zou winnen bij het spelen van een Nederlandse versie...Ik kan me niet ontdoen van het gevoel dat de geplande opera een veel te zware last moest dragen

Nr. 77, Juni 2001 • Isabelle Ginot • Mark Tompkins
Kijk naar mij, ik ben niet bang, ik toon wat ik weet, wat ik ben, kijk naar mij, wees niet bang, ik ben een geest, ik sterf, ben de dood...Ik laat hen mijn lichaam, mijn hart is elders...Ik hou me recht tegen jullie, tegen jullie blik die mijn niet-conforme lichaam wil breken, jullie blik vind ik opnieuw uit, jullie zullen mij niet vormen; ik vorm jullie; en ik zal, wanneer ik dat wil

Nr. 77, Juni 2001 • Loek Zonneveld • 'En toch beweegt ze'
Ik zag een toneelstuk dat uren duurde, dat ik maar voor een kwart een beetje snapte, en waar ik om uiteenlopende redenen zeer van onder de indruk was...de voorlaatste scène van deze tweede versie laat Brecht de geleerde zeggen: 'Als ik stand had gehouden tegen de inquisitie, dan hadden wetenschappers zoiets kunnen ontwikkelen als de hippocratische...Terwijl ik ben gaan geloven dat ik nooit echt gevaar heb gelopen