Archief Etcetera

1029 document(en) met "Wel" • Resultaten 661 tot 680 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 45, April 1994 • Johan Thielemans • Aids op Broadway
Van karakters is er dan geen sprake, wel van types

Nr. 45, April 1994 • Rudi Laermans • Ik lijd aan Aids, ik ben op...
Philoktetes-Variaties als grafvoorstelling: op een scène kan men niet echt sterven maar wel zichtbaar lijden, een beetje sterven (en natuurlijk is dat beetje altijd té veel). En wat komt er voor het...Na afloop van de voorstelling kon de toeschouwer maar moeilijk de vraag ontwijken of Leysen soms inderdaad een gereïncarneerde Wittgenstein was, dan wel de toenmalige Ludwig met de hem kenmerkende...Heeft hij wel een naam

Nr. 45, April 1994 • Gunther Sergooris • Een zee van gele paasbloemen
Misschien kon Puccini zich vooral in dit opzicht wel met de bohémien identificeren: dat je uiteindelijk op zoek moet naar een koper, en dat de artistieke ambities daarbij wel eens mogen vergeten

Nr. 45, April 1994 • Hugo Durieux • Het zachtjes breken van een takkenbos
Dat lijkt nu wel anders...Ging deze tekst als aanzet tot denken dan verloren, er bleef wel het pure plezier en de intellectuele aantrekkingskracht van de cellosuites en de tape...en oog (musici moeten hun maskers wegtrekken en leren spreken), Japan en de westerse wereld (dat is neon versus schemer). Jaja, het is er allemaal wel in terug te vinden, maar of het een confrontatie

Nr. 45, April 1994 • Benoît Vreux • Het 'Jeune Théâtre': leven en dood van...
Op de eerste vergaderdag van de Staten-Generaal werd de soms wel erg nauwe band tussen jonge gezelschappen en leden van de commissie aan de kaak gesteld...Het Théâtre National heeft wel een bijzonder statuut, maar kan als Dramatisch Centrum van Brussel gelden...Er is dan wel meningsverschil over de strategische middelen die moeten worden aangewend om de overheid in het debat te betrekken, iedereen is ervan overtuigd dat de benarde situatie van het Jeune

Nr. 45, April 1994 • Hildegard De Vuyst • 'Alles wat naar diepte ruikt, is vies'
geldt - collectief, improvisatorisch, zonder regisseur -, maar ook daar zijn tegenvoorbeelden van, zoals Peter De Wel (De Furie) of Peter Van Damme (Comédie Crapule). Doorstroming Dat er zo...Er zitten tussen het gros wel degelijk intrigerende figuren en boeiende invalshoeken...De jonge theatermakers vinden hun weg wel, naar autonomie of bestaande structuren

Nr. 45, April 1994 • Pieter T'Jonck • Dossier: de jonge groepen
Dirk Verstockt: Bij Conservatoriumstudenten zie je inderdaad wel vaker de jacht op werk...Misschien is de verklaring wel zo eenvoudig...Guy Cassiers: Toen ik begon, kwamen mensen als Klaas Tindemans of Wim Van Gansbeke wel kijken

Nr. 46, Januari 1994 • Bruno Koninckx • Peter De Graefs Ombat
Hoewel de rest van het verhaal niet meer expliciet doorgaat op deze 'filosofische' vraag, zet ze wel de toon voor het vervolg van de vertelling: En ze komt trouwens nog terug, zij het in een

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Callens • De Faustus van Torka T
Door zijn onvoldragen dictie en nasale zegging (al dan niet wegens een verkoudheid) was hij wel niet altijd optimaal verstaanbaar...Deuren en muuropening leverden voldoende mogelijkheden voor een gevarieerd spel in de toch wel beperkte ruimte van het Fakkeltheater...Ieder zal wel zijn eigen opvatting hebben over wat nu hemelse muziek zou moeten zijn, maar de originele klankband van Bo Verspaendonck en Koen Brandt (The Chain Gang), met een iele sopraan wanneer

Nr. 46, Januari 1994 • Hildegard De Vuyst • "Wat vroeger was is nu voorbij"
Het trommelen is een voorbeeld van iets wat technisch nog niet zuiver zit maar wel werkt...Alles verglijdt" klinkt als een echo van "Het zal wel slijten". De ongrijpbare poëzie is die van de vergankelijkheid...Het muziek Lod valt ermee tussen alle stoelen; en loopt zich ook wel eens builen

Nr. 46, Januari 1994 • Fred Six • De kaap genomen
Daarom is het natuurlijk overdreven te stellen dat de interessantste leestekst misschien wel de 12 bladzijden lange inleiding van Marianne Van Kerkhoven zelf is. En toch...En de theaterwetenschapper zal ook wel zonder deze bloemlezing zijn bronnen weten te vinden...Maar dat zal wel inherent zijn aan het opzet om een staalkaart van signaalteksten aan te bieden

Nr. 46, Januari 1994 • Pieter T'Jonck • De erotiek van een pas die danspas...
Die kunnen van de ene criticus naar de andere dan wel verschillen, de marges waarbinnen die verschillen optreden zijn toch vrij sterk bepaald...Anders gezegd, je kan dan wel de illusie hebben dat een dansvoorstelling je rechtstreeks aanspreekt, die ogenblikkelijke begrijpelijkheid blijkt een "verborgen agenda" te hebben, een reeks leeskaders...Al is de eerdere bloemlezing eruit niet veel meer dan een spielerei, ze maakt wellicht wel duidelijk in welke mate een dergelijke bundeling van teksten perspectieven opent: naarmate je er verder

Nr. 46, Januari 1994 • 
Misschien ontbrak hier wel de krachtige hand van de regisseur

Nr. 46, Januari 1994 • Gunther Sergooris • Peter Grimes in de Munt en Billy...
Het is wel een feit dat bijna het volledige werk van Benjamin Britten, vaak onder zijn leiding, op Decca beschikbaar is. Dat is natuurlijk voor een hedendaags componist een ongekende luxe...Na zijn dood in 1976 werden zijn meest bekende werken nog wel opgevoerd, maar het leek of er eigenlijk nog weinig aan kon worden toegevoegd...Misschien ontbrak hier wel de krachtige hand van de regisseur

Nr. 46, Januari 1994 • Johan Thielemans • Op zoek naar Patrice Chéreau
Dat lijkt wel de essentie van Chéreau, of hij nu een film maakt, een toneelstuk regisseert of een opera monteert

Nr. 46, Januari 1994 • Konny Hoeben • Het universum van Karst Woudstra
De verzoening van het leven met de kunst is voor Melchior niet weggelegd, voor Woudstra hopelijk wel

Nr. 46, Januari 1994 • Mieke Kolk • Het universum van Karst Woudstra
En weglaten leidt zoals we weten, tot uitvergroting van het wel aanwezige...Spelenderwijs stelde Joost Sternheim de verschillende scenario's van een aantal regisseurs nog eens vast: "hun misschien wel belangrijkste thema en inspiratiebron (is) de verloren onschuld, het bederf...Wat ik wel hoorde was een gierende stilte onderbroken door klanken

Nr. 46, Januari 1994 • Geert Opsomer, An-Marie Lambrechts • De 'historische' stap van de KNS naar...
Belangwekkend is het wel dat de KNS door de verhuizing naar de Bourla terechtkomt in het historisch monument van toen het theater wel nog een belangrijke sociale plek innam...Ik kan het niet zo concreet aangeven, zoals dat wel eens over opera is gezegd: Gent wil vooral Franse en Italiaanse opera's, en Antwerpen is dan wel bestand tegen Wagner...Daar is dan altijd wel iets van, maar eigenlijk kan je er gerust tegenin gaan

Nr. 46, Januari 1994 • Eddie Vaes • Lissabon 94 - Antwerpen 93
Dat is het grootste verschil met Antwerpen 93, dat wel de opgeknapte infrastructuur van de Bourlaschouwburg benutte maar de gevestigde gezelschappen buiten de deur hield en resoluut koos voor de jonge...Los van de voorstelling kan men zich afvragen of de liefdesbrieven wel zo interessant zijn om ze op een podium te brengen...Maar het jonge theatertalent in Portugal heeft volgens Barbosa wel kansen gekregen

Nr. 46, Januari 1994 • Marleen Baeten • Engelengezang uit de hel
Castorfs woorden zouden ook wel eens van toepassing kunnen zijn op Marthalers reeks 'patriottische avonden'. In de loop van de geschiedenis is menige kritische vernieuwing ontzenuwd door inkapseling...Gelijkheid als een door de verzorgingsstaat opgediende eenheidsworst, dat wel, maar in deze context over gelijkwaardigheid spreken klinkt als uit de hel komend engelengezang