Archief Etcetera

862 document(en) met "‘Wie" • Resultaten 641 tot 660 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Wie er de recente nummers 58 en 59 van dit eigenste Etcetera op naslaat, ziet waar het festival zijn mosterd heeft gehaald: in artikels van respectievelijk Marianne Van Kerkhoven en Rudi Laermans, die...Roepen producties als Torquato Tasso (althans in de lezing van 't Barre Land), Wie ...en De Hartstreek geen vragen op over een individueel eerder dan een sociaal engagement

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Veel zwartwit miserie van mensen bij wie het leven flink slag heeft geleverd, en waardig gedragen kinderleed, verpakt in filmische smartlappen...een jong meisje aan wie het leven zich elke dag opnieuw van zijn onaangenaamste kant laat zien, een onbeholpen oudere man, en de vele gedaanten die de ontmoeting tussen deze mensen aanneemt

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
En uiteraard ook het werk van Judith Herzberg, Gerardjan Rijnders, Paul Pourveur, Rob de Graaf, Tone Brulin, Oscar van Woensel (de monologen in Wie). Enzovoort...het postmoderne theater zijn toepassing vindt - een moment van stilstand en reflectie (ook van de reflectie van de kunstenaar op het eigenwerk). 4. Individu/identiteit Wie spreekt er tot

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Over steenkool Wie zoals wij met de dansgroep en-knap samenwerkt, moet op z'n minst één keer naar Trbovlje gaan en afdalen in de mijn

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
De danser en vriend met wie hij zo veel had samengewerkt...Petit leek voor ons, voor wie de Amerikaanse danskunst zo onbereikbaar leek, de man die de sfeer die rond Gene Kelly en Fred Astaire hing, dichterbij bracht

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
De interventie van Daniel Buren, met wie Vandenhove regelmatig samenwerkt, herhaalt en versterkt dit effect...Zoals in romantische verhalen een verloren zoon of echtgenoot onverwacht binnenstapt en wie hem dood waande beschuldigt zonder woorden, zo staat het Théâtre des Abbesses in Montmartre

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
De linkerhand lijkt van iemand anders: zelfvervreemding of zelfstreling, wie zal het zeggen

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Branaghs Hamlet toont in zekere zin zelfs dat wie zich met de oude interpretatieproblemen bezighoudt en deze al te subtiel oplost, terwijl hij de klassieke centrale positie van de Hamlet-figuur intact

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
De strategische alliantie tussen de terrorist voor wie het doel alle middelen heiligt en de op apocalyptische beelden en piekende kijkcijfers beluste mediamallemolen heeft in sterke mate bijgedragen

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
Het beeld als verteller Ook de titel Felix in Exile is voor meerdere interpretaties vatbaar: is Felix de naam van de man of betekent het 'gelukkig'? Wie het nog verder zoekt, vindt wel enkele...Wie is de man

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Lauwers, Rudi Laermans • Een beeld dat je aankijkt
Wie thans op een interessante manier met kunst bezig is, houdt zich op in die schemerige tussenzone van het imaginaire waarin een werkelijkheid (woorden, lijnen, bewegingen, klanken,...) stolt tot een

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Wie de voorstelling niet meer kan gaan zien, kan de monoloog van Matthias nog kopen (Zarah of de vogels komen terug uit het Zuiden, Standaard Uitgeverij). Met de illustraties van Tom Hautekiet erbij

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Een opvallende gelijkenis tussen de vijf mensen met wie we spraken is echter dat hun bekommernis voor jeugdtheater en kinderkunsten verder reikt dan het goed functioneren van het eigen huis

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Zij moet tonen wie zij is, in de samenvattende staties van een autobiografisch verhaal...Wie over Amanda Miller schrijft, moet Forsythe ter sprake brengen; zij is zijn leerlinge en maakte haar eerste choreografieën onder zijn hoede

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Wie zich tijdens het wachten terugtrekt in het sonische genoegen van de ruis waarmee iedere voorstelling begint, merkt een toon op

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Ik denk niet dat dat zo is. Daarom voel ik mij verwant met de Japanse choreograaf Teshigawara, met wie ik onlangs een voorstelling maakte...Wie die dansers zouden zijn, is nog niet uitgemaakt

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Die visie was van doorslaggevend belang bij de selectie van de artiesten met wie hij scheep wilde gaan: 'Ik ben vooral geïnteresseerd in kunstenaars die zich bewust zijn van hun verleden, van het feit...En in zulke boeken verschijnen enkel wie het waard bevonden worden daarin opgenomen te worden, te weten grote namen uit heden en verleden, én kleine namen die op één of andere manier met de 'groten...De danser gaat een 'directe' confrontatie aan met het publiek, met wie hij/zij open en bloot een dialoog aangaat

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
De andere medespelers - onder wie toch ook als ik me niet vergis Robert Stephen -deden krampachtig hun best die Engelse speelstijl die niet meer bestaat en ook niet meer kan bestaan, te vatten...En bij wie die waarneming is afgestompt, bestaat gelukkig de mogelijkheid (nog) ze aan te leren en te verfijnen zolang opvoeringen zullen bestaan...Het is eerder de uiteraard nogal irritante vraag van: 'Wie schrijft er de dag van vandaag nog toneel

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Alsof acteurs allemaal onderling inwisselbaar zijn...' Hij: 'Wie is je lievelingsacteur?.' Zij: 'Ik zie twee mensen heel erg graag spelen: Simone Signoret en Gene Rowlands...Je poogt tot een essentie te komen, je verlangt naar een essentieel antwoord op de vraag "wie ben ik...Wie looft op het papier nog acteurs (of dansers)? We leveren allen oh zo graag een originele interpretatie van de voorstelling in toto af dat we gedurig vergeten dat ze uitvoerders vergt

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
wie wel in de kijker lopen...Door de acteurs op een fysieke, formele manier te presenteren, verschaft Bel de meest rechtstreekse toegang tot wie ze in werkelijkheid zijn...Die kijk op wie hij is, gunt ook Raimund Hoghe, al is er op dat vlak wel een evolutie vast te stellen tussen Meinwärts en Chambre Séparée