Archief Etcetera

727 document(en) met "JE WEG" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Voor Emilia zelfs een 'stomme neger'. Het is soms vreemd om geconfronteerd te worden met wat je al lang wist...geciteerd, maar dat ze bovendien een heel eigen weg is opgegaan...Daarom mag het belang van een voorstelling als Kakkerlakken niet onderschat worden: ten eerste, omdat de problematiek van de illegalen (een sub-subalterngroep zou je kunnen zeggen) rechtstreeks door

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
wordt een verhaal waar je als toeschouwer in meegaat als een kind in een sprookje; en het is tegen dat meegevoerd worden dat je je dan weer verzet...Het geeft je als kijker het gevoel dat de manier waarop deze acteurs die tekst nu spelen de enig mogelijke is. Dat kan omdat precies dit soort zegging, dat durven openlaten de weg openlegt...Krop in de keel En daar zit je dan met je vermoedens, met je verhaal over Vandervost

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Bush Hartshorn: 'Het is van cruciaal belang dat je de juiste context schept voor het tonen van jong werk...Il faut que je vous dise que je peux contrôler mon corps,' schrijft Greco in een manifest dat hij samen met de Nederlandse regisseur Pieter C. Scholten samenstelde, maar ook: 'Il faut que je vous dise...brengen de breakdancers van Hush Hush Hush een spektakel dat je meemaakt

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Je maakt weliswaar iets, maar achteraf kun je daar terug woorden aan toevoegen, inserten of deleten, enzovoort...Il faut que je vous dise que mon corps est curieux de tout... et moi je suis mon corps...Het lichaam heeft heel je achtergrond mee: je denken en je zijn

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Zo ook in de eerste sequens van Splayed Mind Out - Meg Stuart, Damaged Goods / Maria Anguera de Sojo Splayed Mind Out: je herkent het beeld meteen als...Hoe dit verder ook zij, een beeld 'is' er omdat alles op z'n plaats schijnt te vallen, overeenkomstig een onzegbare wetmatigheid, een onhoorbare en toch duidelijk aanwezige ('je ziet het toch...Links van hem maakt een meisje eerst 'typische Stuart-bewegingen'. Een arm kronkelt aarzelend over de rug, alsof hij zich behoedzaam een weg naar een moeilijk te lokaliseren punt baant

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Wanneer je poogt iets van hem te vatten, is ie al lang weer verder, en wat is dat wat je hebt dan nog waard...de negentiende eeuw trachtte de dans te ontsnappen aan de harde realiteit van de nieuwe industriële maatschappij: weg van het aardse (op de pointes...Een beweging uitzetten in de ruimte, dat kan je je visueel en concreet voorstellen, dat kan je uittekenen desnoods

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Knecht van twee meesters Etcetera: In je eerste seizoen speelde je zesentwintig rollen...Wij leerden bijvoorbeeld dat je je afsluit van het publiek als je zo staat (in profiel en met de voet aan de publiekskant naar voren), waardoor je bovenlichaam zich onwillekeurig wegdraait van het...Etcetera: Bouwde je je personage op vanuit de tekst of vanuit je waarneming van mensen die je in de geschetste situatie kent

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Drie: hij kan proberen om een vertaling te vinden voor zijn primaire gevoelens in een symbolisch systeem; Vuyk noemt deze derde weg die van de verinnerlijking...een poging om zoals Michel Foucault, in het volle besef dat je ficties maakt, onze moderniteit op een zodanige manier te ervaren dat we er veranderd uit te voorschijn komen (Foucault over het...Het is een weg die naar ons gevoel vroeg of laat moet aansluiten bij premoderne theorieën van de retoriek en de ostensie

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Iemand als Wilson kan je natuurlijk moeilijk een gebrek aan visie verwijten...hij ensceneert, uit de weg te kunnen gaan...het nu gaat om Stravinski's Oedipus Rex, of om Luigi Nono's Prometeo, of om Debussy's Pelléas et Mélisande: telkens zie je dezelfde obligate Wilson-elementen die aan die werken op zich echter meestal

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Het beklemmende gevoel dat je je in de positie van de vetgans bevindt: een trechter in de strot en slikken zonder stoppen...Een pijn die je zelf ook vermoedt maar zelf nooit wil herkennen...Je kan ertegen vechten, je kan schoppen en verwoestend uithalen naar de dingen rondom, maar vaak tegen beter weten in. Het enige wapen dat je ter beschikking hebt, keert zich meer dan eens tegen je

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Schone symboliek, zou je kunnen zeggen...Wat je ook zou kunnen zeggen is dat deze De Soldaat-Facteur en Rachel een toonbeeld is van wat theater net niet moet zijn...Van Het Vermoeden (1982), via De Soldaat-Facteur en Rachel (1986), Los Mueritos/Onze Lieve Doden (1988), Je pleure des bananes (1989), Mouchette (1990), Constant Pardon (1990) over Boste (1992) en De

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Vragen Is het opduiken van zoveel monologen een recent verschijnsel of liggen de wortels hiervan ver weg in de theatergeschiedenis...De grenzen tussen de acteur, de schrijver of de regisseur vallen meer en meer weg (cfr...Emancipatie, schreef Heiner Müller (Jenseits der Nation), betekent in staat zijn om eenzaamheid te verdragen, de kracht hebben om alleen te staan met je mening

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Je moet de middelen daarbij goed inschatten; en weten wat je wel en wat je niet kunt...Verder - op het vlak waarop je zelf niets kunt doen, waar je overbodig bent - is scheppen vertrouwen schenken: aan de techniek, aan de medewerkers, aan je acteurs... Esthetiek is een kwestie van...Ook om langs deze weg opnieuw te achterhalen waar je als homoseksueel mee bezig bent

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Als je de foto omkeert dan nog valt de vrouw...Nergens zie je haar gezicht...Ik geloof dat het een klein geheimpje is (ik verklap het met uitdrukkelijke toestemming - wat dacht je

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Als je de desintegratie van gevoelens en verlangens wil tonen, door beelden te verbrokkelen en stijlcitaten te vermengen, dan moet je je niet bezighouden met dramaturgische futiliteiten: een L.A...Het effect van deze 'optie' is dan ook onwaarschijnlijke verveling (zeker in de integrale versie), zelfs al doe je je best om naar de heerlijk ridicule maniërismen van Osric te luisteren...Je kan hoogstens beide gegevens, die door de verwijzing naar Shakespeare met elkaar verwant zijn, naast elkaar leggen en voorlopig beslissen welk verhaal en welke taal je het meest overtuigt

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
Bedenk mogelijke scenario's om jezelf te beschermen: neem niet plaats ter hoogte van een vleugel, ook niet vooraan, achteraan of in eerste klasse, want daar trek je de aandacht van de kaper; mijdt ook...Behalve de muziek nemen literaire citaten een belangrijke plaats in op de klankband van dial h-i-s-t-o-r-y. Via de weg van de off-voice maakt de film voortdurend zelf-reflexieve cirkelbewegingen

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Je bent óf een gezelschap, óf een kunstencentrum óf je werkt voor kinderen...Dat brengt met zich mee dat je je niet alleen in die evoluties kan gooien, maar dat je je ook voortdurend moet afvragen hoe je intussen ook decretaal in orde blijft,' zegt Barbara Wyckmans...activiteiten zoals je dat wilt, zodat je niet gedoemd bent om de gaatjes in de agenda van je gastheer te vullen

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
Dat moet Greco zijn, denk je als je de voorstelling voor de eerste keer ziet...Als toeschouwer verlies je je in details en momenten, vergeet te vragen naar het doel en de betekenis van het bewegen en de voorstelling als geheel...Je volgt hem door de bewegingen heen

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Maar dan doe je ervaringen op, zijn er andere ontmoetingen, begrijp je andere dingen...waarbij je de verandering pas merkt wanneer ze heeft plaatsgevonden...Die metaforen ontstaan natuurlijk op zeer associatieve wijze, plots staat die arm zo en merk je dat dat beeld niet meer enkel menselijk is, dat je er veel verder mee kunt gaan

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Alleen was dat duidelijk de bedoeling van de opvoering, en dat kon je het scherpst aflezen aan het acteren van Maggie Smith die dankzij haar enorm talent erin slaagde het tijdsbeeld dat gezocht was op...Ten slotte heb je een mengvorm waarbij het 'historische' wordt aangestipt, zonder dat er dieper wordt op ingegaan...Dat neemt niet weg dat er beslist uitzonderingen zijn, interessante, marginale fenomenen die de regel alleen maar bevestigen, en die regel is namelijk: 'dat het niet meer kan'. Want in de vorige