Archief Etcetera

727 document(en) met "JE WEG" • Resultaten 481 tot 500 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Overigens geldt de stelling niet dat dat theater, dat bijvoorbeeld in de Odéon of in het theater van Bordeaux een exemplarische vorm aannam, het publiek, en zo je wil dus de stad, een spiegel voorhield...Met enige afstand kunnen we nu dan wel zien dat het hier vaak om niet meer dan een potsierlijk opblazen van het zelf ging, maar dit neemt niet weg dat de idee op dat ogenblik postvatte dat de acteur...Het woord collectiviteit lijkt veel weg te hebben van het monument dat het publiek voor zichzelf opgericht heeft nadat het ter ziele gegaan is. Als het leven dat herdacht wordt nadat het verdwenen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
De stad is de plek waar je jezelf vindt, omdat je op jezelf aangewezen bent, waar individualiteit mogelijk is en waar je de kans krijgt om iets van je leven te maken...Want dat is de essentie van de komst naar de stad: dat je het bekende en het vertrouwde opgeeft,' zo merkt Anil Ramdas in De beroepsherinneraar en andere verhalen op...De opdracht van de kunstenaar is voor Sellars expliciet politiek: 'Je kunt niet langer in je eigen hoekje zitten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
Moi, je dis toujours, la théorie, c'est bien la théorie, mais il faut venir...Hij wil meer stad in zijn wijk, 'avec plus de passage, de mélange'. Je wilt mensen zien, zegt hij, waarmee je kunt praten, boeiende mensen...Je hebt je vrienden en je houdt je vrienden, je wilt er geen andere kennen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
toren te herontdekken 'als een objet trouvé dat je plots intrigeert en je een hele wereld opent (...) iets dat in een onnatuurlijke context -zoals deze waarin de Martini aan de rand van de Noordwijk...Jongeheer De Kuyper zocht er naar een plek om te flaneren maar ontdekte dat de passage - het woord is veel te groot - eerder een omweg was, een labyrint zonder begin of einde dat je steevast de...Er is trouwens niets zo deprimerend als een plek die nadrukkelijk als een gonzende bijenkorf is ontworpen en er dan troosteloos bij blijft liggen'. Wel kon je er met de auto tot bij je kantoor rijden

Nr. 58, December 1996 • Register Etcetera jaargang XIV (1996), nr 54...
Tosca - De Vlaamse Opera, nr 56-57 p 45 Trap-boom - Klim/theater Het atelier van Klim, nr 56-57 p 21 Turandot - De Vlaamse Opera, nr 56-57, p 45 Van weg naar omweg - Honoré d'O, nr 54 p 14 Varkensstal...De dramatische opleidingen, Caroline Van den Borre, nr 56-57, p 42 Luisteren naar wie niet wordt gehoord Marianne Van Kerkhoven, nr 58 p 16 Je t'aime, moi non plus

Nr. 58, December 1996 • Pol Arias, Claire Diez • Je t' aime, moi non plus
Je t' aime, moi non plus Op het moment dat verschillende Belgische politici verkrampt de kaart van de federalisering trekken, gooien het Vlaams Theater Instituut en het Maison du Spectacle-la...Balkon/Balcon Pol Arias Het viel de jongste tijd hoe langer hoe meer op dat Vlamingen de weg vinden naar het Maison du Spectacle-la Bellone, dat prachtige pand op de Vlaamsesteenweg...Die mis je bij het artikel van Michel Jaumain over het Franstalig theaterbeleid

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Er werd door deze opzet voor de makkelijkste en daarom glibberigste weg gekozen...Blijft de vraag hoe het komt dat de weg die de beneden- en bovenburen na de Eerste Wereldoorlog aflegden zo vele decennia zo vele overeenkomsten kon tonen, maar dat de differentiatie zich onmiskenbaar...Wil je je eigen boot in het in- ternationale vaarwater van ballet vormen dan moet je eerst die nederige nieuwsgierigheid naar de historische canons en codes opbrengen

Nr. 58, December 1996 • Myriam Van Imschoot • Een salon van weigeraars
Wanneer er weinig geld voorhanden is, dan moet je daar spaarzaam mee omspringen...Eenmaal erkend kun je een choreograaf niet zomaar meer terugtoveren in de wolk van de danswerkplaatsen...Hen straks ook de weg versperren, is een hypotheek zetten op de levensvatbaarheid van een landschap

Nr. 58, December 1996 • De Grootinquisiteur • Manifest
Zelfs ik, die in een 'kunstminnend milieu' leef, ben omringd door types die met moeite vijf keer per jaar de weg naar een theaterhuis vinden - en meestal vervelen ze zich daar nog ook...beeldende kunsten past (je mag kijken waar je wil, wanneer je wil, en je mag ook naar buiten om een pintje gaan), of dat lijkt te passen bij de bioscoop- en videopraktijk

Nr. 58, December 1996 • Pascal Gielen • Off-Side
De informele cultuur ebt weg in vergaderzalen en repetitieruimtes, ver van de alledaagse anekdote...En soms hoor je er nog de - in ogen van sommigen - naïeve, maar daarom niet minder doortastende vraag: Waarom al dit 'kunstgedoe'? De Beursschouwburg be- werkstelligt dezelfde kritische noot

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
De overheid heeft dit mee in de hand gewerkt door vragen te stellen als: waarin bestaat je eigenheid, welk is je profiel, welke plaats neem je in in je stad, enzovoort...Voor de jongere generatie theatermakers is er totaal geen circuit meer, want vanaf het moment dat je ergens staat, 9 ETCETERA XIV I 58 weet je dat je het kan...Etcetera: Toen je de Thersitesprijs in ontvangst nam, zei je dat het hoe langer hoe moeilijker wordt om als onafhankelijk kunstenaar te werken

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
Geen gesneden koek, maar beelden die verrassen, prikkelen, ontroeren en uitdagen', zo lees je in de strooifolder...Dat je de magie van een fantastische film wél kan evenaren met theatrale middelen heeft Rieks Swarte al meermaals bewezen met 'speelgoedvoorstellingen' als Frankenstein of Potters Beesten...Het woord 'radertje' mag je dan wel niet te mechanisch opvatten

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
die tijd is er enorm veel gegroeid uit festivals: je ging er naartoe om mensen te ontmoeten, je kwam er op het spoor van wat er aan de hand was, welke vragen men zich stelde, alhoewel dat allemaal...Daar moet je het verhaal aan toevoegen van Hugo De Greef en de Kaaitheaterfestivals, van Anne Teresa De Keersmaeker, Jan Fabre... De grenzen tussen de disciplines vielen ook weg...Vandaag is het makkelijker geworden, maar je komt op een enorme, verzadigde markt terecht waar het misschien niet meer zo duidelijk is welke vragen je moet stellen en hoe je ze moet beantwoorden

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
Als je de eerste films ziet, dan zie je nog resten theater: erg 'overdreven', erg 'onecht'. Zeker vanaf het ogenblik dat filmregisseurs als Eisenstein met close-ups begonnen te werken, leverde dat met...Misschien kun je jezelf wel spelen, maar dat kun je niet door naturel te zijn...de roes verlies je je in een andere realiteit dan de dagelijks geldende; je overschrijdt de grenzen van het regulerende bewustzijn

Nr. 59, Maart 1997 • Kurt Vanhoutte • Wat doe je na de begrafenis?
Op basis van deze eerste indrukken zou je haast gaan denken dat Wie... de moedeloosheid van een oriëntatieloze jeugd in beeld brengt die zich wentelt in de puinhoop van een donker fin de millénium...Je kan je inderdaad afvragen wat er ten lange leste zo revolutionair is aan het poneren van een eigen gelijk wanneer de maatstaf van dat gelijk door de heersende media gecreëerd wordt...verslaafd, de ander een mislukt schrijver - elkaar gepassioneerd te zoenen ('Ik hou van je / Ik ook van jou / Ik wil een kind van je / Ik ook van jou). In de extreme verdichting van de conflicten en de

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Het verdwijnen
Hoe kan je de dingen die je raken - van het gevecht om werk van de arbeiders van de Forges de Clabecq tot de Eidos:Telos van Forsythe en zijn dansers en alles wat daartussen ligt - met elkaar verbinden...Als je de voorstelling bekijkt zie je: a) de uitgesproken autonomie van deze dansers als performers én b) de enorme levendigheid van dit grote ensemble...Devenez adultes, camarades travailleurs' (Roberto d'Orazio, vakbondsleider, Forges de Clabecq). In het volle besef: de weg via de emancipatie van elkeen is de moeilijkste weg

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Eenmaal je ballet gedaan hebt krijg je het niet zo makkelijk meer uit je leden...Dan zou je van je stoel willen springen en roepen: 'kom dan, geef je, ga er nu eindelijk eens tegenaan'. Deze reflex is allicht een stille erkenning van het feit dat er in de perceptie van een...Een goed systeem legt je niets op, maar voorziet je van modaliteiten waaruit je kunt kiezen

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Je hoeft natuurlijk de geschiedenis, het repertoire niet weg te smijten...het derde deel hang je met je vliegtuig boven de wolken, je kijkt naar buiten en je ziet dat niemandsland van witte wolken en denkt: waar ben ik nu...Je moet je afvragen hoe je je verhoudt tot die man die naast je bezig is met die pakjes

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Het circus krijgt in de twee wereldoorlogen harde klappen, en kwijnt na '45 in het Westen weg...Ook in Frankrijk kwijnde het circus weg, ondanks twee eeuwen rijke traditie...Wij leiden op, zoals een ballet- of een muziekschool - maar dan wel zonder evenwaardige subsidies - en het echte talent zal zijn weg dan wel vinden

Nr. 60, Juni 1997 • Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens,... • ... Alain Platel
Op alle niveaus is Platel bezig met het opheffen van hokjes': je kan van Bernadetje moeilijk zeggen of het een theater-, een dans- of een circusvoorstelling is; het materiaal en de manier waarmee er...de manier waarop hij vorm geeft aan hun en aan zijn eigen verhaal, nieuwe publiekslagen aan te boren, die de weg naar het theater of verloren of nog nooit gevonden hadden