Archief Etcetera

668 document(en) met "MIJ TOCH" • Resultaten 441 tot 460 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Jan De Pauw • No Motherfuckin' Shiiiit...?!
Toch openden zij als enigen kostbare ademruimte in het debat...Ik eis dan ook het recht op de metafoor van overheersing en onderdrukking, het geweten dat 'black live arts' mij trachten te schoppen, op mijn persoonlijke situatie te betrekken

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
de lijn waar u op liep was misschien wel recht, maar ze is gaan krommen zodra u mij hebt gezien, en ik heb het preciese moment waarop u mij hebt gezien kunnen aflezen aan het preciese moment waarop uw...weg krom werd, en niet krom om u van mij te verwijderen maar krom om naar mij toe te komen;..." (Bernard-Marie Koltès, In de eenzaamheid van de katoenvelden...Later vertelt hij me: 'Goed mogelijk dat ze mij kennen, dat ze van alles over mij weten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
Als De Meulder en de zijnen nostalgisch mogen verwijlen bij de utopie van het moderne, dan mag De Kuyper van mij even straffeloos omkijken naar de straatfotograaf op het Rogierplein, de schoenpoetser...spanningsveld'). In het beste geval wordt de toren een stedelijkheid toegedicht - let op het lidwoord: hier wordt plaats gemaakt voor een afwijkende, bij nader toezien toch niet zo vreedzame vorm van samenleven...Dat kon toch niet de bedoeling zijn

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Zelfs geen ondertitel die mij vertelt dat het de auteurs om dans als te onderscheiden theaterdiscipline gaat en wel in de jaren sinds de Eerste Wereldoorlog...Op mij kwam het inhalen van die achterstand over als een onverholen gender-aanval op een gefossiliseerd rakende narcistische homo-erotiek waarvan met name de cultus rond het Ballet van de XXste Eeuw...En toch durf ik met zekerheid te stellen dat de dans op Vlaamse podia daarover ging

Nr. 58, December 1996 • Jef Aerts • Het toneel, de woede en het sociale...
Wat mij in beide voorstellingen opviel -en wellicht op een afstand hield - was ofwel de te grote explicitering van hoe het publiek de feiten moest interpreteren zoals bij Pasolini; ofwel de te grote...De ontgrenzende Victoria-voorstelling Bernadetje, is voor mij een erg geslaagd voorbeeld van deze vorm van doordacht, maar tonend theatermaken...Het eenvoudigste antwoord zou de ophemelende affirmatie zijn van de grootschaligheid van het artistiek-politieke bewustzijn - het is toch ongelooflijk dat het theater eindelijk opnieuw gaat nadenken

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Luisteren naar wie niet wordt gehoord
arte; toch putte deze groep ook uit andere aders waaronder Brecht van wie zij o.a...Het zoeken naar een organische versmelting van politiek engagement en artistieke autonomie lijkt mij daarin van cruciaal belang...Het meenemen van onze maatschappelijke en artistieke voorgeschiedenis - of ze nu ver af ligt dan wel dichtbij - lijkt mij vandaag een noodzakelijke daad: de huidige praktijk kan er alleen maar rijker

Nr. 58, December 1996 • De Grootinquisiteur • Manifest
Diezelfde mensen die mij omringen zien zonder dat zij er erg in hebben een vijftal films per week - dat is nogal wat anders dan vijf voorstellingen per jaar...Maar bon, hun publiek is toch al bijna dood (of blind en doof) en zijzelf gaan binnenkort met pensioen - over hen gaan we niet weer beginnen

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
De kunstencentra zijn niet geïnteresseerd, want ze kunnen zich niet met mij identificeren, zelfs als ze het een interessant project zouden vinden, want zij 'maken' mij niet meer...Beleid is toch meer dan punten geven...En het zou toch fantastisch zijn indien de grote losse 8 ETCETERA XIV I 58 gezelschappen zoals de Blauwe Maandag Compagnie, Toneelgroep Amsterdam en het

Nr. 58, December 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Waar zijn we mee bezig?
Hoezeer hij in zijn tekst ook stelt dat 'het kernproduct (waarmee hij de artistieke creatie bedoelt) 'onaantastbaar' is, want 'het resultaat van het autonome parcours van de kunstenaar', toch is zijn...Een omkering van deze tendens lijkt mij cruciaal om opnieuw een artistieke beweging in de sector op gang te brengen...Zoals we er ook bijstonden en toekeken bij 'de gebeurtenissen van de laatste maanden in België'; er zijn uiteraard uitzonderingen, maar toch kan men stellen dat de sector zich globaal niet effectief

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
Ik hou niet van het begrip pionier maar je was toch bezig met ontginnen...Mijn argument is dan dat je in een theaterzaal toch ook 'subjectief' zit te kijken...Wat mij interesseert is te onderzoeken hoeveel potentiële lezers, concertgangers, theaterbezoekers er zijn

Nr. 59, Maart 1997 • Dirk Lauwaert • Het slechte geweten geafficheerd
Niet alleen lelijk en saai, maar intens moedeloos, uitgeput - zo leek mij de branche...Opvallend is toch de systematische afwezigheid van de persoonsnaam...feite steunt die schenking natuurlijk op een chantage: wil ik mij door de provocatie niet zelf laten ridiculiseren, dan moet ik me in het provocerende gebaar laten impliceren

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
voor het geven van een oordeel - zo willen centrumbewoners steevast van mij horen hoe ik "daar" kan wonen...Misschien is dat wel typisch Nederlands - "Gods schepping" - maar toch...Toch zijn begrippen als 'aanwezigheid', 'directheid' en 'authenticiteit' lange tijd de grote inzet geweest van het theater

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Het verdwijnen
En toch: de eenzaamheid van die violist met het witte blad van zijn partituur voor zijn voeten..., de stalen draad achteraan die door de dansers af en toe even wordt aangeraakt... Eidos...stof zullen zij zijn, maar stof vol hartstocht' (Polvo serán, mas polvo enamorado). Eén van de plaatjes die lang geleden mijn kinderlijke fantasie omtrent de dood beheersten komt mij terug voor de...Vierde dag Nog een ander 'verdwijnen' houdt mij bezig

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Merce deed dan misschien interessante dingen, maar de kinesthesieën in zijn werk interesseerden mij niet...Bij mij komt de geometrie binnen langs het poortje van het ballet, want dat is een geometrische inscriptieve vorm bij uitstek...Ik gebruik het woord 'withdrawing'.) Forsythe: Alle beweging is feitelijk 'with-drawing'. Hé, aangezien dit toch een wonderlijke wereld is, laten we dit woord zo schrijven

Nr. 59, Maart 1997 • Rudi Laermans • Kunst, Hedendaagsheid, Techniek
Wie dit soort van omschrijving op grond van een anti-essentialistische opstelling afwijst, vergeet dat ze juist doelt op een gesedimenteerde historische kern, een in alle mij bekende definities van...Men begrijpe mij niet verkeerd: ik wil hier geen apologetische lofrede houden op die als laag ingeschaalde cultuuruitingen die de hedendaagse technobiotoop volledig hebben geinterioriseerd, laat staan...Alvast de voorstellingen van Meg Stuart, vooral het in radicaliteit wellicht moeilijk te overtreffen No One Is Watching, doen mij hardop twijfelen aan de mogelijkheid om in de toekomst het pad te

Nr. 59, Maart 1997 • An-Marie Lambrechts, Jeanne Brabants • Dans in Vlaanderen
kritiek op het boek Dans in Vlaanderen, waarvoor ik mee voor de redactie teken, zou ik u graag persoonlijk ontmoeten, want het is mij nog niet vaak overkomen zoveel rancune te lezen in één tekst...En nu we het toch over context hebben: het is niet alleen binnen een Vlaamse context dat een uitgeverij nooit maar dan ook nooit geld zal vrijmaken om een historicus gedurende drie jaar onderzoek...Toch blijf ik ervan overtuigd dat wij in een constructieve dialoog met u tot een ernstige herziening van het boek in kwestie zouden kunnen komen en ik nodig u bij deze van harte daartoe uit

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
De kern van de manier van produceren is voor mij de locatie, al denk ik soms af en toe: alweer een oude fabriek, of: alweer een lege schuur...De thematiek sprak hen misschien wel aan, maar toch: zo'n filosoof, zo'n Spinoza die daar plots opduikt... Eerst was er voor mij de keuze van het stuk, pas daarna kwam de locatie...Een theater dat de deuren en de gordijnen opengooit, want aan dit vak mag toch niks geheimzinnigs zitten, dat moet toch communicatief zijn op elk moment van de dag

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Circuslucht De groepen die dit soort theater brengen, noemen zich vaak circus: Cirque Plume, Que-Cir-Que, Cirque lei, Cirque Baroque, maar 'circussen' zoals wij ze kennen, zijn het toch niet...Het circus van vorige eeuw kon daarmee toch niet vergeleken worden...Maar goed, laten we het toch maar bij dit woord houden, en eens nagaan waardoor het 'circustheater' zoveel succes kent, en of het invloed heeft op het 'theater'. De circustheatervorm

Nr. 60, Juni 1997 • Ronald Geerts • Dictionnaire du théâtre van Patrice Pavis
Weglatingen zijn er minder te vinden, al viel mij het langzame verdwijnen van het begrip 'modélisation' op...En hoewel er geen namen opgenomen zijn als lemma, krijg je binnen de uitleg toch veel voorbeelden geciteerd

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
door genetische manipulatie) en als tegenpool van de 'raciale hygiëne'. Toch geeft dit begrippenapparaat voor mij net treffend weer hoe het met hybride producten/-mensen/contexten gesteld is: ze...Hoewel het bestek van dit artikel niet toelaat tot een diepgaande analyse van de voorstelling te komen, zijn er enkele belangrijke elementen die ik toch even wil aanstippen...En ik denk dat dat wel iets met het leven in een tussenruimte (in België en toch nauwelijks aanvaard) te maken heeft