Archief Etcetera

111 document(en) met "LIFE Wat" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 26, Juni 1989 • Johan Thielemans, Werner Strouven, Geert Sels, Alexander... • KR O N I E K
Wat telt is niet zozeer wat er gezegd wordt, maar wel hoè dat gebeurt...Levensgroot de vraag naar wat er in de historische vooruitgang niet op- en ondergaat, wat langs de kant blijft hangen en langzaam wegsterft...Tol siol is een deel van het publiek echt en diep geschokt door wat het ervaart als halve (of hele) zedenschennis, en wat bij dat deel overkomt als het gemodder van Morris (die nergens de klassieke

Nr. 27, September 1989 • Nic Balthazar, Alex Mallems, Luk Van den... • KRONIEK
Opvallend daarbij is dat naast gevestigde namen er ook een vernieuwingsdrang aanwezig is, niet alleen wat regisseurs, maar evenzeer wat auteurs betreft...Heel wat kinderen misssen echter de nodige theaterkijkervaring om te kunnen decoderen wat er zich op de scène afspeelt...Wat voor Ina geldt, gaat ook voor haar op: "Wat je beschouwt als een deei van jezelf is helemaal geen deel van je

Nr. 30, Juni 1990 • Johan Callens • O'Neill Het leven als tussenspel
Overigens werd het publiek rechtstreeks aangesproken - wat ten nauwste aansluit bij de essentie van de terzijde -behalve bij een al te snelle afwisseling met de dialoog, wat lachwekkend zou overkomen...Wat dat betreft maakte Freud geen onderscheid tussen tragedie, komedie en psychopathologisch drama...tot moeder). Met behulp van grime, kostumering, en heel wat techniek (stemcontrole, houding,...) slaagt de actrice er in de verschillen te markeren en de overgangen geloofwaardig te maken

Nr. 31, September 1990 • Sigrid Bousset, Hildegard De Vuyst, Dirk Verstockt,... • K R ON I E K
De enige vraag die steeds terugkomt en niet beantwoord kan worden, is wat zij voelen, wat er gebeurt gedurende die lange minuten dat zij draaien...Wat betekent het voor hen om, ver buiten de vertrouwde omgeving in een zaal, die notabene oorspronkelijk werd gebouwd voor circusvoorstellingen, hun spirituele ding voor een uitverkocht huis...dynamische speelstijl waarin heel wat elementen uit de comedia dell'arte traditie verwerkt zaten (onder andere het spel met maskers, het akteren op de rand van de cabotinage) ; er was de noodzakelijke

Nr. 32, December 1990 • Dirk Verstockt, Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan... • K R O N I E K
Er is niet meer dan wat er is, dan datgene wat er gebeurt zonder bekommernis omtrent toeschouwer of theatrale waarde...laten door erop te wijzen dat het uitsluitend gaat om wat "de dichter" zegt en niet om wat...De kunstenaar wordt geconfronteerd met wat hij gemaakt heeft en met wat dat bij de toeschouwer aanricht, en dat noopt hem vaak tot nieuwe reflectie over zijn werk, en tot aandoenlijk eerlijke

Nr. 33, Maart 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Johan Thielemans, Erwin... • KRONIEK
Dit 'verteltheater' en wat doet dat onrecht aan datgene wat er allemaal te zien is) bedient zich vooral van aanwezigheid van lichaam, stem en bewustzijn en staat pal tegenover en ver van het soort...Alleszins stop je even met nadenken wat dit nu allemaal betekent en probeer je gewoon te kijken naar wat er allemaal is. Een beetje zoals je als kind door één tekening in een stripverhaal eindeloos...Wat ze vertelde leek me eerst Chinees, ze gooide meteen alles weg wat Philips ons had geleerd

Nr. 33, Maart 1991 • Rud Vanden Nest • The tempest revisited
Brooks (derde) lezing van wat hij (blijkens het hoger afgedrukte inter-wiew) Shakespeares moeilijkste werk acht, sluit aan bij de bovenstaande interpretatie, maar nuanceert ze in zoverre dat, in zijn...met de opmerking dat de teneur van The Tempest vervat ligt in een vers uit Anthony and Cleopatra: My desolation begins to make a better life...clowns die, naarmate ze zich meer koningen gaan wanen, letterlijk verdwijnen onder kilometers brokaat en het kostuum valoriseren tot wat het eigenlijk is : een element van het spel

Nr. 34, Juni 1991 • Ludo Abicht • De blanke, de rode en de mongool
Het enige wat hen nog verbindt is Ruthie, het mongooltje...Als een Vloek, als een extra teken van zijn slachtoffersta-tus, enfin als iets wat symboolzoekers en theologen met genoegen zullen duiden als het Lijden, de Uitverkiezing of de Te Aanvaarden Hogere...aan met de 'American way of life'. Neem het verhaal van de oude Hoofdman Valkenoog die eindelijk op het krijgspad gaat om zijn onderdrukte en vernederde volk te bevrijden

Nr. 37, April 1992 • Gunther Sergooris • De apotheose van de diva, de ondergang...
Deze historische lokaties worden herleid tot wat ze in wezen zijn: theater in het theater...Ook King Priam handelt over de oorlog, maar de boodschap is heel wat minder eenduidig...zekere zin is Tosca inderdaad 'divertiment' terwijl King Priam een moeizaam en raadselachtig verhaal is, geconcipieerd met deze uitspraak in het achterhoofd:' Do not imagine all the secrets of life

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
Ik concentreer me, maar wat is het ? Gaan zoeken in de stapel papieren is hier in het halfdonker onbegonnen werk...De soldatenfiguur die in The ClVIL warS eindeloos langzaam op de achtergrond van rechts naar links beweegt mag dan wel associaties oproepen met de Amerikaanse Burgeroorlog, het enige wat hij doet...Wat er te zien was, was een verzameling stoelen en anderemeubels, waarvan je kan zeggen 'oh, mooie stoel', of zelfs 'mooi monument'; als je ten eerste niet weet hoe deze stoel heet, en ten tweede niet

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • Het wachten van Josse De Pauw
He do the life in different voices( 1989) en Het kind van de Smid(1990), een tekst die hij schreef te samen met Peter Van Kraaij...Niet toevallig kreeg de tekst als ondertitel He do the life in different voices (een variant van een van de oorspronkelijke titels van Eliots gedicht). Het meerstemmige is nog een duidelijker...Ward Comblez en Het Kind van de Smid gaan niet in de eerste plaats over wat de personages denken en voelen, althans niet expliciet

Nr. 41, April 1993 • Johan Reyniers • De dans van het harnas
zijn zozeer geneigd om zijn hele werk als één groot opus te zien, als een gooi naar het absolute zodat alles wat hij maakt maar een vingeroefening, een voorstudie, een onderdeeltje van wat nog komen...Meer dan wie ook maken zij duidelijk dat Fabre voor alles wat hij doet zijn tijd wil nemen...Hij neemt de oude vormen wel niet klakkeloos over, want zijn stuk is een tasten naar van alles en nog wat, en niet een klassiek ballet op zich

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Reyniers • De kunst van de accumulatie
staan schreeuwen dat 'You gotta have structure in your life, or else the Lord...' of om, zoals Els Deceukelier doet, te proberen vluchten; zij wordt ruw teruggehaald als zij het publiek tracht te bereiken...Daarvoor maakt hij niet zomaar opera; hij gebruikt hem, neemt wat hem zint en blijft in de eerste plaats, precies zoals in zijn vroegere werk, sterk beeldend werken...Ottone, Ottone is zo sterk dat de goede kijker altijd wel moet begrijpen welk drama, en tussen wat voor mensen, zich op het toneel afspeelt

Nr. 43, November 1993 • Marleen Baeten • Een repertoire van het kijken
Met de titel Portrait, Still Life, Landscape verwijst Wilson niet alleen naar de klassieke genres in de schilderkunst, maar ook naar de overeenkomstige afstand tussen oog en object...Ook wat het toneelrepertoire betreft komen er gaten in het geheugen wanneer stukken generaties lang niet gespeeld worden...Voor de striktere scheidingslijn tussen 'kunstenaar' en 'tentoonstellingbouwer' valt wat te zeggen, maar de heilige eerbied voor de kunstenaar heeft ertoe geleid dat de meeste musea zich uitsluitend

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Fame rubs off", denken heel wat inwoners van de megalopolis en ze haasten zich naar de ambulante lieu du crime...Dat is wat de breeddenkende blanke in Strange Fruit wil horen (en in de nieuwsbeelden uit het geteisterde Afrika wil zien): hoe erg toch om met een zwarte huidskleur door het leven te moeten gaan...Dar A Luz zet op het podium wat Peter Sellars bedoelt wanneer hij stelt dat "Nairobi is in London, Bogota is in New York", de derde wereld is hier, in de schoot van wat zélfs Willem Vermandere al de

Nr. 46, Januari 1994 • Janine Brogt • Hèt theater bestaat niet meer en dè...
De jaarlijkse rede van de President van de Verenigde Staten over de toestand van zijn land, fungeert als een parmantige vlag voor de vraag: "Wat vind je van het theater op dit ogenblik - gaat het een...neemt men het bilaterale karakter van het Festival kennelijk serieuzer - maar hoe het gaat, ach, oordeelt u zelf, ik geef u wat feiten van deze afgelopen week...ertussen in. Het kan theater zijn in een negentiende-eeuwse tempel die de bourgeoisie ter bevestiging van de eigen way of life oprichtte, waar nu alleen geschreeuwd en met water gesmeten wordt, of in een brok

Nr. 47, December 1994 • Agna Smisdom • De Laatsten door Tg Stan
Wat de leden van Tg Stan op de scène doen, is acteren, niet 'rappen'. Toch zijn er een aantal opvallende overeenkomsten wat het gebruik van taal betreft...om machtsstructuren verbaal onderuit te halen, iets wat Tg Stan met zijn 'poëtisch terrorisme' ook doet...Ivan Kolomizev heeft zich nooit wat aangetrokken van zijn kinderen, maar wanneer hij geld nodig heeft, beroept hij zich op zijn vaderschap, dat zodoende een leeg begrip wordt: 'Vader zijn, dat is een

Nr. 48, Februari 1995 • Kurt Vanhoutte • Frank Castorf in de Volksbühne
Wat blijft is de leegte en de lach boven de afgrond...De val van de Muur lijkt de cesuur te markeren en wat zich voordien afspeelde, ressorteert onder 'Vergangenheitsbewältigung'. Dit spreekwoordelijk geworden verwerkingproces van de gelittekende Duitse...Maar toch is het laatste wat hier gepast is een moralizerende vinger

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
Opnieuw gaat hij nièt af op wat men zegt, op wat de kennis hem voorhoudt of op wat de gewoonten van het land hem als bewoner voorschrijven...Meestal goedbedoelde 'interculturele' frasen en initiatieven roepen wat vaak een vergelijking op met wat de verlichte burgerij op het einde van de vorige eeuw met de arbeiders beoogt...Maar wat dan met Buysse die in het bikkelharde Driekoningenavond de wrede hoofdfiguur Cloet tot op het einde laat zwijgen

Nr. 50, Juni 1995 • Erwin Jans • Out, out, brief candle
Life's but a walking shadow, a poor player / That struts and frets his hour upon the stage, / And then is heard no more: it is a tale / Told by an idiot, full of sound and fury, / Signifying nothing...Maar wat mij hier in de eerste plaats interesseert is dat Shakespeare het theater gebruikt als metafoor voor die absolute nietigheid, voor de dreiging voorgoed te verdwijnen, 'niets te betekenen