Archief Etcetera

24 document(en) met "Alfons Hoe" • Resultaten 21 tot 24 worden getoond

Nr. 32, December 1990 • Marianne Van Kerkhoven, Paul Corthouts • "...en het woord beleid wordt altijd het...
Kamiel Cooremans van het Conservatorium, Alfons Goris van Studio Herman Teirlinck en Gerard Gaudaen van het Hoger Architectuur Instituut van het Rijk vervroegd pensioen aanvroegen, dat ingaat op het...Het valt af te wachten hoe het kabinet van de Gemeenschapsminister van Cultuur op het advies van de Raad zal reageren

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Torquato Tasso toont de beroemde Italiaanse dichter - uit wiens epen de Duitse klassieken moeiteloos konden citeren - aan het hof van Ferrara, waar hertog Alfons van Este hem verwent...Tasso hoeft geen geboren narcist te zijn, en zelfs als hij dat was, is het, lijkt me, interessanter om te tonen hoe hij tegen andere personages opbotst, dan om hem enkel tegen de muur op te laten...De Vlaamse Tasso's van Vandervost en Peyskens - hoe weinig ze ook op elkaar lijken -vallen op door hun respect voor de tekst-als-eenheid, terwijl Discordia Goethes stuk beschouwt als een reeks

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Want hoe hou je de betekenis van een persoon vast, wanneer de artistieke creaties herleid zijn tot vage herinneringen, wat recensies, enkele foto's en meters film...Hoe komt het dat de artistieke vonk die in het begin van de jaren dertig duidelijk en tastbaar aanwezig is, niet alleen bij Lea Daan maar ook bij figuren als Akarova, Isa Voss en Eisa Darciel...Hoe beweging authentieke communicatie kan worden als zij een aanzet krijgt van binnen naar buiten toe, hoe het bewust bewegende lichaam een instrument van creativiteit kan worden

Nr. 111, April 2008 • Klaas Tindemans • Tasso vandaag
hoe kan ik rustig afwachten als zij me niet van ver haar hand toesteekt...Vijfentwintig jaar geleden kon Jan Decorte probleemloos beide kwesties door elkaar haspelen: zijn verlangen naar vrijheid, hoe cynisch ook uitgedrukt, en zijn behoefte aan een andere theaterpolitiek...De paradox is eigenlijk deze: hoe kleiner de romantische autonomie van de kunstenaar is, hoe meer materiële autonomie hij lijkt op te eisen