Archief Etcetera

594 document(en) met "ZEGT IK HET" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Met Een Tartuffe doen ze wat ze al altijd gedaan hebben, maar nu ook voor een breed publiek, zonder dat het plat en commercieel is. Ik heb me die avond van de voorstelling heel goed geamuseerd, en...Ik ben blij dat ik Leporello ook aan het publiek in de Adelberg kan voorstellen...Het zal nooit wennen, denk ik, maar het hoort nu eenmaal bij mijn job, vrees ik

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ik geniet stilaan van het tussen het houtklieven door uitspreken van woorden...Ik kijk iemand in het publiek aan...Ik speel slecht, maar ik kan het verbergen

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Als ik met jongeren iets maak, vind ik het proces niet belangrijker dan het resultaat...Zonder dat het precies lijkt op wat Festival aan de Werf in Utrecht doet, merk ik dat het op dezelfde manier vèr staat van zekerheiden...Om een voorbeeld te nemen uit het Festival aan de Werf: vorig jaar zag ik Tekst voor een bejaardentehuis van Robert Steijn en dat vond ik verschrikkelijk; veel te explicatief

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Ik ga niet meteen op zoek naar het volgende stuk dat ik ga spelen...Ik kies in de eerste plaats voor de mensen,' verduidelijkt Cassiers, 'niet voor wat ik hen al heb zien doen binnen het theater...Een toeschouwer kan voor zichzelf waarheden formuleren, maar ik denk niet dat het binnen het theater mijn functie is om dat te pretenderen

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Dat 'het persoonlijke politiek is' heb ik onthouden uit het werk van de vrouwenbeweging van de jaren zeventig; ik begrijp die zin nog steeds in een dubbele betekenis; enerzijds dat in alle persoonlijke...wat ik van nu af aan zal omschrijven als -'dit soort van theatermaken', vindt men vaak de opvatting dat 'de man/ vrouw op de scène het niet moet "voelen", als het publiek het maar "voelt...waarover ik het in het begin van mijn artikel had, doet opnieuw het verhaal van de man met de baby; met meer details nu, dat de moeder en de grootmoeder gedood waren en dat de man in de rug geduwd werd door de

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Op het moment dat ik denk, dat ik voel, dat ik hetzelfde doe als de avond tevoren, dan word ik ontzettend chagrijnig, kwaad, gemeen...Waarschijnlijk is dat de belangrijkste reden dat ik ooit zelf wilde gaan toneelspelen, niet dat het ooit anders had gekund, want het was van meet af aan duidelijk dat ik moest doen waar mijn vader mee...diezelfde tijd dat ik postzegels liet wegwaaien, zat ik op de zolder in het huis waar ik woonde, aan de gracht, aan een klein raampje op een bankje met een heel groot boek

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Een man legt zijn vrouw nog snel uit wat hij zich weet te herinneren van de Trojaanse oorlog, hij bladert vervolgens in het programmaboekje om te zien of het klopt wat hij zegt...Bij Die Letzten kreeg ik plotseling zoiets van 'alweer'. Het plezierde me niet meer: het roepen van Damiaan, het wisselen van de rollen, de enscenering...Als ik zo eens terugblik op mijn theaterverleden, dan stel ik vast dat het Kaaitheater voor mij het meest verfrissende en aangenaamste theaterwerk levert

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
De schrijver en regisseur van deze scène zegt er zelf over: Ik vind het prachtig, zo'n scharminkeltje op zo'n grote vent...veren / En maakte er vleugels van / Ik deed ze om / En sprong / En vloog / Door het heelal / Tussen de sterren / Ik was een argeloze engel / Eindelijk weer kind / Daar was ik niet bang / Ook niet voor de dood...rita Nee Zelfs het woord kut Vind ik meer verbitterd Dan vies Vrouw vind ik een mooi woord Maar man vind ik mooier Ken jij verlegen woorden

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Ik moet het over mezelf hebben...Naarmate met het klimmen der jaren het besef dood te gaan zich dwingender aandient, kan ik het narratieve, de verhaaltjes, het volgens de logica van de causaliteit verlopende gezeur van mensen op het...Het overkomt ons niet dat we een slechte pers hebben, een die niet onderzoekt, analyseert, onthult (ik bedoel anders dan sex en fraudeschandalen), want we willen het niet weten

Nr. 51, Augustus 1995 • Adinda De Wit, Luc Dhooghe, Roos Werckx • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het vreselijkste vind ik als kinderen in het publiek blijven praten...Over de slechtste heb ik het liever niet, ik wil me op een positieve manier tot het theater verhouden...En dat is wat ik ook van het theater verwacht: een andere of verhevigder kijk op het reeds vertrouwde

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik...Wat ik mij afvraag is: vindt zo'n maker dat dan niet frustrerend om zoveel verschillende informatie en moeite en visies en opvattingen in een werk te brengen, terwijl hij weet dat het publiek een

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Herkenning Ik weet het, in sommige theaterkritiek is het begrip herkenning een vies woord, en wordt het direct geassocieerd met 'lagere cultuuruitingen', zoals smartlappen en soaps, die direct...Mensen, het is illusie, ik ben het maar, ik vertel maar een verhaaltje...Ik voel me auteur en acteur van theaterteksten: als ik iets schrijf, dan lees ik het hardop en is het glashelder

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Het is een avontuur doorheen de stad, dat evenveel zegt over de stad Brussel als over de jonge makers', vermeldt het programmaboek heel terecht...Ik kon wel genieten van wat ik zag en hoorde, maar op het niveau van de interpretatie was er een kortsluiting...Na een tijdje zie ik dan wel verbanden of kijk ik weer met andere ogen naar een voorstelling of naar een aspect van het leven

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Ik denk aan Stans Het is nieuwe maan en het wordt aanzienlijk frisser...Maar laat ik een tegenvoorbeeld noemen uit het afgelopen seizoen: De Troje-Trilogie (Koos Terpstra, Theater van het Oosten). Ook daar oorlog en geweld, maar dan vanuit de afstand tot het materiaal...Na het Vlaams-Nederlands Theaterfestival in Gent, waar ik onder de indruk was van het prachtig verschrikkelijke, of moet ik schrijven verschrikkelijk prachtige toneelspel in Who's afraid of Virginia

Nr. 53, December 1995 • Peter De Jonge • Een zacht memento van alle verdrukten
Hij zegt: 'Ik ben een buitenstaander...Het licht wordt gaandeweg schaarser: na het felle licht van de trapezescène rest aanvankelijk een cirkel rond de microfoon vooraan...Door Meinwärts in Outbreak te plaatsen overwoekert Klapstuk gedeeltelijk het discours van Hoghe en reduceert het tot een zoveelste voorstelling over Aids

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Ik neem aan dat ze, net als het publiek trouwens, vertrouwd waren met eikaars werk...Het grote verschil met de andere voorstellingen lag, meen ik, in de ongewone concentratie op het podium, en de daardoor grotere aandacht van het publiek, dat nauwgezet en nieuwsgierig de handelingen...Hoe 'intens' kan een voorstelling zijn die niets wil betekenen, die niets anders zegt of toont of vraagt dan 'de dans zelf'? Paxtons improvisaties zijn kort en hij beschikt over het soort ontwapenende

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Ik stel hier het omgekeerde vast: een kunstencentrum zoals het Kaaitheater begint steeds meer kenmerken van een gezelschap te vertonen...Ik ben daarom zeer boos dat het laatste decreet voor de culturele centra volledig onbewaakt tot stand is gekomen, zonder enig overleg met de kunstensector...Staf Pelckmans: Het laatste vrees ik

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Een passage, een straat, een plein, het zijn geliefkoosde plekken voor het spel van kijken en bekeken worden...Het vleesgeworden droombeeld is al even fantasieloos en contactarm als het op straat heersende machisme...Ik flirt eerder met betekenissen dan dat ik ze probeer op te dringen', zegt Alain Platei (Etcetera, 46, okt.94). Indien er al een statement moet gezocht worden, dan wel op de eerste plaats

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Daar heb ik hem vorig jaar ontmoet, een bejaarde, aristocratische man, die het schitterende, precieuze Frans spreekt van de ouderwetse Middeneuropese intellectueel, dat Frans dat zo gunstig afsteekt...Ik vind het buitengewoon sterk, beter dan het mijne, laat daar geen discussie over zijn...Ik wil zeker niet terug naar het communisme, ik ben nooit communist geweest, maar de klasse die nu aan de macht is, is niet in staat te denken aan zoiets als de mensheid

Nr. 53, December 1995 • (advertentie)
Het meisje zegt: 'Ik ben heel erg ziek'. Maar ze ziet er niet ziek uit...Winters' is een voorstelling over het leven...913-1956) Los Cojones del Toro Het Vieruurtje di 9, wo 10 jan 1996 Meg Stuart / Damaged Goods No one is watching di 16, wo 17, do 18, vr 19 jan 1996 NIEUWPOORTTEATER