Archief Etcetera

557 document(en) met "Zien en Gezien" • Resultaten 341 tot 360 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Dirk Lauwaert • Het slechte geweten geafficheerd
De theateraffiche is eerst de aanduiding van een plaats en een tijd en pas dan van de voorstelling zelf: daar en dan ga je dat kunnen zien, in die volgorde...De affiche laat die hiërarchie zelden zien in een volgorde en een verhouding in haar beeld...Maar ook daar lijkt me dezelfde onoplosbare tegenstelling aanwezig tussen beeld en typografie, maar dan als veruitwendiging van de spanning tussen repertoire en regie, tussen theatertekst en zijn

Nr. 59, Maart 1997 • Kurt Vanhoutte • Wat doe je na de begrafenis?
Het ene conflict sleurt het andere mee en de personages zien zich verstrengeld in een kluwen van incest, verslaving en misbruik...De grens tussen hallucinatie en realiteit, echte en gesimuleerde emoties vervaagt...en door de ziekte dienden acteurs en toeschouwers het 'ware gelaat van de realiteit' te ontdekken

Nr. 59, Maart 1997 • Adri De Brabandere • Een siderale kilte
Ook Eidos:Telos is met zijn overdaad aan geluid en beweging overweldigend en bedwelmend, en al raakt het niet je ziel, de trilling van de over het podium gespannen snaar lijkt de realiteit zelf te...Er is gewoonweg geen scène meer omdat het reële zich in zijn pure en lege vorm laat zien...object te maken (Sartre). Het is niet moeilijk om het werk van William Forsythe, en in het bijzonder Eidos:Telos, als vorm van het obscene (anti)theater te zien

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Het drinkt en eet, het slikt en slokt, het maalt en verteert, op het ritme van zijn eigen cycli...Ballet en mensen zien dansen is niet hetzelfde, dat zijn twee verschillende zaken...Het 'en dedans, en dehors' is een simpele vector, maar het oprijzen en neerdalen heeft een geografische, meer agressieve werking

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
Alsof er de afgelopen decennia niets veranderd is: geen overrompeling van beelden en media, geen failliet van ideologische blokken, geen hypermarketing van ideeën, geen intensifiëring en legitimering...Het lijkt mij interessanter en verfrissender om in plaats van de overeenkomsten met de historische Brecht-dramaturgie en de klassieke politieke jaren '70, nu eindelijk eens aandacht te besteden aan de...Zo ook bij Moeder en Kind en La Tristeza Complice

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Het is alleen door het jarenlang te werken op locaties dat je het verschil gaat zien tussen spelen in een theater en spelen daarbuiten, dat je ervan overtuigd raakt dat je niet meer in een theater wil...de grond en voor de rest niets; en bij een tentoonstelling van Jan Hoet - zo'n drie jaar geleden - sprak ik met één van de kunstenaars en die zei me dat hij probeerde om de Renaissance te liquideren...De nieuwe creatie van Jo Roets, geïnspireerd op het waar gebeurde leven van Napoleon II, zoon van de beroemde en beruchte keizer Napoleon Bonaparte, en op L'Aiglon, een treurspel van Edmond Rostand

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
de jaren '80 was een zoektocht naar het verleden en naar de volkse tradities en rituele en mythische bronnen een opvallende tendens in het straat- en openluchttheater...Die innerlijke zoektocht werd ook in de vormgeving verdergezet en uitte zich in grootse, verrassende en wonderlijke beelden, in repetitieve en bezwerende percussieritmes, in dansrituelen en vooral...Theater en danstheater, waarin lichaamskunsten, spektakel en virtuositeit tot één geheel geïntegreerd worden, en dat het louter vrijblijvend entertainment van circus en variété ruimschoots

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Als we de Belgische kunstenaars bekijken die geen beginners meer zijn en die dit voorjaar werden geprogrammeerd, zien we dat vier van hen, namelijk Pierre Droulers, Thierry Smits, Eric Raeves en Marc...hun paradijs valt de taal nog in een noodzakelijke relatie samen met de dingen en we zien dan ook hoe 'Ada' en 'Eva' eikaars lichaam met een rode lipstick (die zij eerst in haar mond had, als betrof...Pas de chats, rondes jambes à terre en en l'air, uitgedraaide en gestrekte voeten, jetés en retirés voor wat betreft het voetenen benenwerk; arm op de barre, bras bas, eerste en tweede posities, en

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Dit soort van zien geniet nooit zichzelf maar het intellectuele vermogen tot 'door-zien' of 'in-zien', de kunst of (des)kundigheid om méér te zien dan er op het eerste gezicht te zien valt...mogelijk (Van ergens'), en toch is het zien van drie totaal verstrengelde lichamen doortrokken van vreemdheid...deze zin is het beeld altijd dat wat we niet zien: het is de blinde vlek van ons kijken, het valt gedurig tussen de 'kijkplooien'. En misschien - maar dit is, toegegeven, een wilde hypothese

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Zij leerden hem het Russische theater van Meyerhold en Tairov kennen, en ook dat van Brecht en Piscator...Hij trekt een eerste keer naar de usa, hij ontdekt Kongo en Zuid-Afrika en ervaart er het onrecht van rassenscheiding en onderdrukking...Recent was hij als acteur te zien in Onder het melkwoud van Dylan Thomas bij Theater Zuidpool en realiseerde hij zijn eigen project Hamerman op basis van het boek My traitor's heart van de Afrikaanse

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Geschiedenis en theater: de speler en de chroniqueur Is het toeval dat Guy Cassiers en Raimund Hoghe in hun werk bezig zijn met de herinnering...Misschien kunnen we daarin pogingen zien om de persoonlijke en/of collectieve geschiedenis te verinnerlijken en te laten voortleven in de verbeelding...Stanislawski had dit niet beter kunnen verwoorden en al evenmin Rémond de Saint-Albine, een even belangrijk theatertheoreticus en een beroemde tijdgenoot van Diderot en Rousseau

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Bij Koltès komen ze uit de woestijn (Algerije) en keren ernaar terug (Le retour au désert). Wolokolamsker Chaussée speelt zich af in Rusland en Oost-Duitsland, in Budapest en Praag...die zin, zegt Emmanuel Levinas (De tijd en de ander), is eenzaamheid 'dus niet alleen maar wanhoop en verlatenheid, maar ook een kracht en een trots en een soevereiniteit...Coda In Le retour au désert van Koltès vraagt het personage Edouard zich in een lange monoloog af of hij - gezien de berekeningen van de geleerden -, als hij omhoog zou springen en even in de

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Vaak gebeurt het werk in een doodse stilte, af en toe doorbroken door het geluid van de versnelde ademhaling van de dansers, het bonken en botsen van lichamen op de vloer en de plotselinge kreten en...Aangezien ze het resultaat van hun creatie niet kunnen zien en dat resultaat bovendien uiterst efemeer is, hebben ze voortdurend een blik van buitenaf nodig...Over de toeschouwer De pure schoonheid van de vallende spar die ik kan ervaren wanneer ik naar voorstellingen van En-Knap kijk, is het resultaat van de wreedheid die je niet kunt zien en het

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Choreografen als Maurice Béjart en Roland Petit hadden het naoorlogse Europa ook wel laten zien dat klassiek getrainde dansers jazz- en showdans in hun bewegingsvocabulaire konden opnemen, maar geen...Maar Balanchine was te zeer met de 19de eeuw verbonden en te zeer gesteld op een orde- en maatgevend principe om de kunst van het choreograferen los van de muziek te kunnen zien...lange rijen met balletdansers half binnen en half buiten de coulissen, Forsythe deed hetzelfde en gooide bovendien af en toe het voordoek naar beneden, zodat er helemaal niets meer te zien was

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Ik heb altijd, en dat is zoals de lezers van mijn boeken weten al vanaf heel jong, een verband gezien tussen homoseksualiteit en danskunst...Wat ik mis in een boek dat vooral door voorzichtigheid wordt gekenmerkt en af en toe vervalt in het leggen van een oppervlakkig verband tussen persoon en werk, is de smaak, de kracht, de niet...Het zou best kunnen want ik herinner me een totaal onbekend nieuw Nederlands dansgezelschap te hebben gezien, en dat ik erg onder de indruk was van een werk van een zekere Hans van Manen en later

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Het theatrale transformeert en waardigt zo èn de toeschouwer èn wat zich te zien geeft...gezien te worden'. Aan het eind van de smalle ingang in de rue des Abbesses vallen plots en onvermoed de drukte van de stad en het volkse en het schuine van de straat weg, en is er alleen nog...schouwburg heeft het plein - een geïdealiseerd 'buiten' - omgebouwd tot een zacht en comfortabel 'binnen', dat dan nog enkel voor en na de voorstelling te zien is. Want tijdens de voorstelling zelf wordt de zaal

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Eind jaren '70, bij de ambitieuze en achteraf gezien desastreuze verfilming van letterlijk alle stukken, wordt het debat nog eens overgedaan...Het voorbije jaar genoot de bioscoopbezoeker het voorrecht om drie opmerkelijke Shakespeare-films te zien: Romeo + Juliet van de Australiër Baz Luhrmann, Hamlet van Kenneth Branagh en Richard III van...De macho-rap en de fun-house van mtv krijg je in Romeo + Juliet juist niet te zien, gelukkig maar

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
werk van Voortman en De Jonge, en van de drie ex-Cunningham-dansers O'Connor, Quinn en Solomons Jr.? De hele problematiek van Klapstuk 97 schuilt hierin dat er een verwarring gecreëerd wordt rond zijn en...en Meg Stuart, en via Meg Stuart naar David Hernandez en Benoit Lachambre, 4. via Pina Bausch naar De Keersmaeker en zo nogmaals naar Dunoyer, 5. nogmaals naar Gaudreau...Voorts kan er ook nog een parallellie gezien worden tussen de artistieke duo's Balanchine-Stravinski, Cunningham-Cage, en de dansers en muzikanten tijdens de dansimprovisaties

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Ik heb immers Noel Coward en Gertrude Lawrende nooit zien acteren...beseffen dat 150 jaar geen kleinigheid is!' Bij een opvoering is het de afstand tussen het hier en toen die boeiend is. En vooral, hoe die gaping spannend en relevant wordt gemaakt...worden op 'eigenaardige' manier geconfronteerd met vragen zoals bijvoorbeeld: 'Wat begrijpen we nog van het begrip "eer" (en oneer)?' En van de daaraan gekoppelde gevoelens als 'wraak' en 'vergiffenis

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
principe van de objectiviteit en de afstandelijkheid, het maxime dat je moet laten zien dat je een acteur bent en de nodige beheersing bezit...En tegelijkertijd spelen altijd individuele verschillen: 'De thema's zijn dezelfde, maar hoe een regisseur accenten legt, wat hij ziet of wil zien, is persoonsgebonden en hangt samen met een...Vervolgens is er de fase waarin je begint te zoeken naar traagheid, eenvoud,... Waarin je denkt: ik hoef niet hysterisch te doen en in de gordijnen te klimmen om te laten zien dat iemand hysterisch