Archief Etcetera

729 document(en) met "Me-dea" • Resultaten 321 tot 340 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
Ik concentreer me, maar wat is het ? Gaan zoeken in de stapel papieren is hier in het halfdonker onbegonnen werk

Nr. 37, April 1992 • Maarten Van Steenbergen • boekbespreking /
Eén bedenking moet me daarbij toch van het hart: als je de inkomsten en uitgaven van de periode 1985-1990 optelt, blijkt dat het NTG in die vijf jaar een tekort van 13 miljoen opliep, waarvan bijna

Nr. 37, April 1992 • Marcel Otten • 'Waarom kijken we niet gewoon naar de...
Soms zijn ze zo plat, dat ik me achteraf wel voor mijn hoofd kan slaan dat ik er niet eerder opgekomen ben

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Dat is me zo beginnen intrigeren dat ik daar iets over wou maken

Nr. 38, Mei 1992 • An-Marie Lambrechts, Erwin Jans • Ignace Cornelissen
Dat sprak me toen erg aan...Daar moet ik me tegen verzetten want dat vind ik heel gevaarlijk...Ik voelde me daar niet zo gelukkig bij want mijn rol als regisseur was veel te vaak beperkt tot 'de dingen in elkaar steken'. Ik had te vaak het gevoel dat het werk een soort eenrichtingsverkeer was

Nr. 38, Mei 1992 • Dirk Vanhaute • Het kindertheater zit in de lift. Een...
En ik kan me geen kindertheaterproject bedenken dat in deze centra gerealiseerd werd

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Tasso hoeft geen geboren narcist te zijn, en zelfs als hij dat was, is het, lijkt me, interessanter om te tonen hoe hij tegen andere personages opbotst, dan om hem enkel tegen de muur op te laten...Maatschappij Discordia verbrokkelt Goethes tekst op de meest radicale manier: de scènes lijken aan elkaar geplakt als een 'avant-gardistische' collage - ik vroeg me even af of de volgorde klopte - en...Ze willen, terecht dunkt me, de valkuilen van de actualisering vermijden, maar sussen tegelijk hun geweten door bewust te wijzen op de maatschappelijke betekenis van dit 'hoofse' conflict

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Maar ik vraag me af of het speelbaar is wat hij voorheeft

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
Een vraag die ik me vaak stel is: moet alles op tournee gaan...Wat me boeit is het onverzettelijk enthousiasme waarmee zij hun eigen weg willen gaan...Je moest alleen programmeren wat er binnen het eigen circuit geproduceerd werd: de nieuwste Stan, de nieuwste van de Enthousiasten,... Ik voelde me op een bepaald ogenblik uitgeblust

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
Voor de produktie in de Vlaamse Opera heb ik me gebaseerd op de door Tsjaikovski gewilde tempi...Het artistieke terrorisme en anarchisme schrikken me af...Ik kan me er niet mee verzoenen dat slechts een kleine achtduizend mensen Tosca "live" hebben kunnen zien

Nr. 38, Mei 1992 • Benoît Vreux • Kolen en diamant
Het lijkt me boeiend om dat veld tussen dans en beeldende kunst te verkennen, niet de ontmoeting van twee disciplines, maar de verkenning van de relatie die uit die ontmoeting kan voortkomen

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Theaterkritiek tussen gezelschap en publiek' moet, zo stelde ik me voor, spontaan gerezen zijn bij de critici-in-vergadering die een onderwerp zochten waarover ze een buitenstaander konden laten...Dit zeg ik niet voor u, maar voor mezelf, om me er nog eens goed rekenschap van te geven dat het hele theaterfestival een zaak is van de critici...op dezelfde manier als een musicus vol overgave een muziekstuk van (het) blad speelt" (over Het rad van de geschiedenis,p. 24). Dit brengt me bij een aspect van het criteriaprobleem dat me voor

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
het novembernummer van Toneel Theatraal). Ik beperk me tot een voorbeeld van een mogelijk verschil tussen de 'vroege' en de 'recente' Pinter

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Ik ontkleed me, ik verf me, ik versier mijn lichaam, als een jood, een vrouw...Als ik 's ochtends naast je wakker word, en ik zie die varkenskop... Sylvia: Ik ben altijd 't eerste... Adolf: ...dan hou ik me slapende, 't Liefst hield ik me dood...Lineke: En als je me kust, weet ik nooit wat wie z'n haar tong is. Titus: Zou ik me niet over opwinden

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Mao: Now Doctor Kissinger-; Kissinger: Who me ?; Mao: Has made his reputation in Foreign affairs; ... Nixon: He's a consummate diplomat

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Ik herinner me dat deSingel een aantal jaren geleden werk van Mark Vanrunxt produceerde . Maar dat is nooit echt van de grond gekomen omdat de ruimte te enorm was

Nr. 39, December 1992 • Patrick Jordens • Herwig Deweerdt
mee voor gezorgd dat ik me ging herbronnen, en dat is iets wat je als theatermaker toch geregeld zou moeten doen". De laatste jaren is Herwig Deweerdt eigenzinnig en zonder de bescherming van...Deze vorm laat me toe om op kleinschalige basis risico's te nemen Ecetera: Maar kan die complexiteit niet de helderheid van en ruimte voor je eigen verbeelding in de weg staan

Nr. 39, December 1992 • Eddie Vaes • Twintig jaar schotten doorbreken
Zo herinner ik me haar versie van Gorki's Zomergasten voor het Holland Festival in juni 1980, op een vervallen Haags buitengoed, waarin zij de onopvallende rol van het dienstmeisje Sasja van de

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Als ik dan met zulke ideeën bij Proloog kwam opzetten, werden die onmiddellijk van de tafel geveegd, want dat was 'artistiek'. Iemand zei me een keer: Weet je wat jouw probleem is? Je bent een estheet...Zo bestond Het Tapijt uit losse elementen en daar kon een jongetje van tien van genieten, terwijl een dame van tachtig me zei dat het helemaal de Kabbalah was...Maar het Ro-theater heeft me voorgesteld om de decors te maken voor een andere klassieker van de kinderliteratuur, Windinthe Willows, en ik heb dat aanvaard

Nr. 39, December 1992 • Lucas Vandervost • Hoezo repertoire?
Musil leek me een soort peetvader van Strauss...En het nadenken over waarom Musil zijn Fantasten begint met een citaat van Maeterlinck geeft me de moed deze vergeten Vlaams voelende schrijver te spelen...Het is het persoonlijk taalgebruik van auteurs dat me aanspreekt in deze tijd van nabootsing