Archief Etcetera

727 document(en) met "JE WEG" • Resultaten 321 tot 340 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
De filosofie is dat je je niet pluralistisch tegenover het publiek opstelt, dat je het zijn eigen keuze uit het aangeboden programma laat maken...Wanneer je kiest voor een bredere waaier van voorstellingen (wat het maken van keuzes niet uitsluit) verlies je die commentaarfunctie en heb je daardoor minder artistieke slagkracht...Eigenlijk heb je voor jonge mensen een beschermde ruimte nodig

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
Die ontbeer je, als je gebonden bent aan een instelling als de Vlaamse Opera...Je wordt echter soms geconfronteerd met sterallures waarop je alleen met nuchterheid en humor kan reageren...Als je als operahuis 500 miljoen krijgt is het evident dat je internationaal niveau haalt, anders ben je al dat geld niet waard

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Hooguit kan je ergens aanvoelen waarover ze met zijn negenen hebben zitten discussiëren (ik vermoed over Het begeren onder de olmen). Blijven dus over: de expliciet geformuleerde...Je kan Discordia toch niet afschrijven als achterhaald en routineus op het ogenblik dat de niet-ingewijden Discordia beginnen 'gewaar' te worden - en terwijl diezelfde Maatschappij tot de...Het ideaal schijnt hier dus het gewone spreken te zijn, zodat je daarvoor idealiter geen acteur nodig hebt

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Ik heb je mond gekust, Jochanaän
het eerste deel van de opera zie je dus bijna niets, wat de betrokkenheid van het publiek uiteraard niet bevordert...Alles speelt zich af in een 'scène bien préparée', weg poëzie, weg erotische spanning, weg emotionele vlucht, weg verrassing...Salomé zingt: 'Ik heb je mond gekust, Jochanaän

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
Waaromheb je je vrouw vermoord...Waarom denk je dat je bestaat...Ze kunnen hun eigen verhaal niet vertellen, ze maken steeds deel uit van het verhaal dat een ander over hen vertelt: "Als jij je niet wilt herinneren, dan wordt je wel herinnerd

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Maar zelfs al blijft dat litteken dat je ervan overhoudt als je je van je ouders hebt losgescheurd, altijd schrijnen en trekken, de tijd dat het dag-in-dag-uit je denken bepaalt en je doen verlamt...Maar je komt met meer mensen in aanraking dan degenen op wie je je symbiose -droom projecteert, mensen naar wie je kijkt en die je verbazen, zo niet verbijsteren, die je mededogen opwekken of je...Je rot weg

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
en orkest heeft er soms toch wel iets van weg, en dat hoef je niet per sé uit de weg te gaan...Als je vijf delicate kleuren bij elkaar zet en je haalt er een weg, of je hebt iemand die in een bepaalde passage dezelfde kleur heeft, maar in andere niet... Het is nooit hetzelfde...Etcetera: Zou je je werk dan beschrijven als een proces waarin je intuïties hard maakt, bewijst wat je nog niet weet

Nr. 39, December 1992 • Patrick Jordens • Herwig Deweerdt
Als je de wereld volledig denkt te begrijpen, voel je geen behoefte om er zoals Shakespeare tragedies over te schrijven...Etcetera: Momenteel hou je je vooral met verteltheater bezig...Deze vorm laat me toe om op kleinschalige basis risico's te nemen Ecetera: Maar kan die complexiteit niet de helderheid van en ruimte voor je eigen verbeelding in de weg staan

Nr. 39, December 1992 • Eddie Vaes • Twintig jaar schotten doorbreken
Maatschappij Discordia wordt geboren en zoekt een eigen weg...De speelruimte is bij hen niet zondermeer speelruimte, maar ook architectonische ruimte waar je in kunt bouwen in funktie van het stuk...Dat voelde je in vorige produkties al aankomen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Als ik dan met zulke ideeën bij Proloog kwam opzetten, werden die onmiddellijk van de tafel geveegd, want dat was 'artistiek'. Iemand zei me een keer: Weet je wat jouw probleem is? Je bent een estheet...Je kunt een rond verhaal maken, dat helemaal klopt", zegt hij, "maar op een gegeven moment kom je er achter dat het veel beter werkt, als de verbindingen worden gemaakt in het hoofd van de mensen...Niet iets wat je wordt voorgeschoteld, maar iets watje in je eigen hoofd maakt

Nr. 39, December 1992 • Gunther Sergooris • Berouw na de zonde
Dit neemt niet weg dat hij soms tot treffende beelden komt, bijvoorbeeld tijdens de eerste aria van Cassandra, als zij eenzaam doolt tussen de talrijke op het toneel liggende lichamen, ongehoord door...Het werk werd niet tot leven gewekt, je volgde geïnteresseerd, zonder je er echt betrokken bij te voelen: in de ware zin van het woord een museale voorstelling...Scepticisme en nuchtere verstandelijkheid smolten weg als sneeuw voor de zon

Nr. 39, December 1992 • Lucas Vandervost • Hoezo repertoire?
Men probeert te zeggen wat men te zeggen heeft door wat men te zeggen heeft weg te laten...Ik programmeer niet met de explosie van de honderdmeterloper die wel het grote publiek lokt en het koninginnestuk van de spelen is. Een 100 meter moet je winnen en winnen ligt niet in mijn aard...En je kunt moeilijk trots zijn op het feit dat je de 100 meter tenminste hebt uitgelopen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
Je kon aan de prestaties van de acteurs aflezen dat hier intens gewerkt was...Je was even terug in de tijd toen de ironische knipoog nog niet hoefde en toen alle emoties ten volle uitgespeeld mochten worden...Ook hier zie je dat Gosch, net zoals Grüber, het woord van de auteur aanvaardt, en er verder niets mee doet, dan op het eerste niveau te trachten dit woord te laten werken

Nr. 40, Februari 1993 • Luk Van den Dries • Moord op onschuldige kinderen
tien jaar tijd legde Ivo Van Hove de weg af van de Antwerpse havendokken naar Het Zuidelijk Toneel in Eindhoven...Af en toe zie je een glimp van wat het had kunnen worden: een speelstijl die in de buurt komt van de verhevigde, geëxalteerde staat van Wooster Group acteurs...Je hoort het aan de housemuziek, je ziet het aan het beklemmende slotbeeld, maar je voelt het in onvoldoende mate aan het spel

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
die met opeengeklemde tanden koppig verder gaan op dezelfde weg...Als je Friedrichswald als een strikt politiek statement ziet, dan kan je met Boerman in discussie treden, want hij vertolkt duidelijk een anti-Maastricht standpunt...En daar heb je wel zin om volmondig in te stemmen: het andere is boeiend, het afwijkende is verrijkend, overwin je domme angst en verban het racisme naar de schroothoop van de geschiedenis

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Barokopera en oude pruiken
Je kan over de opvoering van Lully's Armide bij de Vlaamse Opera veel zeggen, b.v...Barokopera's moeten dus de weg naar het toneel vinden...Wat doe je dan met een opera-opvoering

Nr. 40, Februari 1993 • Béa Migom • Kristel de Weerdt
Door dat veelvuldig contact praat je over andermans werk en stel je je eigen werk in vraag...Maar het is interessant is om je te laten inlichten door specialisten - organisatoren, theatermensen, perslui - van wie je weet dat ze op dezelfde golflengte zitten...Etcetera: Er is de laatste maanden heel wat te doen geweest rond 'kinderkunstencentra'. Heb je vanuit je achtergrond nooit de behoefte gevoeld om zo'n centrum te gaan leiden of uit te bouwen

Nr. 40, Februari 1993 • Marianne Van Kerkhoven • in memoriam / Brief aan Dries Wieme...
Je zei ooit in dat interview - toen we het hadden over je eerste jaren in het vak, over toen je net van de Studio kwam - "wij wilden niet alleen doen, we wilden ook denken". Dat is een draad gebleven...jouw web; je hebt altijd deuren willen openmaken - naar de tijd, naar de wereld -; je bent altijd blijven lezen; honger naar nieuw materiaal; eigenlijk was je een acteur-dramaturg...En dan: dat je terwijl je ouder werd, zo organisch door kon blijven groeien... het stopte nooit, dat werken aan je web

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Reyniers • Tien Cunninghams cadeau voor één Meg Stuart...
Je doet maar verder terwijl je weet dat de situatie verergert in plaats van verbetert...je wilt 'beleefder' dan die van Stuart: je kunt er naast kijken als je dat wilt, of hem niet zien, als je volmaakt onschuldig bent...Dat neemt niet weg dat hij voor de goede toeschouwer ontegensprekelijk aanwezig is. Another History of Collage loopt op rozen onder een vredig nachtelijke hemel vol lieflijk flonkerende lichtjes, tot

Nr. 40, Februari 1993 • Erwin Jans • 'Elk mens kan slechts één keer zijn...
krijg je een heel erotische voorstelling...Met de dood voor ogen betrapt het verhaal zichzelf, zoals Foucault zegt: "Vertwijfeld loop je door de kamer, herhaalt de zinnen voor jezelf; niet slecht gezegd...Ineens zie je jezelf in de spiegel, buigt voorover, bestudeert de pijn in je gezicht