Archief Etcetera

554 document(en) met "Ik-figuur Nodig" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Op het moment dat ik denk, dat ik voel, dat ik hetzelfde doe als de avond tevoren, dan word ik ontzettend chagrijnig, kwaad, gemeen...Ik denk dat het niet echt nodig is om iets te doen...diezelfde tijd dat ik postzegels liet wegwaaien, zat ik op de zolder in het huis waar ik woonde, aan de gracht, aan een klein raampje op een bankje met een heel groot boek

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Je probeert uit je fouten te leren en je stelt jezelf de vraag: Waar kom ik vandaan en waar ga ik naartoe...Hoe graag ik het zou willen, hoezeer ik de vraag ook terecht vind, maar met centen kan ik niemand verleiden...Hoe meer ik mij verdiepte in de fundamenten van deze mythe, hoe scherper ik m'n eigen labyrint onder ogen zag

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
De basis is: sorry, dit heb ik gezien, dit denk ik...Ik sta nog steeds achter die ingreep (die succes had). Zelfs als die voorstelling door velen als totaal mislukt was beschouwd, had ik hem nog in het festival willen laten zien...Dan is de film die ik gezien heb, ook gegarandeerd de film die ik daar toon

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Tom Van Dijck, acteur, ex-Roover, zal tijdens seizoen 95-96 bij De Tijd spelen De stukken die ik ga bekijken kies ik hoe langer hoe selectiever...Trouwens, ik vind het ook van ondergeschikt belang door wie en met wie een voorstelling gemaakt is, zolang de drie voorwaarden die ik in het begin vermeldde aanwezig zijn...Het prettigste gevoel heb ik - en dan kan ik zelfs vergeten dat ik zelf theatermaker ben -als men mij een verhaal vertelt in de zin van mij iets laten beleven, mij mee op reis nemen

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Als ik denk: ik snap niet wat ze me proberen te vertellen, ga ik op zoek...Ik ben er mee bezig hoe ik zo goed mogelijk te pakken krijg waar dat god-verdomde stuk over gaat, waarom dat voor mij belangrijk is, hoe ik dat aan het publiek vertel, en hoe ik dat op de acteurs...Een fout die ik veel maak bij het regisseren is: als regisseur maak ik een scène, en daarna reageer ik als publiek

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Voor een deel ga ik mee in Laermans' overtuiging dat de kritiek staat en valt met de criticus: hoe mooi en vindingrijk de metaforen ook zijn die worden rondgestrooid ter verduidelijking van de taak...Waarmee ik niet wil suggereren dat diens werk geen bron van inspiratie kan zijn; enkel dat het niet het enige soort kritiek is dat een plaats verdient in het theaterdiscours...niemand anders heeft gezien - daar volg ik Laermans - maar anderzijds moet hij ook kunnen tonen dat er zoveel is wat ook voor hem niet meteen duidelijk is en dat het dat misschien wel nooit zal zijn

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Terwijl aan de ene kant de Amerikanen nauwelijks nog 'lichamen' nodig hadden om hun Golfoorlog uit te vechten - de realiteit virtualiserend en aldus controlerend met behulp van computer-intelligentie...Niet zo lang geleden zag ik een documentaire waarin de toekomst van de westerse cultuur aan de orde werd gesteld

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Ik zie waarlijk geen verschil...beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Ik schreef, ik speelde, ik had publiek nodig...Mensen, het is illusie, ik ben het maar, ik vertel maar een verhaaltje...Ik voel me auteur en acteur van theaterteksten: als ik iets schrijf, dan lees ik het hardop en is het glashelder

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Ik kon wel genieten van wat ik zag en hoorde, maar op het niveau van de interpretatie was er een kortsluiting...Ik verliet de voorstelling met heel veel vragen, wat ik doorgaans prettig vind...Na een tijdje zie ik dan wel verbanden of kijk ik weer met andere ogen naar een voorstelling of naar een aspect van het leven

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Ik zou graag het moment nog meemaken waarop al die onbeweeglijke, loodzware tevredenheid geconfronteerd wordt met de beweging van alles wat ontevreden is. Meer en meer wordt ontevredenheid een...Ik zeg: 'neen, maar in Le Soir...' 'Ça coute combien un journal...Kan ik niet nog, of liever wil ik dan nog, nog altijd, nog langer, nog eventjes, nog een heel klein beetje langer op mijn gat blijven zitten met dat hopeloze gevoel dat al ons beter en beter wordend

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
Af en toe, als ik aan iets aan het werken ben en ik plots languit door de kamer vlieg, moet ik zeggen: "Oh nee...Ik denk niet dat ik nog een eigen bot over heb...Bone was een kans voor dansers om te jammen zonder de druk van een budget, een complexe produktie en persartikels (...). Na haar avond vertelde Bebe Miller me: "Ik was vergeten hoeveel plezier je hebt als

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Ik neem aan dat ze, net als het publiek trouwens, vertrouwd waren met eikaars werk...Het grote verschil met de andere voorstellingen lag, meen ik, in de ongewone concentratie op het podium, en de daardoor grotere aandacht van het publiek, dat nauwgezet en nieuwsgierig de handelingen...Vraag is of het 'onderzoek' (dit) geluid wel nodig heeft). Hij ontwikkelt met vier danseressen een zeer beperkte stock van bewegingen die zeer traag onder de loep genomen worden

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
het theater blijkt de historische context zwaar door te wegen, zodat er - zo begrijp ik - een aantal gezelschappen ten onrechte structueel gesubsidieeerd blijven...Ik durf niet vooruitlopen op het advies waarmee de raad uiteindelijk zal naar buiten komen...Op zo'n moment denk ik dat de raad realistisch wordt en zal zeggen: laat het ons maar bij de stadstheaters houden

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Misschien werd daarom wel een appèl aan de critici gelanceerd, omwille van die kloof die nodig gedicht moet...Ik kan niet meer', zijn haar laatste woorden...Wie - zoals ik - het vroegere, ophefmakende theaterwerk van deze regisseur slechts kent van horen zeggen vraagt zich vandaag al eens af waar die spirit gebleven is. Maar het vuur was pas echt

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Ik voel me soms als een olifant in een porseleinwinkel wanneer ik hoor over de problemen van andere mannen met vrouwen, omdat ik - misschien bij gebrek aan sensibiliteit - daar niet ontvankelijk voor...Heiner Müller: Neen, ik wist nooit waarom ik mij van kant moest maken...slagzin 'Ik ben zo wijs en zo slim als mijn toehoorder (-schouwer) kan begrijpen'. Het fragment dat ik heb gekozen komt uit Anatomie Titus

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
Halprin beweerde: 'Ik weet nog dat ik dacht dat in dit aspect de dans het tegen de beeldhouwkunst moest afleggen, dat de toeschouwer zolang als nodig was naar een beeld kon kijken, eromheen kon lopen...dit verschijnen en verdwijnen ligt de problematische kern van de danskritiek (en van de choreografie), want daarin ligt het element dat het mogelijk maakt te zeggen: ik ben aan het dansen, ik zie dans...ik kan dans zien, ik ben over dans aan het schrijven

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Ik ben immers geen regisseur of acteur, geen kunstenaar - die het wellicht gewend zijn in een schijnwerper te staan; ik vervul in het creatieve proces slechts de dienende functie van dramaturg...Hoe dankbaar ik ook ben om deze prijs, hoe vol oprechte verwondering ten aanzien van het vertrouwen dat de jury in mijn werk stelde, ik kan er slechts onwennig tegenover staan en herhalen wat ik...Kracht In alle ellende die er heerst, verspreid over de wereld, en in de prioriteiten die je jezelf dan daartegenover stelt als individu, twijfel ik vaak aan de zin van het werk dat ik doe

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
De meest uitgesproken visie daaromtrent komt van cellist Arne Deforce die onomwonden stelt: 'Als je op Oorsmeer alleen de zogenaamde succesconcerten zou programmeren (ik bedoel bijvoorbeeld Max...Turnhout heb ik eens twee concerten gegeven voor een jong publiek...Daarom vind ik het ook niet zo belangrijk of men mijn concerten goedkeurt of afkeurt

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Brussel had men beroep gedaan op de Duitse regisseur Klaus Michael Grüber, iemand van wie ik vaak hoor beweren dat hij buitengewoon is. Met deze mise-en-scène was dit echter niet het geval...De luisteraar, zijn tweede ik, werd overdonderd met een onverwachte, en misschien misplaatste muzikale rijkdom...mier 3, ergens tussen 1 en 2, houdt er ook mee op: 'waar ben ik mee bezig