Archief Etcetera

594 document(en) met "ZEGT IK HET" • Resultaten 261 tot 280 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
Ik concentreer me, maar wat is het ? Gaan zoeken in de stapel papieren is hier in het halfdonker onbegonnen werk...Kijk, daar staan de stoelen voor Marie en Pierre Curie uit De Materie - of was het uit The Cl VIL warS ? Nu kan ik teruglopen naar de luidspreker om naar de brief van Marie Curie te luisteren...Neen, zegt Wilson, dat zijn geen stoelen, dat zijn monumenten uit mijn stukken en toevallig hou ik van die vorm van stoelen

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries • De Opdracht theatrale kaalslag
die constante, onoplosbare tegenstelling tussen het verlangen naar individueel genot en het geluk van het collectief, schrijft Heiner Müller zijn traject in het leesspoor van Lautréamont en Baudelaire...Zelden zag ik een grotere beperking van de middelen: de acteurs verschijnen in de toevallige kleding van de dag, belichting beperkt zich tot wat neonverlichting, en het decor bestaat uit niet meer dan...Het lijkt alsof men is blijven haperen bij een fase in het repetitieproces: het voor zichzelf proberen de tekst zin per zin te begrijpen, en dat zo simpel mogelijk, zonder gedoe, trachten te vertalen

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
De enige boodschap van de mens is zijn condition humaine; op het theater spreekt hij erover, vertelt hij erover of zwijgt erover', zegt Sierens over de naam die hij aan zijn gezelschap gaf...Anderen hebben in kilometers geen loopgraaf gezien', zegt de soldaat-facteur, in het gelijknamige stuk dat de eerste wereldoorlog als achtergrond heeft...het verhaal van de moord op Lahaut zoals het door Boste wordt verteld). Ook in Mouchette en in Koste zitten nog een aantal epische passages waarin de personages 'vertellen', maar het aandeel van de

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • Het wachten van Josse De Pauw
Ik wil het in de eerste plaats hebben over de teksten, niet over de voorstellingen, hoewel beide teksten in een intieme samenhang met de scène tot stand zijn gekomen...Een dialoog die door de man verteld wordt met een tegelijk obsederende en poëtische herhaling van het werkwoord zeggen: 'Ze zegt ik wil gecremeerd worden zegt ze...Fysieke details, en dan heb ik het in de eerste plaats over de natuurbeschrijvingen, worden zeer nauwkeurig beschreven

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Ik ga niet op de grond liggen als consequentie van het feit dat ik zeg 'wat een kutwereld'. Ik doe dingen vanuit een energie en niet vanuit een 'sit back and suffer' gevoel...En dan heb ik het niet over onverschilligheid of luiheid, want daar heb ik wel problemen mee, maar over het verschil in mening...Ik vind dat Tsjechov een directe band heeft met vandaag, zoals dat ook bij Büchner het geval is. Tsjechov probeert op een zeer subtiele manier weerwerk te leveren aan het Tsaristische regime

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Het is niet zo, denk ik, dat de tragedie onmogelijk is geworden, zoals Steiner beweert, door de onmogelijke verzoening van noodlot en Verlichting...Op die manier is het zinvol om het park van Goethe in Weimar én zijn Torquato Tasso te beschouwen als relatief bewuste pogingen om de antieke erfenis, het heidendom dat onze cultuur tot op het merg...Ik blijf de neiging hebben om Torquato Tasso te beschouwen als een politiek relevant stuk, alhoewel ik mij tien jaar geleden liet overtuigen, door Jan Decorte, dat dit niet het geval was (zie Etcetera

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Jappe Claes: "Het grootste probleem dat ik met theater heb is zijn reproduceerbaarheid...Het klinkt paradoxaal, ik weet het, maar dat is het ook...Maar ik vraag me af of het speelbaar is wat hij voorheeft

Nr. 38, Mei 1992 • Elvis Peeters • Een man kan zijn baard laten groeien,...
Ach mijn liefste, ik neem je mee naar het theater zoals je een dode mee naar het leven neemt...Ik hoop het, zeg ik...Het publiek echter, met zijn tientallen koppen weet het niet wat het denken moet, het zwijgt

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
Eigen stal Dennis van Laeken is vooral niet te spreken over de tekst van Thielemans en houdt het kort en bondig: "Ik vind het erg dat een dergelijk dom statement gemaakt wordt op een moment...Ik vind het brutaal en ongepast wanneer Thielemans zegt dat de 'sluiswachters' in de gaten moeten gehouden worden omdat de subsidies met het geld van de belastingbetaler betaald worden...En dan verwijs ik bijvoorbeeld naar het ontslag van de directeur van het C.C.Westrand te Dilbeek

Nr. 38, Mei 1992 • Désirée Ortega Cerpa • Een theater van twee werelden
Latijnsamerikaans theater meemaken dwingt tot nadenken over onze eigen Westerse theaterpraktijk, zoals auteur, regisseur en professor scenische kunsten Sanchis Sinisterra opmerkt: "Ik geloof dat het...Het heeft zich in de loop van deze eeuw losgemaakt van de excessen van het Europese theater (het sterrendom, het veilige burgerlijke repertoire) en eigen, nieuwe vormen van een volks theater...misschien het beste voorbeeld van dit ' magisch-realistisch' theater dat, volgens Gimenez, teruggaat op een magisch-realistsiche ervaring van de werkelijkheid: "Wat ik bedoel is dat het Latijnsamerikaanse volk

Nr. 38, Mei 1992 • Benoît Vreux • Kolen en diamant
het spanningsveld tussen dingen die met elkaar in relatie worden gebracht, ontstaan betekenissen die onzichtbaar zijn, die teruggaan op het onuitsprekelijke, het onzegbare...De muziek is een knappe mix van repetitieve zinnen en 'gezapt' klankmateriaal (televisie, industriële geluiden). 'Ik verplaats lichamen, zoals ik een potlood verplaats,' zegt Trisha Brown en deze...Het laatste stuk, dat ook het meest recente is, gebruikt als muziek het geluid van de dansende lichamen, het ademen, het vallen, de wrijving van de schoenen op de dansvloer, en het geluid van een

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Het punt is niet eens zo boosaardig bedoeld als de formulering klinkt: het is het (trouwens bekende) fenomeen dat ik constateer naar analogie met de funktie van de kritische tekst die ook rond het...Ik denk dat de funktie van de kritiek, sociologisch gezien, veel autonomer is dan het voorgestelde thema van vanmiddag suggereert, ook veel autonomer dan het repertoiretheater en het theaterfestival...Toen bedacht ik: als dit het fameuze teksttheater is, dan staat het zeker de tekst in de weg- en sindsdien is dat mijn mening over het zgn

Nr. 39, December 1992 • Johan De Boose • Het eerste cijfer
Als ik poëzie zeg, bedoel ik evenzeer cultuur in het algemeen als theater in het bijzonder...Het bevindt zich op (of is) de bodem - dat magische woord, dat ik tot nu toe enkel in bepaalde Slavische fenomenen gerealiseerd zag...Zelf beweert hij dat er net zo goed iets als niets kan gebeuren tijdens de voorstelling ("Het is een schaakspel", zegt hij); het kan dus ook mislukken, en soms mislukt het effectief

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
het novembernummer van Toneel Theatraal). Ik beperk me tot een voorbeeld van een mogelijk verschil tussen de 'vroege' en de 'recente' Pinter...Wanneer Ben op vraag van Gust zegt dat zij in Luik zijn, wordt het stuk plots aan onze realiteit, aan onze tijd gekoppeld: de moord op Cools, de affaire Vanderbiest, de politieke schandalen in een...het ene geval raakt de toeschouwer verstrikt in het te weinig, in het andere geval in het te veel aan taal

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
De droom van de symbiose, waarover ik het in het begin had, heeft hij opgeborgen...Als ik 's ochtends naast je wakker word, en ik zie die varkenskop... Sylvia: Ik ben altijd 't eerste... Adolf: ...dan hou ik me slapende, 't Liefst hield ik me dood...Het gevolg was dat je als toeschouwer bij ieder monoloogje of dialoogje pijlsnel moest deduceren wat daaruit viel af te leiden in verband met het centrale onderwerp, een activiteit die ik, omdat ik

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Ik vond de opmerking van Dennis van Laeken dan ook terecht als hij zegt dat de vraag naar wat er dan gebeurt met negentig procent van het hele theaterbudget niet gesteld wordt...Ik kon de opmerking van Dirk Van Haute (Etcetera 38) goed begrijpen wanneer hij zegt dat de kunstencentra enerzijds beweren dat ze mogelijkheden geven aan het vernieuwende theater en anderzijds...Maar ik denk dat de Vooruit tot een andere groep behoort die voorstander is van een zo ruim mogelijke definitie om te voorkomen dat nieuwe ontwikkelingen door het decreet

Nr. 39, December 1992 • Dirk Vanhaute • Het Mattheüseffect in het kindertheater
Dit is een stelling uit de sociale-zekerheidssector die zegt dat 'wie reeds bezit, nog meer zal krijgen'. De scholen die naar het theater komen zijn meestal de zgn...Een valkuil waar producenten in een grote bocht omheen-lopen, omdat ze niets te maken heeft met dat wat kunst is. Van Dale zegt dat kunst 'het vermogen van een kunstenaar is om dat wat...En het is het alibi voor een twijfelende programmator om uiteindelijk toch nog maar eens het verkrachte sprookje in huis te halen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Het is heel spannend om je af te vragen, hoe krijg ik het verleden zo tot leven dat het ook een realiteit wordt voor het publiek...Ik vind het jammer dat ik in het stuk het evenwicht,tussen de acteurs niet helemaal heb kunnen krijgen...Maar dat heb ik zo gelaten, omdat de première toch een soort ijkpunt is. Nu we het opnieuw opnemen voor Het Theaterfestival, zal ik weer aan de monoloog werken, want ik weet precies wat weg moet

Nr. 39, December 1992 • Janine Brogt • Hoezo repertoire?
De theaters waar ik veel kwam behoren nu vrijwel tot het verleden: op de eerste plaats Mickery, de parel van de internationale theater ontwikkeling -- nu opgeheven; het Shaffy -- nu het even...Het andere cliché: ' spelen zoals het er staat', dat haat ik...Ik weet trouwens ook niet wat dat is. Ik weet wel, dat de mensen die het hanteren, meestal bedoelen dat je het stuk moet blijven tonen in een vanuit de negentiende eeuw overgeleverde, en door negen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
Het is de unieke liefdesnacht van Alkmene, met een goddelijke dimensie, en het begin van een komedie rond het verwisselen van personages...Verbijstering In het kader van het Holland Festival had Toneelgroep Amsterdam Jürgen Gosch uitgenodigd om met het puik van de Nederlandse acteurs een uitzonderlijke produktie te maken...Je las het in de verantwoording in het programma: het ging om een Grieks thema, dat door de Fransman Molière was gebruikt, en de Duitser von Kleist had daar al vertalend zijn eigen versie van gemaakt