Archief Etcetera

668 document(en) met "MIJ TOCH" • Resultaten 221 tot 240 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 27, September 1989 • Luk Van den Dries • DE SCHOONHEID VAN EEN GESPANNEN KABEL
Ik was wel eens in de Studio geweest, maar op een dag kwam Tone Brulin hier aanbellen : hij had een schilderij van mij zien hangen en vroeg of ik voor hem iets wilde maken...omdat die ook blijven twijfelen in hun enscenering, die zich te veel vragen stellen bij een toch maar zeer tijdelijke keuze in theater : een momentopname van een aantal mensen die samen iets doen...Metaal heeft voor mij ook een grafisch aspect: met ijzer kan je lijnen trekken in de ruimte

Nr. 27, September 1989 • Stephan Moens • DOSSIER VLAAMSE OPERA
Toch moet er eerst nog een woord worden gezegd over geld...Het zou van weinig tact getuigen om te twijfelen aan de inzet en het enthousiasme van de medewerkers; toch wil de indruk niet verdwijnen dat het ten toon gespreide enthousiasme bij sommigen moet...Delen uit deze opera waren al eens te zien; het uiteindelijke resultaat is - althans voor mij - compleet onvoorstelbaar

Nr. 27, September 1989 • Gunther Sergooris, Klaas Tindemans • DOSSIER VLAAMSE OPERA
Het was voor mij een buitenkans dat Mortier mij vroeg...Dit betekende voor mij een onverwachte uitdaging en een kans om andermaal iets anders te doen in mijn leven, na 20 jaar jezuïet en 18 jaar journalist te zijn geweest...Anders dan in de Munt De Munt krijgt 750 miljoen subsidies en de Vlaamse Opera 460 miljoen (280 van de Vlaamse Gemeenschap en 2x 90 miljoen van de steden Antwerpen en Gent). Dat zal u toch

Nr. 28, December 1989 • Klaas Tindemans • HET CENTRUMDECREET
weinig ingaand op de (volgens mij foute) uitgangspunten van de relaties overheid-theater en beleid-kwaliteit die het debat domineren...Op de Staten-Generaal heeft die eerste groep -die toch nog altijd met het leeuwendeel van de subsidies gaat lopen- het duidelijk gehaald

Nr. 28, December 1989 • Dirk Verstockt, Klaas Tindemans, Luk Van den... • KRONIEK
Een grote stap is het naar de Oosterse vormen, Indisch Theater en Peking Opera: dat blijft toch een oppervlakkige receptie met bewondering voor kleuren, klanken, acrobatie, kostuums, maar snel knap...Het toestaan van zoveel flauwiteiten in dit klad van wat mogelijk een farce zou kunnen worden dwingt mij tot schaamte...Dit is volgens mij toch meer dan helemaal 'niets' (...) Uiteraard kan een mens niet alles weten, maar ondertussen wringt het mij wel wat, dat het instituut weer eens (het gebeurt zoveel) in een

Nr. 28, December 1989 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
De weinigen, die er toch in stapten -een al geciteerde Vandervost of een halve idealist als Perceval, die dachten wellicht iets te kunnen in beweging zetten- kwamen daar al snel van terug...Blokdijk schrijft het sukses van de 'Vlaamse golf die -tekenend toch- Nederland pas vijf jaar na haar ontstaan bereikt, wanneer ze al aan het uitkabbelen is, toe aan de speeldrift en de dynamiek van...Het succes van de 'Vlaamse golf in Nederland heeft voor mij nog een andere reden : de al aangehaalde amoraliteit, die er in Nederlandse voorstellingen zo vaak dik opgelegd wordt ('zie je wel hoe

Nr. 28, December 1989 • An-Marie Lambrechts • Het kunstwerk als schiereiland
Toch zit ook daarin een valstrik: als je demystifiërend probeert te werk te gaan, kan je ook een nieuwe mystificatie creëren, namelijk de mystificatie van het banale, het alledaagse...Het is er hem wel om te doen "de toeschouwers tot een andere kijkact te brengen, ze door een ander prisma naar de voorstelling te doen kijken en toch de voorstelling voor hun interessant te houden...Dit is een bijna willekeurige greep uit de toch vrij lange gesprekken die op Klapstuk '89 te beluisteren vielen

Nr. 28, December 1989 • Hildegard De Vuyst • EEN OMGEKEERDE REDENERING
Plateis Bal-Iets C. de la B. Al blijf ik produktie-on-dersteuning de juiste keuze vinden, toch zijn de resultaten,op Quarere na, vrij problematisch en rijst meteen de vraag of Klapstuk als producent voldoende...De groep rond Alain Platei probeerde mij iets duidelijk te maken...Toch geven ze voer aan mijn onvrede

Nr. 28, December 1989 • Steven Berkoff • HARRY'S CHRISTMAS (Smakelijk Kerstfeest)
niet, omdat ze toch niets willen horen...niet echt...maar het is wel leuk, een paar oude herinneringen oppoetsen en ze krijgen dan van mij ook een kaartje terug...maar ik niet als eerste...Er heeft niemand gebeld...nog niet...om mij uit te nodigen...kan niet schelen waar...ze gaan toch allemaal naar hun familie...ja...vinden ze ook niet echt leuk...zit ik hier beter...ja toch...een paar...Ik zeg "Vrolijk Kerstfeest...ik ben alleen, jullie laten je kalkoen toch niet zonder mij smaken ?"...zou ik het lef daartoe hebben, vraag ik me aL.in ieder geval beter dan hier in je eentje te sterven

Nr. 28, December 1989 • Erwin Jans • EEN HIAAT IN DE NATUUR DER DINGEN...
Toch kan deze vervreemding opgeheven worden in een nieuw soort authenticiteit, "gefundeerd in de mysterieuze kracht en diepte van het oer-menselijke vooraleer dit ten prooi viel aan de Scheiding...Ik schrijf onophoudelijk de vreemde die mij bedreigt...Niets gaat verloren voor deze metafysische Blik (het oog in de driehoek : 'God ziet mij') : elk verlies wordt (schijnbaar) gerecupereerd en het Andere (Het Buiten) wordt gewelddadig ontkend

Nr. 28, December 1989 • Johan Thielemans • EXIT MORTIER, INTROIT CLEMEUR
Gerard Mortier heeft in de korte periode dat hij opdrachthouder was, veel aangepakt, veel tegenwind gekregen, veel betwistbare beslissingen genomen en ten slotte toch heel wat bereikt...die door sommigen in Vlaanderen nog wel goedgepraat werd (waarschijnlijk onder het mom : het is van ons toch, we mogen het eigen nest niet bevuilen), maar niet langer aanvaardbaar was...Het gevaar is dan ook niet denkbeeldig dat later gepoogd zal worden mij verantwoordelijk te stellen voor beleidsfouten, en ik wens dus over de nodige gegevens te beschikken om dit beleid en mijn

Nr. 29, Maart 1990 • Dirk Verstockt, Tom Decorte, Pol Arias, Luk... • KRONIEK
Naast de rijkdom van het spelplezier toch de beperkingen : de improvisatie en collectieve creatie als methode heeft de neiging zich in vondsten en spelmomenten te ontbinden...de geplande voorstellingen in De Krakeling (een receptief jeugdtheater) te Amsterdam door de directie afgelast 'wegens te abstract voor kinderen'. Wat moet ik mij daar bij voorstellen ? Wanneer...Het lijkt mij beter om naar analogie van de Rijksbouwmeester een aantal mensen voor een beperkte tijd te benoemen, die adviseren over de besteding van al die fondsen en de toekenning van incidentele

Nr. 29, Maart 1990 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
Was het profetisch, dat ik uitgerekend die dag in Brussel een voorstelling zag van Zen-theater, waarvan me na al die jaren een indruk bijblijft van gesofisticeerde eenvoud, strakke en toch ergens...Tien jaar later, zelfde dag, begeef ik mij in gezelschap van vrouwelijk schoon, aan een copieus diner met vleselijke lustbeleving als dessert...het profetisch dat het zich niet in een theater afspeelde, terwijl het toch buitengewoon bevredigend was ? Ik neem mij voor om, tussen beide profetisch gewaande momenten in, mijn kronieken

Nr. 29, Maart 1990 • Luk Van den Dries • Roberto Ciulli
Belandt uiteindelijk in Göttingen waar hij toch weer, als belichter nu, aan het theater terecht kan...En toch speelt men Brecht, Shakespeare, Handke, Euripides, Beckett, Sartre, e.v.a...De geschiedenis vormt volgens mij een pendelbeweging tussen humane periodes en barbaarse tijden

Nr. 29, Maart 1990 • Johan De Boose • Andrzej Wajda
zijn theaterwerk, waarvan deSingel onlangs een gevarieerd boeket presenteerde, koos hij voor de aanpak van de klassieke dramaturgie, die zonder directe toespelingen toch steeds een politieke dimensie...Mij was opgevallen dat in talloze voorstellingen zelden of nooit het 'karakter' van Hamlet getoond wordt...Menselijker dus, en daar was het mij om te doen

Nr. 29, Maart 1990 • Rob de Graaf • PAVLOV
doen ons best om datgene op te vullen wat je niet hoeft te benoemen, omdat het er toch altijd is, altijd en overal... y De leegte ? x Ja, als je het dan toch iets noemen wil, dan zou...had je het soms niet tegen mij ? Nee ? O... En tegen wie dan wel ? Het is toch nogal rustig, hier om ons heen...Dat bedoel je toch ? Ik versta je niet, maar ik hoef je ook niet te verstaan, ik kan jou helemaal niet verstaan - dat is toch wat je bedoelt ? Jij hoort en jij ziet alles, maar ik ben niets anders dan

Nr. 29, Maart 1990 • Erwin Jans • DE AANTREKKINGSKRACHT VAN ZWARTE GATEN
Dat lijken mij de plaatsen waar een Shakespeare-tekst opengebroken kan worden en stof kan leveren voor meer weerbarstige ensceneringen...Het beeld van de trap krijgt voor mij alleen enige betekenis wanneer ik het opnieuw op mensenmaat snijd: ik zie Richard dan als een televisiester of een staatshoofd zichzelf theatraliseren, zichzelf...Toch gaat het hier niet om een 'commentaar op', meen ik, maar veeleer om een 'spel met/in de marge van', en die marge, het spel, wordt uiteindelijk belangrijker dan het verhaal zelf: Orlando (Frank

Nr. 29, Maart 1990 • Dirk Lauwaert, Bart Philipsen • Theaterfotografie
De theaterfotograaf die mij boeit doet echter meer dan het vertolken van de emotionele aandachtspunten van zijn tijd...De archivaris van de machinerie, iemand die vanuit het huis, of vanuit een regie, werkt voor dat publiek, moet mij ook altijd meer tonen dan de emotionele kwalificatie, nl...Voor mij dus een radicaal taboe op standpunten van theaterfotografen die niet tot de voorstelling behoren : geen enkele toeschouwer ziet een voorstelling vanuit een kikvors- of vogelsperspectief

Nr. 29, Maart 1990 • Marianne Van Kerkhoven, Hildegard De Vuyst • MARGINALIA OMTRENT POLITIEK, MONUMENTALITEIT, PSYCHOLOGIE EN HET...
Als ze die niet kunnen zien, kan de oorzaak ook bij mij liggen : dat het niet helder of duidelijk genoeg is. Maar dan vraag ik me af: moet alles zo expliciet ? Het gaat mij precies om de dualiteit...Het is mij niet tegengevallen, maar het heeft mij wel verrast...Ik heb iemand nodig die mij steunt en mij tegelijk mijn zijpaden ontneemt, iemand die mij bij de kern van de zaak brengt

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans • "Kunstenaars moeten elke keer opnieuw beslissen"
november in Oost-Berlijn, waar mijn vrouw en ik aan hebben deelgenomen, was voor mij persoonlijk de meest indrukwekkende politieke belevenis die ik heb meegemaakt : geen pogromstemming, geen Deutschland einig...Ik ben voor een hogere eenheid, als "negatie van de negatie". Het kan toch niet dat twee naties die veertig jaar gescheiden waren en bovendien nog een veel langere historische traditie van...Het is niet zijn zwarte ironie die mij ergert - die heeft Vitrac of Kafka ook - maar de oppervlakkigheid, de banaliteit daarin, die zelfgenoegzaamheid, daar kan ik niet tegen