Archief Etcetera

576 document(en) met "DOEN WAT ZE DENKEN" • Resultaten 221 tot 240 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Ze besluiten om het boek voor het theater te bewerken en ze gaan aan het repeteren...deze voorstelling zat alles wat Swarte wilde doen op het toneel...Hij verwerft een inzicht in de wereld, protesteert tegen het onrecht, weet wat hij er tegen moet doen, en hij eist dat onrecht wordt aangevallen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
Ze vergist zich, want het is Jupiter, die de gestalte van de echtgenoot heeft aangenomen, met wie ze de nacht doorbrengt...Deze laatste betreedt de slaapkamer van de koningin, wordt op slag zo dodelijk verliefd dat hij zich even laat zien, wat tot gevolg heeft dat de koningin tot een razende wraakgodin ontaardt...het begrip Cultuur, iets dat aanspoort tot hoofdletters en al te vaak een makkelijk excuus is om niet verder te denken, erger zelfs, iets wat het volstrekte alibi is om verder geen lastige vragen te

Nr. 39, December 1992 • Geert Opsomer • Van schilder tot schrijver van de ruimte
de ruimte Moulaert debuteert in het 'Théâtre du Marais', de Brusselse versie van 'Le Vieux Colombier', met decors die het verisme weren en doen denken aan Jouvet en Copeau...Hall hun intrede doen in het theater van het interbellum, stellen heel andere eisen aan de ruimte dan de klassieke declamatie-acteur die zich behaaglijk voelde in het keurslijf van een klassiek spel van...Net als bij Piscator en Meyerhold ziet men bij het Volkstooneel de sociale underdogs opklimmen naar de hoogste regionen van de scenische ruimte, waar ze gestalte geven aan hun 'revolutie

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
Ze hebben er de mond van vol, de theatermakers: politiek is het dringendste onderwerp van de dag...Ze zeggen het graag, maar denken daarbij: wat moeten we zeggen, en vooral: hoe moeten we dat zeggen...en Boerman laat zijn president heel honingzoet zijn, ver van alle clichés over een schreeuwende Hitler of zo, wat niet belet dat het gevaar voor de tirannie even groot blijft). Boerman vreest dat de

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Barokopera en oude pruiken
Philippe Herreweghe meestal in goeden doen was, of dat de decors van Christian Fenouillat tijdens het eerste deel inventief abstract waren - ondanks een klungelig wandelend woud -, terwijl ze na de pauze erg...Maar verder brengt ze lieflijk hedendaags ballet, oogstrelend, vakkundig en onpersoonlijk, met schouderbewegingen waarbij je ziet dat ze het werk van Anne Teresa De Keersmaeker kent en met...kiezen ze niet voor deze teksten omdat ze ook denken dat wat het bepruikte Franse hof verstrooide, tot het stof van de geschiedenis is gaan behoren

Nr. 40, Februari 1993 • Béa Migom • Kristel de Weerdt
Wat ik het allerbelangrijkste vind, zijn de contactpersonen...Dat is ook zo, maar ze stellen zich weinig kwetsbaar op...Etcetera: Er is de laatste maanden heel wat te doen geweest rond 'kinderkunstencentra'. Heb je vanuit je achtergrond nooit de behoefte gevoeld om zo'n centrum te gaan leiden of uit te bouwen

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Reyniers • Tien Cunninghams cadeau voor één Meg Stuart...
Niet omdat het noodlot toesloeg, maar omdat ze hevige diarree hadden, mazelen of een banale longontsteking...Ze zeggen veel, maar niet alles, en uiteindelijk zeggen ze niets meer...Misschien is ze bewust overtrokken en als provocatie bedoeld, maar dat kan in deze materie hoegenaamd geen kwaad

Nr. 40, Februari 1993 • Evelyn Nicodemus • Een opening in een gesloten wereld
Ze groeien overal...denken dat paddestoelen verschillende vormen en kleuren hebben: wit, bruin, zwart, rood, geel...Afrikaanse artiesten verdrukt en systematisch uitgesloten worden van de kunstscčne van wat zichzelf het centrum noemt: Noord-Amerika en West-Europa

Nr. 40, Februari 1993 • Stef Ampe • Arm Brussel
Wel, dan moeten ze daar iets gaan aan doen...Die gevestigde generatie weet zich, ook al is ze kwantitatief marginaal, ingebed in een ruimer theaterbestel: ze maakt gebruik van een (lamentabele) infrastructuur, ze beschikt over (te weinig...subsidie, ze mobiliseert een (te beperkt) publiek, ze krijgt (ondermaatse) reflectie, ... Het is erger gesteld met alles wat zich daaronder beweegt: daar is niets, niets en nog eens niets

Nr. 40, Februari 1993 • Klaas Tindemans • Een mijnenveld waarin je geen rechtlijnige wegen...
Met bijeengeschraapt spaargeld hadden de spelers hun eigen Armani-pak gekocht, ze hielden het aan op het feestje na de première, ze zijn het jarenlang blijven dragen bij elke dure party...Ze haten de doden omdat ze dood zijn, ze haten de levenden omdat ze ooit moeten sterven...Ze roert, ze staart, ze mompelt - het hoofd in de wolken - ze ziet

Nr. 41, April 1993 • Johan Reyniers • Ervaringen uit de schuilkelder
Het zijn er vijfenvijftig, en ze hebben allen last van de warmte, van vocht, ze hebben allen gebrek aan lucht en alle ogen knipperen bij het turen in erbarmelijk, kunstmatig licht...Als ze voor dood neerliggen en worden opgeraapt, dan zijn ze verongelukte collega's (in de mijn), gedode kameraden (in de oorlog), gewonde of verkrachte geliefden, maar ook en net zo goed overwonnenen...afstomping, van foto's die getuigen, altijd van nét iets anders dan datgene wat je denkt

Nr. 41, April 1993 • Karolien Derwael • De waarheid van de leugen
Tijdens de voorstelling echter begin je te beseffen dat ze steeds hetzelfde zeggen...Omdat zij weten wat er voorgevallen is, gaan de oude man en de vreemdeling niet alleen het gebeuren in de vredige huiskamer, maar ook alles wat zich voor het ongeluk heeft afgespeeld anders...worden zonder werkelijk weer te geven wat door de personages wordt beschreven

Nr. 41, April 1993 • Johan De Feyter • Geen getto's voor het jeugdtheater
Over dit spook doen helaas nogal wat misverstanden en kwakkels de ronde...bestaande kunstencentra hebben ze alle drie een zeer verschillende ontstaansgeschiedenis in een specifieke artistieke en plaatselijke grootstedelijke context...Vooral in de buurt van Brussel en Hasselt, steden met nogal wat culturele centra in de omgeving

Nr. 41, April 1993 • Tom Blokdijk • Hoezo repertoire?
En wat als ze dat niet doen...Vandaar onze belangstelling voor buitenstaanders, voor mensen die toch doen wat ze willen, daarvoor desnoods zand in de machine van de maatschappij gooien, voor Achternbusch, die trouwens ook zand...Met de vraag of zij er daar wél in slagen om te doen wat wezenlijk voor het leven is. Wat gebeurt er, als mensen zich overgeven aan hun natuur

Nr. 41, April 1993 • An-Marie Lambrechts • Een hoofd vol sneeuw
Vallende sneeuw: op losse objecten als krukjes (die - eens gestapeld - doen denken aan een ruggegraat) en schedels, een tafel, een verloren sneeuwruimer; sneeuw op de dansers van het Frankfurt Ballett...Nog afgezien van het feit dat de dansers daarnaast ook andersoortige dans- en theateropleidingen gehad hebben (en wat dus ook mee binnensluipt in het dansmateriaal dat ze creëren), kan eigenlijk alles...De deformatie toont het object 'waarder dan waar'. 'Deforming our world into appearance', is het dat wat Forsythe's voorstellingen aldoor doen

Nr. 41, April 1993 • Paul Goossens • Eric Antonis
Ze doen het minder duidend dan vroeger en men werkt veel meer met metaforen die een appèl doen aan de verbeeldingskracht en uitnodigen tot een individuele reflectie...Na voorstellingen waarvan ik dacht dat ze geen enkele maatschappelijk impact zouden hebben, heb ik mensen horen zeggen dat ze hun leven gingen veranderen...En toch zijn er die ons willen doen geloven dat het hier Sodom en Gomorra is. Daar kun je beleidsmatig weinig aan doen, dat moet je communicatief aanpakken en' eens een goed plan voor uitwerken

Nr. 42, Juni 1993 • Geert Opsomer, Erwin Jans • Prospero's offer
scène vandaag misschien wel de laatste wijkplaats en het meest gestrenge laboratorium: zij ondervraagt al deze culturele representaties, laat ze zien en laat zé beluisteren, verbeeldt ze zich en eigent ze...Die angst voor wat achter de grenzen ligt, is wat in onze moderne cultuur is overgebleven van het sacrale...Ze staan veeleer voor een houding van openheid, van ontvankelijkheid, van zelfverlies: een gerichtheid op de ontmoeting met het andere dan zichzelf, met het buitengebied dat het Westerse denken zo

Nr. 42, Juni 1993 • Marianne Van Kerkhoven, Erwin Jans • Toneelspelersgezelschap STAN
Ze moeten dialogen aangaan met de mensen en niet een pakket afleveren waarvan de mensen denken: okay, dat is niet slecht geweest...Niet om te doen wat de schrijver zou willen maar om in dialoog te gaan met hem...Je staat verbaasd over wat die leerlingen in hun kop meedragen over wat theater is, ook al hebben ze in hun leven misschien nog nooit theater gezien

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Thielemans • Het Hooglied als verzachter
Hooglied Wat ontbreekt er nu aan dit stuk...Als hij dit stuk op het toneel wil brengen, zou hij niet goed weten wat te doen met het moment waarop de partners de liefde bedrijven...Wat een uitdaging aan de toneelwereld om ook deze stelling te weerleggen

Nr. 42, Juni 1993 • Ludo Abicht • 'Zeg me, waar is mijn vaderland?'
Voor de bevolking van wat nu Vlaanderen is, duurde het echter veel langer voor men überhaupt aan autonomie kon denken...Ik denk dat de bevolking van Vlaanderen (ik gebruik nooit het woord 'volk') vandaag op de drempel staat van deze laatste en moeilijkste fase van haar ontvoogding, wat helemaal niet wil zeggen dat ze...Mijn tegenstander Grammens omwille van zijn toch wel vreemde ene blinde vlek: als een partij compleet Vlaams radicaal nationaal is, dan is om het even wat ze voor de rest nog doet of denkt, dat zullen