Archief Etcetera

576 document(en) met "DOEN WAT ZE DENKEN" • Resultaten 201 tot 220 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 35, September 1991 • Paul Pourveur • Tyrannie der hulpverlening
Ze draagt twee sabels + kussen + windel + enz... 'HIJ' weet wat er gaat gebeuren...De celliste weet niet goed wat ze moet doen...en dat te doen zonder eraan te denken

Nr. 35, September 1991 • Pol Arias • Profiteren van de waarheid der dingen
inspireerden ons op wat Jourdheuil en Jean-Pierre Vincent in Frankrijk brachten : eperimenteel en tegelijk populair theater...Jonge acteurs, ik verwijt hun dat niet, denken eerder aan hun carrière en willen liefst met zoveel mogelijk regisseurs werken, denken dus niet aan ensemblevorming...Veel gezelschappen hopen daardoor ook wat meer subsidies en contracten binnen te halen

Nr. 36, December 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Bruna Koninckx, Paul... • KRONIEK
Maar op het laatst krijgt ze toch berouw: ze redt hem en doodt zichzelf...mensen die duidelijk ambities hebben om een grote ster te worden of die - erger nog - denken dat ze dat al zijn, maar ondertussen blijven steken in amateurisme en kleingeestige afgunst tegenover mekaar...decadentie: "Wie niet heeft wat hij bemint, moet beminnen wat hij heeft

Nr. 36, December 1991 • Emil Hrvatin • Jan Fabres zoete verlokkingen
verzadiging van betekenis... Imaginaire tijd Gerald en Elias, de tweeling van Fabre, doen ons denken aan Vladimir en Estragon...Godot wachtte op Vladimir en Estragon, maar ze waren lui en ze werden opgehouden, dus ging Godot weg...Ze lijken zich geen zorgen te maken over hun wachten, omdat ze de grenzen van de tijd overstegen hebben, ze bevinden zich in een imaginaire tijd

Nr. 36, December 1991 • Pieter T'Jonck, Peter De Jonge, Dieter Lesage,... • Klapstuk
De vraag aan Herman Asselberghs om een video te maken was gebaseerd op een vertrouwen in zijn intellectuele integriteit en niet op een kennis van wat hij met dat medium allemaal zou kunnen doen...Daar zie je een niet-demonstratieve, maar toch bevreemdende lichaamstaal, terwijl wat ze wil zeggen daar zuiver gescheiden naast staat...Ze zegt niets en dus kan je haar alles doen zeggen

Nr. 36, December 1991 • Herman Asselberghs • Videowerk van Walter Verdín
gesprekken). Van een scenario was geen sprake, maar we hebben geprobeerd alles uit te schrijven en aan de hand daarvan beslist wat we wel en wat we niet wilden filmen, welke sequenties we met één camera op de...Ik heb het daar bekeken, heb wat op de scène rondgelopen en wat gefilmd...Wanneer ik een beweging vertraag gedurende twee minuten zijn ze niet zozeer verbaasd, maar vinden ze dat

Nr. 36, December 1991 • Tone Brulin • De Nacht van de Brandende Apen
Hij lacht zelfgenoegzaam). Ze doen met hem niet wat ze willen...Je kon zien, dat ze zich schaamden over wat ze dachten toen ze in onze richting keken en merkten hoe Jeanneke me kuste...Hoe zullen ze straks geloven, dat het mijn kind is?") Ze liet zich niet doen en sloeg terug

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
eeuw zoals Strindberg en Tsjechov, alles wat voortkomt uit een rigide Victoriaanse denken...Anderzijds toon je via het materiaal van anderen wat je in een interview niet gezegd krijgt, wat je voelt en wat je wil delen...Het enige wat je kan doen is intern zo eerlijk mogelijk bezig zijn

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • De andere gevoeligheid van Immer das Selbe
Feit is dat ze uit eenzelfde nadenken ontstonden over het lichaam...Begin- en eindpunt van dat denken is het fysieke lichaam, het lichaam dat uitdrukking is van zijn eigen kracht in confrontatie met andere lichamen en de materiële context van de scène...Immanente energie Wat Vandekeybus in zijn eerste voorstellingen onderzoekt is wat het lichaam aan fysieke beweging kan uitdrukken

Nr. 37, April 1992 • Pieter T'Jonck • De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens
zijn met wat ze op het podium staan te doen...Bij elk verhaal dat ze fantaseert, kijkt ze naar de camera om het effect te meten, bij elke conversatie met Dunoyer laat ze naar de camera blijken hoe wij moeten denken dat zij denkt over wat hij zegt...Want wat ze echt denkt is minder belangrijk dan hoe ze overkomt

Nr. 37, April 1992 • Hana Bobkova • De criticus en zijn verantwoordelijkheden
Individualiseringsproces Het denken over de verantwoordelijkheid van de criticus moet ingebed worden in de concrete situatie waarin het theater en de samenleving zich op een bepaald ogenblik...Bovendien is de Nederlandse cultuur sterk feminien, wat zich uit in aandacht voor de levenskwaliteit en zorg voor de zwakkeren...collectief en of ze ook deel uitmaken van zijn wereld

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
Etcetera: Wat is dan die noodzaak van toneel...Het betekent genieten van wat er zich zou kunnen voordoen, en wat er zich op het moment aanbiedt...Ik vind, op dit ogenblik, al die initiatieven goed, maar er is een verschil tussen een echt verlangen om iets te doen en ons geweten sussen voor wat we de voorbije jaren dan wel gedaan hebben

Nr. 38, Mei 1992 • Marianne Van Kerkhoven • 'Klein Geschut': de context van Kindertheater
De beste pedagogie is wellicht deze - en dit geldt in feite voor zowat elk menselijk bedrijf -die 'zichzelf vergeet'. De meest intense leermomenten en -ervaringen doen zich voor wanneer mensen (in dit...afwachting van een publiek debat, lijkt het ons nuttig enkele vragen te formuleren bij de ideeën die vandaag leven in het jeugdtheater wat over kinderkunstencentra: - wordt er niet te veel...Het denken over theater moet, steeds een 'geïntegreerd denken' zijn, een denken waarin dramaturgische of artistieke vragen een intense binding aangaan met organisatorische, produktionele kwesties, en

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
De 'alternatieve' theaters van toen, zijn nu officieel geconsacreerde 'kunstencentra'. Ze zijn dan wel erkend, zijn ze ook gelukkig...En hoe reageren ze op de aantijging van Johan Tielemans (in de vorige Etcetera) dat ze 'sluiswachters bij smalle beken' zouden zijn...Alleen op die manier kunnen ze aan een oeuvre denken en niet langer van produktie tot produktie

Nr. 38, Mei 1992 • Lieve Demin • Het complete antwoord van De Beweeging
Soms kijkt ze even op om te zien wat ze heeft aangericht...De diverse scènes hebben présence, de timing is sec en alhoewel de beeldenreeks nog een tijdje had kunnen doorgaan, stopt ze op haar hoogtepunt, net wanneer je er nog wat meer van had willen zien...Qua sfeer en opbouw doen zij denken aan de postmoderne dans à la Cunningham

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Zijzelf spelen, de criticus schrijft op dat ze spelen, en het publiek komt kijken wat ze spelen...Zoals gezegd moeten we in deze brochure wel eenduidig lovende, positieve kritiek aantreffen (de situatie gebiedt het), toch blijft het me verbazen dat deze kritiek voortdurend datgene wat ze...Wat dat betreft citeer ik nogmaals Marianne Van Kerkhoven in Theaterschrift 1. Ze heeft het over het bewustzijn "dat er een andere manier van wetenschap bedrijven m.b.t

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
stel geen vragen bij wat er van je verwacht wordt...Ze kunnen hun eigen verhaal niet vertellen, ze maken steeds deel uit van het verhaal dat een ander over hen vertelt: "Als jij je niet wilt herinneren, dan wordt je wel herinnerd...Het donker tussen de scènes doet denken aan het openen en sluiten van een camera

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
De open wond geneest pas, als we echt worden losgelaten, als ze het goed vinden wie we zijn en wat we doen...Het gevecht is voorbij, de kinderen leven in een andere wereld, de ouders zijn ermee opgehouden zich af te vragen wat ze uitspoken, ze laten ze hun gang gaan...En met mensen die dat doen kan je niks, zelfs al is het echt wat ze doen en wat hen overkomt

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Wel bleef er een soort identiteit tussen verhaal en muziek: je ziet watje hoort en je hoort wat je ziet...Kortom, wie wil weten wat Prometheus komt doen in Prometeo, moet vooraf de tekst lezen als een soort sfeertekening...Deze beschrijving klinkt wat bombastisch, maar het werk is dat niet

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
Dansers worden in groep getraind, en dan nog vaak voor een spiegel, wat zeker niet bevorderlijk is voor het zelfstandig denken en het wakker houden van de verbeelding...Je moet ze teruggeven wat ze je geven, dingen die latent zijn aan de oppervlakte brengen...Je hebt je periode op aarde en de vraag is dan wat je waard vindt om te doen