Archief Etcetera

356 document(en) met "WEET JUIST HOE" • Resultaten 181 tot 200 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Misschien wel juist de pure woede, over dat de wereld is zoals ze is. Woede over het feit dat in het Journaal Somalische scharminkels en Bosnische zwerfkinderen moeiteloos in één ademtocht worden...Een acteur neemt een dwingende pose aan, en spreekt de vernietigende dichtregels uit Racine's Andromache: 'Misschien zelfs weet ik ooit de eisen van mijn status / te combineren met de eisen van mijn...Alsof je gereduceerd wilt Tot hoe je eruit ziet

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Ik weet niet hoe dat komt...De Nederlandse journalisten vonden de voorstelling juist heel relevant, zeker met het oog op de ontwrichting, de wanhoop en de doelloosheid in de maatschappij van de jaren negentig...Hoe is de volgorde: bepaal je eerst de zeven voorstellingen die je als groep selecteert, en daarna komen de individuele keuzes bovendrijven

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
fundamentele vragen zijn - die naar het hoe en het waarom van een goede kritiek -die niet aan bod komen...Voor een deel ga ik mee in Laermans' overtuiging dat de kritiek staat en valt met de criticus: hoe mooi en vindingrijk de metaforen ook zijn die worden rondgestrooid ter verduidelijking van de taak...Dat hij in dat proces nog een aantal andere zaken meeneemt - hoe de voorstelling zich tot de wereld buiten het theater verhoudt, of tot andere voorstellingen of andere kunsten - is mooi meegenomen

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Het gevolg hiervan was, grosso modo, een totaal onvermogen van verreweg de meeste gezelschappen uit het tweede circuit om 'over de landsgrenzen' te denken, juist op een belangrijk moment, namelijk...Hoe rijk de experimentele traditie van het tweede circuit ook was geweest, het bleek een val geworden, waar nu iedereen stuk voor stuk dreigde in te trappen...De danswereld, meer dan andere subculturen bedreigd door het aidsvirus, realiseerde zich hoe kwetsbaar, of abject het lichaam kan zijn en hoe vreselijk om er mee opgescheept te zitten

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
een enorme fabriekshal kan het publiek van-op loopbruggen volgen hoe in de diepte mensen wisselende decors bouwen met oude machines, stalen balken, takels en stellages...Liever praat Raaijmakers over zijn werk als een nieuwe vorm die juist niet bestaat uit het optellen van kunsten...Wat ik mij afvraag is: vindt zo'n maker dat dan niet frustrerend om zoveel verschillende informatie en moeite en visies en opvattingen in een werk te brengen, terwijl hij weet dat het publiek een

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
En ik weet na een aangrijpende voorstelling nooit iets te zeggen...Voor toneel is zo'n strakke tekst juist prima...Het raakt sommige toeschouwers in hun eigen wezen, andere niet, die trekken een verdedigingsscherm op, en komen dan zeggen hoe goed ik iemand kan spelen die zot aan het worden is. Dat mag natuurlijk

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Men heeft de reflex om de val te willen breken terwijl iedereen weet dat dat niet zo verstandig is. In de Brusselse 'local' gazettenwinkels, snackbars, bakkerijen, beenhouwerijen, volkscafés...Kunst bedrijven met condoom, alsof we bang zijn besmet te worden door iemand anders' woorden, door lucht, terwijl lucht juist het sterkste, het wezenlijkste, het elementairste wapen is. De natte droom...Wie zich afvraagt wat hij kan doen dekt zich in met de onmogelijkheid, ziet zichzelf bijgevolg als een soort slachtoffer van de welvaart waar hij, hoe kan je 't helpen, in terechtgekomen is. Op

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Ik weet niet of U er zich een idee van kunt vormen hoe rijk die adel wel was...Hij heeft zijn zending zeer ernstig opgevat, ook zeer gereserveerd, met de discretie die vaak de hoge burgerij kenmerkt, maar ook als een profeet die zich in de eenzaamheid weet terug te trekken...Hij weet dat hijzelf ten onder gaat aan kanker

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Hoe verschijnt Hitler daarnaast of daartegenover...Ik weet niet of men Beckett in Djakarta of Nairobi begrijpt...Hoe snel je je verveelt, wanneer iemand je in een stuk de wereld verklaart

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Zo weet de toeschouwer ook niet waar eerst te kijken...hoe moeten we het anders noemen...Twee juist geplaatste en weliswaar oprechte, maar volledig tegengestelde emoties

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
weerstaan). Peeping Tom Het is een lange geschiedenis hoe wij onze tastzin steeds meer zijn gaan inruilen voor zien (het is zogenaamd ook veel beleefder natuurlijk en heel wat van de kenmerken van beleefd...zijn Ueber den Prozess der Zivilisation opsomt zijn juist een inruilen van de onmiddellijke tastzin voor het afstandelijke zien). Misschien begon het allemaal op een mooie dag van 1413 toen een kleine...Hoe beter een handeling opgedeeld, en ingeoefend is, hoe sneller ze kan uitgevoerd worden: daaraan dankte niet alleen het Pruisisch leger van Frederik De Grote zijn overwinningen in de 18de eeuw, maar

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Ja, maar hoe moet hij of zij dat dan weten, en als hij of zij toch komt, hoe moet er dan gekeken worden om alsnog dans te zien...praten, maar ze juist nauwkeurig en speels in al hun onvatbare verwarring moeten laten naar boven komen...Hier wordt ons getoond hoe dubbelzinnig elke eerlijkheid eigenlijk wel is, hoe ze zichzelf te kijk zet en daar verantwoording voor moet afleggen en tegelijk aan haar paradoxale doortraptheid niets kan

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Zinnig, onzinnig, zinnelijk: zie hoe het woord zich in bochten wringt) Ik wandel graag en veel door Brussel: mijn bos...Wij weten niet eens hoe je moet sterven...Hamadryade: Soms weet ik het niet

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Op een bijna exemplarische wijze toont het immers hoe graag we het maatschappelijk belang en de plaats van zowel het theater als de stad zouden willen aantonen, maar hoe moeilijk dat ons tegelijk valt...de gecondenseerde (ogenschijnlijke) duidelijkheid van de geciteerde paragraaf blijkt echter hoe merkwaardig en moeilijk te gronden dit idee is. Hij geeft een aantal stellige affirmaties en definities...En, hoe men het ook wil verklaren of duiden (fetisjisme, narcisme, vervreemding en tutti quanti...), tegelijk begint een niet aflatende en hopeloze speurtocht naar het echte, oorspronkelijke, ware

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Dat is juist het drama...Specifiek hier is dat de privé-theaters juist de commerciële theaters zijn...Etcetera: Hoe verhouden theater, film en televisie zich tot elkaar in de Arabische wereld

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
Natuurlijk, wanneer ergens heel veel over wordt gesproken, dan kun je er vergif op nemen dat er een probleem is, zo weet de Nederlandse filosoof René Boomkens in zijn boek Ontwerpen voor de...Boogaarts: 'Weinig durf en veel vertrouwd werk, terwijl festivals zich juist kenmerkten als vrijplaatsen van het gedurfde, nieuwe, initiërende en onverwachte...Hij weet dat deze houding niet evident is: 'Het punt van dit alles is dat het een strijd is. En hoe meer we het tot onze strijd maken, hoe meer we onze posities als kunstenaars kunnen verdiepen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
Hoe hij vervolgens nog stuurser voor zich uitkijkt en lichtjes van zijn route afwijkt...Wanneer ik te dicht nader -maar hoe dicht is te dicht...Hoe weinig ruimte er is voor zo veel volk, hoe alomtegenwoordig het lawaai, hoe overbevolkt de woningen zijn

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
De parallel zou wel eens mank kunnen lopen als we zien hoe Eric Min in MartiniMartini, kanttekeningen bij een hommage de verbale luchtbel rond de toren doorprikt...De Brusselse Beursschouwburg weet al lang dat hij leeft bij de gratie van de straten die hem als een warme jas omhullen...De Meulder is dus ook verantwoordelijk voor het discours over stedelijkheid dat hier wordt ontwikkeld, en ik weet niet of dat zo'n goed idee was

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Hoe dan ook, het prijzig uitgevallen, stevig op de toonbank liggende product dat meer voor de koffietafel dan voor de bureauplank lijkt bestemd, is er nu...Ja, zo kan ik het ook... Het was juist de taak van Van Kerkhoven, Lambrechts en Verstockt geweest om niet alleen de achterstanden te signaleren, maar deze ook weg te werken...de jaren na de Tweede Wereldoorlog leefde dit gedachtegoed alom, en juist omdat België daarvóór geen balletbruggenhoofd had gevormd kon dat betrekkelijk welig tieren

Nr. 58, December 1996 • Herman Asselberghs • Theatrical Correctness
Rapporten van denkprocédés, verslagen van hoe te denken in plaats van wat te moeten denken: in de cel heerst het dictaat van de geest en de onvoorwaardelijk gehoorzaamheid eraan...Wanneer hun gespeeld fragment uit een rechtszitting met Jackson rimpelloos overgaat in die van (Black Panther) Bobby Seale en dan in die van Abu-Jamal, wordt duidelijk hoe voor deze Stanners de...een herdenkingsartikel in de recente Rolling Stone heten die vele contradicties juist de essentie van 2Pac: 'What made this disconcerting mix especially notable was how credible it all seemed