Archief Etcetera

306 document(en) met "Moeder Ik" • Resultaten 181 tot 200 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
De ganzenmars of de onmogelijke terugkeer naar de moeder Nietzsche kon nog schrijven dat de komedie van het bestaan zichzelf nog niet bewust geworden was, en dat we nog steeds leven in de tijd...Ze kunnen zich niet hechten aan hun echte moeder omdat ze kort na de geboorte de imprint van die moeder via geuren, zichtbare en hoorbare signalen hebben gemist...En dan wil ik het niet enkel hebben over de koningsdrama's die op stapel staan bij de Blauwe Maandag Cie, maar ook en vooral over de manieren waarop theatermakers als Christoph Marthaler, Arne Sierens

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Drumleraar (1994) tot Moeder en Kind (1995) en Bernadetje (1996). (En dan vermeld ik enkel de twee recente hits en de stukken die in het Verzameld Werk terechtgekomen zijn...Allemaal anders, allemaal volbloed theatrale teksten - al vind ik de libretti moeilijk blijven om in te geraken, maar ik hou er rekening mee dat dat alles met mijn gebrek aan kennis van en voeling met...De voormiddag begint Ik moet nog alles strijken Zijn broek zijn hemd mijn kleed mijn geest Mijn strijkijzer blijft plakken Aan de zwartste gedachten als ik mijn

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
het script stond "de moeder stript", ik vroeg Jan "wil je dat ik het doe...hij zei "nee, ik vind naakt vreselijk op een scène, dus je moet niks". En toen deed ik op een gegeven moment die monoloog, en ik dacht "ik trek gewoon mijn kleren uit, ik doe het zo - want daar gaat...Tijdens Philoktetes dacht ik vaak: waarom zou je, waarom zou je... Ik was als het ware dubbel bezig: ik speelde een rol - en ik denk nog steeds dat ik in die voorstelling een heel goede Odysseus heb

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Geen afbeelding van zijn moeder, zoals ik aanvankelijk dacht, maar een platenhoes: Alone van Judy Garland...Ik toon hoe ik ben,' zei Hoghe aan Tuur Devens in Het Belang van Limburg

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
De onderliggende suggestie van deze lofzang op de schier oneindige mogelijkheden van de computer luidt natuurlijk dat iedereen, ook u en ik, behoefte heeft aan de genoegens van een gedocumenteerd...Janpubliek, dat zijn u en ik dus, vermomd als Jan Van Rompaey...dierenliefde en andere trivia getart wordt - Prins Laurent deze zomer tegen ons aller Chantal Pattyn op Torhout/(Werchter): 'ik heb alle platen van The Prodigy'). Maar de dood van een net niet onthoofde Diana (de

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Ik kende die mevrouw niet, en ik heb wel eens vaker in een schminkkamer gezeten met een acteur die ik nooit eerder heb gezien en met wie ik vervolgens een scènetje speel...Ik dacht: ik laat ze met rust, ik doe alsof ik ze niet ken, ik spreek er geen woord tegen...Toen ik er met haar over sprak, zei ik: 'Men heeft je verkeerd ingelicht, ik wilde je voor die andere rol

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Achter het strijdgewoel, het wapengekletter en doodsgereutel strooit Shakespeare inzichten als deze: 'Zo speel ik veel personen in mijn eentje,/ En geen voelt zich voldaan noch recht gedaan...Maar wat het is dat ik ook ben: noch ik/ Noch enig mens die mens is en niets meer,/ Kan ooit tevreden zijn met iets, totdat/ Hij vrede neemt met dit: de mens is niets...Ik ben gelijk een vogel voor de dood

Nr. 64, Juni 1998 • Steven Heene • Een schokkende sint-vitusdans
Zo praten in Wie... de kinderen van een koppel mediagiganten over de flinke duit die het heeft gekost om de uiteengereten lijken van vader en moeder op te lappen, het gevolg van een dodelijk auto...Niet alleen door de vaderfiguur overigens: in Wie... is de overleden moeder een actrice die tijdens haar leven alleen opbloeide op het toneel, als Thomas Bernhard-vertolker...Die gunnen hem echter niet de verhoopte gemoedsverlichting, getuige Gillis' sombere monoloog met het veelbetekenende zinnetje: 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het komt door de drank

Nr. 64, Juni 1998 • Rudi Laermans • 'Ver-stemde' herinneringen
Zoals: de lach van moeder toen ze hem, haar zoon, met een onderbroek op z'n hoofd betrapte; het levenslange routineuze stilzwijgen van vader, die altijd minder zei dan nodig was; de vroegtijdige...Ik zei het al: deze letterlijk micrologische theatraliteit weert elke zweem van dramatiek of overdrijving: geen Grote Gebaren maar afgemeten bewegingen; geen overslaande stemmen maar lichte, zacht...Wat men van de afzonderlijke voorstellingen van De Tijd ook moge denken - en ook ik had moeite met sommige ervan -, altijd dwingen ze respect af door de pertinente keuze voor de traagheid van een tot

Nr. 65, Januari 1998 • Patrick Allegaert • Waarom kijk je omhoog?
Daarnaast sprak ik met studenten (meest uitgebreid met Mette van der Sijs en Kees Roorda). Ik zag enkele 'toonmomenten' van de studenten op het Victoria-festival (van 30 april tot 3 mei) dat bijna...Dat betekent dat ik er nergens ben, vooral als ik gedachteloos in de tram zit of me door de regen naar de bakker spoed...Pas in een vreemde stad, waar ik dus daadwerkelijk "niemand" voor de anderen ben, mobiliseer ik mijn identiteit in een anonieme zee van tekens en word ik met mezelf geconfronteerd door het anders-zijn

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Eerst de taal, dan het beeld
Hij vertelt over zijn moeder en vader, over zijn vriend Flip en diens moeder, mevrouw Zijk-stra, over de slager bij wie hij op leercontract gaat, de priester in het verbeteringsgesticht, de psychiater...Ik kan me geen adequatere manier indenken om Pim Parels sociale isolement, zijn beperkte woordenschat en verwarde perceptie van de wereld te ensceneren in hun onderlinge samenhang...Ik schrijf bewust niet 'bekijken', want de beelden die Pim Parel zich vormt zijn erg beperkt en de afstand die het bekijken veronderstelt, is afwezig

Nr. 65, Januari 1998 • Pieter T'Jonck • Hoe moeilijk is het om de anarchie...
Niet toevallig was de moeder in Moeder en Zoon veel minder overtuigend dan de lefgozertjes die aan haar rokken hingen als ze niet als volleerde karaokezangers rockliedjes imiteerden, in een geslaagde...Het kan dus ook erg simpel zijn, die heikele problemen die nauwelijks opgelost raken (alsof iemand dat verder overigens ook echt zou willen...). Toch denk ik niet dat Platel of Sierens bewust...De uitgangsgegevens van de plot zijn waarschijnlijk genoeg: een familie waarvan de vader de moeder alleen achterliet, waarvan de ene zoon een bruut is die uiteindelijk de gevangenis indraait terwijl

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Een verlangen naar onsterfelijkheid
kijken en ik zie zo achter mij zo een superschoon meiske staan en ik zag da ze zo naar mij kwam en ze vroeg van: (offscreen) "Sorry, ik heb juist tachtig frank tekort voor mijnen trein, zoude soms...Victoria - Kung Fu / Phile Deprez En ik zeg van kijk, ik ga kijken, en al wa 'k heb van kleingeld is voor u. Ik kijk dus in mijn zakken en 'k heb toch wel just...Toen heb ik zacht geschreid heb ik heel stil geschreid heb ik zo lang geschreid totdat ik sliep

Nr. 65, Januari 1998 • Koen Tachelet • Theater van de vervuiling
vraag ik...Niet zozeer het getoonde zelf moet obsceen heten, wel de boodschapperige eenduidigheid, de transparantie van de eindeloos gevarieerde slogan "ik zal sterven, en gij ook...Aan hen vraag ik Te spreken in mijn plaats' (Antonius tot het volk van Rome) Het verwijt dat voorstellingen als Giulio Cesare, maar ook films als

Nr. 66, December 1998 • Clara Van den Broek • Juul en Peter, All for Love
Gelukkig hadden mijn vader en moeder er niks tegen dat ik met jazz bezig was...Maar ik denk dat ik zo aan die jazz gebonden ben, dat ik mij moeilijk met andere muziekgenres bezig zie...Ik sta soms paf van wat ik bepaalde acteurs zie doen, maar ik zit niet met open mond te staren naar dé acteur, zoals ik vroeger ook dé jazzmuzikant nooit met een hoofdletter heb gezien

Nr. 66, December 1998 • Veronique Patteeuw • De tijd van de muziek
Ik voel dat hier (wijst naar zijn huik). mama, mama, Wat ik doe en zeg, 'ik ben de zonnekoning, ik doe dit, doe dat', dat komt van hier (wijst naar zijn hoofd); ik en mama versmelten in de buik...Ik weet niet wie ik ben, welke beweging ik ga maken, ik weet dat mijn hart bonkt, maar ik weet niet hoe die beweging gebeurt, hoe al die bewegingen in mijn lichaam gebeuren...Ik doe wat ik doe omdat ik het doe

Nr. 66, December 1998 • Peter Anthonissen • Genotvolle wonden
Boos zelfs was ik, omdat ik meende een auteur te treffen die met zijn ideeën te koop liep, zonder er zich om te bekommeren hoe deze naar een publiek te vertalen...Het eerste heb ik gemist, aan het laatste denk ik terug als een gigantische instuif voor kunstenaars allerhande, die aan een nood beantwoordde die blijkbaar nog steeds gevoeld wordt - getuige daarvan...Soms ben ik geneigd Driezen een Einzelgänger te noemen, al strookt dat niet met de filosofie achter zijn werk

Nr. 66, December 1998 • Guy Cools • Naar de geest, niet naar de letter
Ik zou het niet wagen hem te bekritiseren als ik niet zoveel respect voor hem had...Hoe dicht 'zo dicht mogelijk' is, mocht ik ondervinden toen ik de verschillen tussen de persfoto's van de Courage-enscenering van de kns en de foto's van dezelfde scènes in de 'Modellbücher' haast met...Op enkele uitzonderingen na zoals bijvoorbeeld de herneming van Moeder Courage bij KNS-Antwerpen of Mahagonny bij Arena-Gent, zijn het enkel de INS-ensceneringen van Moeder Courage (1980) en De

Nr. 66, December 1998 • Erwin Jans • De eeuwige oorlog
De dan 23-jarige schrijfster Sarah Kane verwijst expliciet naar de stenigingsscène uit Saved van Bond om haar eigen positie te omschrijven: 'Toen ik Saved las, was ik diep geschokt door de steniging...Maar dan dacht ik: er is niets dat je niet op de scène kan tonen...Ik wil naar huis nu', is het laatste wat het meisje zegt temidden van een kapotgeschoten wereld

Nr. 67, Maart 1999 • Clara Van den Broek • Een uitwisseling van energie
Ik nam mij voor een strikt onderscheid te maken - zoals ik eigenlijk dag in dag uit doe - tussen ik-die-schrijf en ik-die-speel, tussen de medewerker van dit tijdschrift en de leerling van Dora van...Als ik goed theater zie, dan voel ik mij daarmee verbonden: ik wil natuurlijk met het goede verbonden zijn...Als ik dat achteraf bekijk, ben ik blij dat ik er zo goed van af kom