Archief Etcetera

Reactie van Bojana Cvejić

Beste Bruno Pocheron,

'Leesbaarheid' is niet het belangrijkste criterium waaraan een voorstelling moet worden afge-toetst. Integendeel, en dat is precies wat ik heb aangevochten tijdens het festival. Omdat communicatie en kennis van esthetische processen onlosmakelijk verbonden zijn met perceptie en gewaarwording. Dit is duidelijk de positie die ik bij mijn benadering van de voorstellingen Flatland, Already played tomorrow, Closer en Embodied heb ingenomen.

Bovendien is geen van deze voorstellingen representatief voor de zogenaamde 'conceptuele dans' waar je me ten onrechte mee brandmerkt. Ik doe mijn uiterste best om uit te leggen op welke manier die stukken me intrigeren en hoe ik de grenzen van de taal probeer op te rekken om mijn gewaarwordingen te beschrijven, of om te duiden hoe deze voorsellingen mijn begrip van 'beweging' herconfigureren of virtualiseren, of hoe ze het vermogen onderzoeken van een gedecentraliseerd lichaam om zich uit te drukken. Precies dat is het nieuwe perspectief en de problematiek die deze voorstellingen voor me hebben opengebroken. En dat gaat verder dan zowel de essentialistische visie op dans als de conceptuele 'kritikaliteit'.

Zelfs wanneer een voorstelling maar niet wil communiceren, moet ze me dwingen uit te zoeken waar het over gaat, wat het is dat ik niet 'zie' in mijn visie erop. Toch zijn er voorstellingen die daar niet in slagen, omdat het creatieproces vroegtijdig is beëindigd en zich de al te herkenbare 'naar iets zoekende' look aanmeet om zich als een 'op onderzoek gebaseerde' voorstelling, of een work in progress voor te stellen. Volgens mij kunnen we ons geen onverschilligheid meer permitteren in de zin van 'alles kan'. Ik was ook vastbesloten om het hierover te hebben als een sociaal fenomeen, namelijk als de insluiting van kleinschalige creaties van performances in de productievoorwaarden, waarmee ik, als maakster, al te goed bekend ben.

Vriendelijke groeten,

Bojana Cvejić