Het integrale verslag van de eindjury van de Océ Podium Prijs 1997
Bij de lancering van de Océ Podium Prijs werd er door sponsor en mede-initiatiefnemers de nadruk op gelegd dat deze prijs niet zozeer een 'wedstrijd' moest inhouden, maar vooral een focusmoment wilde creëren waarbij het creatieve podiumwerk, tot welke aard of discipline het ook behoorde, in de kijker zou worden gesteld en waarbij een inhoudelijke discussie m.b.t. de podiumkunsten op gang zou kunnen worden gebracht.
Geopteerd werd voor een formule waarbij zo'n 260 leden, intensieve kijkers behorende tot het theaterveld zelf, drie voorkeuren uitspraken m.b.t. de volgens hen meest waardevolle artistieke prestatie van het voorbije jaar, geleverd door een persoon, een instelling, een gezelschap, of de vorm aannemend van een productie. Uit de zeven hoogst gequoteerde vermeldingen zou de eindjury de uiteindelijke laureaat aanduiden. De gekozen formule hield veel risico's in, maar de keuze van de zeven laureaten die uit de bus kwamen (
De eindjury koos ervoor de eerste
De jury wil de intrinsieke artistieke kwaliteit van deze voorstelling benadrukken: haar attractieve locatie, de energie en de natuurlijkheid van haar spelers, haar interessante mengeling van realistische, surrealistische en volkse elementen, de opbouw van haar 'verhaal' als tranche de vie uit een hele reeks deelverhalen/situaties, haar algemeen feestelijk karakter, haar intrigerende mengeling van muzieken uit verschillende tradities, enz.
De jury is er zich echter van bewust dat deze artistieke kwaliteit het resultaat is van een aantal keuzen wier betekenis de voorstelling an sich overstijgen, waardoor het werk van Platel een impact krijgt op en discussiestof le-
vert voor het geheel van de recente evoluties in de podiumkunsten.
We zetten een aantal van deze keuzen op een rij.
Op alle niveaus is Platel bezig met het opheffen van hokjes': je kan van
Een zelfde opheffing van grenzen vinden we in
De keuze van het 'mensenmateriaal' heeft uiteraard consequenties voor de creatieve werkwijze die op geen enkel moment nog 'traditioneel' te noemen is; in het werkproces dat
De structuren waarin Platel tot nog toe koos te werken - cfr. o.a. het
Het is logisch dat uit een dergelijk fundamenteel democratische ingesteldheid in het creatieproces een maatschappelijke betrokkenheid in de voorstellingen resulteert. Het gaat echter niet om de theoretische belijdenis van politiek correcte standpunten. Het politieke gehalte van deze voorstellingen ligt 'als onderwerp' in de mensen op de scène en in wat zij daar doen. Voor multiculturaliteit b.v. wordt niet gepleit maar de vermenging, integratie, beïnvloeding van culturen voltrekt zich op de scène zelf door mensen en materialen van zeer diverse oorsprong, met een zeer verschillend historisch parcours, met een zeer verschillende maatschappelijke appreciatie naast, in of tegenover elkaar te plaatsen en te verwerken tot een vaak grillig, fragmentair en niet noodzakelijk harmonisch geheel: de onafheid van 'de straat', de imperfectie van het leven daarbuiten krijgen een bewust gekozen, niet 'afgewerkte' structurering op de scène. Het materiaal blijft voldoende ruw en onhandelbaar om zijn 'waarheidsgehalte' op het toneel niet te verliezen.
De relatie met een publiek die Platel in de voorbije jaren heeft opgebouwd draagt eveneens de stempel van zijn maatschappelijke ingesteldheid die echter ook hier nergens uitdrukkelijk of 'vooropgezet' blijkt te zijn. Zonder zijn integriteit te verloochenen en absoluut bij zijn toeschouwers te willen scoren, is hij erin geslaagd door de onderwerpen die hij behandelt, door de mensen die hij op de scène zet en door de manier waarop hij vorm geeft aan hun en aan zijn eigen verhaal, nieuwe publiekslagen aan te boren, die de weg naar het theater of verloren of nog nooit gevonden hadden. Deze vaststelling kan zich vandaag niet meer beperken tot een Vlaams publiek, dat in zijn voorstellingen een 'soort volkse eigenheid' zou kunnen herkennen; ook internationaal kan
Kortom, Platel maakt het podiumgebeuren vandaag opnieuw tot een feest, zonder daarvoor artistieke concessies te doen. Integendeel: de werkwijze die hij hanteert, het gevecht dat hij daarin aangaat met spelers en materialen, de vertaling van die werkwijze naar organisatie, publiek en voorstelling zelf maken hem vandaag tot een kunstenaar met een belangwekkende impact op het theaterveld, tot gangmaker m.b.t. nieuwe evoluties in de podiumkunst.
De eindjury bestond uit:
Auteur Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens, Guido Minne, Marianne Van Kerkhoven, Dirk Van Ryckegem
Publicatie Etcetera, 1997-06, jaargang 15, nummer 60, p. 61-62
Trefwoorden platel • eindjury • theaterveld • alain • Platel • behorende • bewees • laureaat • prijs • waarbij
Namen Alain Platel • Anne Teresa De Keersmaeker • Arne Sierens • Bernadetje • Bert André • Blauw Vier • Chris Van der Burght • Dirk Roofthooft • Guido Minne • Guy Cassiers • Johan De Feyter • La Tristeza Complice • Marianne Van Kerkhoven • Océ-prijs voor • Peter De Graef • Platel • Purcell in • Speeltheater • Tg Stan • Victoria • Vlaamse
Development and design by LETTERWERK