Advanced Search for "August Hendrikx"

1919-02-17 Starkadd (T.B.)

. . . Starkadd Hegenscheidt 's "Starkadd" is een weelde voor het oog, een lust voor het oor. In bonte mengeling van teere kleuren en met sierlijken zwaai van pittoreske . . .
. . . het lief, omdat het is een spontaan werk, geschreven in grooten aandrang van liefde voor onze Vlaamsche taal vooral, - hoe zoet weet Hegenscheidt haar prachtige klanken, ons in de ooren te doen ruischen! - en tweedens, omdat een stuk als dit zoo bij uitnemendheid is geschikt tot . . .
. . . het, welk een steeds stijgende klimax zich in "Starkadd" openbaart. En bewonderenswaardig vooral, is de ongedwongen oplossing van het slot van ieder bedrijf. Hegenscheidt heeft dat, voorwaar, goed gevonden en niet minder knap bewerkt. Met "Starkadd" maakt het Vlaamsch Gezelschap van het Fronttooneel een triomftocht, den spelers, . . .

1921-03 Nestor de Tière (A. Gille)

. . . door, vooral gekenmerkt door een scherpe ironie en een donkere zwartgalligheid. Eens de schoolbanken ontloopen werd hij notarisklerk en knoopte kennis aan met August Hendrickx , die hem waarschijnlijk den blik deed richten naar het tooneel; want samen met hem schreef hij Roosje van den veldwachter. In 1880 vinden . . .

1926-06-26 HAMLET TE GENT I (Karel Van de Woestijne)

. . . vervallen was. Deze jonge doctoren in de wijsbegeerte, in de rechten, in de medicijnen, zetten hunne actie in met eene integrale vertooning van Hegenscheidt 's Starkadd; het was eenvoudig een triumph. Al wat Vlaanderen aan hoogere geestelijke krachten telde, was aanwezig, om den durf, en ook het zeer te . . .

1922-12-05 FRANSCH-BELGISCH TOONEEL (Karel Van de Woestijne)

. . . heeft geleverd; de school van het kluchtspel, dat niet zelden plaatselijk is, niet meer dan onze vijftiend'eeuwsche cluyten voor platheid terugdeinst, en waarin August Hendrikx na Hendrik van Peene heeft uitgeblonken. De drie genres zijn wel bij uitstek Vlaamsch: kans op succes in het buitenland is . . .

. . . belijden niet anders te zijn dan de volstrekte Arme." Na deze rede onderhield éen der oudste vrienden van Prosper Van Langendonck , Alfred Hegenscheidt , de vergadering over den schoonen mensch die met hem was heengegaan. Het hoogtepunt in Van Langendonck 's werkzaamheid en leven viel samen . . .
. . . met den klaren blik, met het vestigende woord. En dat hij een voorganger blijven zou, evenzeer geëerbiedigd door de allerjongsten: daar zou na Hegenscheidt Maurice Roelants van kunnen getuigen. In dezen onzen na-impressionistischen, naar classiciteit strevenden tijd, nog vol troebelheid, maar te sterk van wil en . . .

. . . bewezen had een voor zijn tijd uitstekend schilder te zijn van de kleinburgerij en haar eigenaardige zeden; en ook voor een verwante van August Hendrickx , die in «Prima Donna» en «Aangebrande Hutsepot» op prettige wijze de Gentsche burgerluitjes konterfeitte. Schmidt heeft in dezelfde richting gearbeid en . . .
. . . schreef dan onze Van Peene , de Franschen hun Labiche , welke als kunstenaar toch niet zooveel hooger stond dan onze Hendrickx , de Denen hun Holberg , zijn blijven lezen en vereeren, worden de namen van wie ten onzent de renaissance van het tooneel hebben . . .
. . . estheten geworden! Er ligt inderdaad geen blaam besloten in de vaststelling, dat Schmidt de traditie, die Van Peene over Hendrickx aan Gustaaf de Lattin verbindt, heeft voortgezet en uitgebouwd, zonder evenwel een veel aanzienlijker hoogte te bereiken in de dramatische uitdrukking van . . .
. . . ook knapper uitgevoerd, reikt niet verder dan deze, welke wij, ondanks scenische onbeholpenheden en een conventioneele kleurenmengeling, thans nog op prijs stellen bij August Hendrickx en den jongeren de Lattin ! En nu heeft Schmidt in deze prijzenswaardige weergave van een bepaald midden en in . . .

Corpus Toneelkritiek Interbellum