wanneer de filmregisseur begint te draaien, kan hij van plan I naar plan 50 gaan; zoo draait hij dikwijls het einde van zijn film alvorens hij met den aan vang begonnen is. Dit om dezelfde dekors niet verschillende malen te moeten oprichten of zijn gezelschap...dito stoelen, fotos aan d-muren, enfin, het leek mij een plaats van een be stuurder. « Kunt gij niet raden? » vroeg hij. Ik stond verbaasd. Hij wees mij een zetel waai ik ontroerd mij liet invallen. Hij zat zelf, nam plaats voor de tafel. « Nella! » begon hij, « Nella, ik ben gelukkig u weer te zien! Ik was op het punt u te schrijven * Ik ben juist twee dagen terug! Veel is er veran...te vallen. Jim was een koelbloedig acteur, doch hij voelde dat hij in mij een « plank » had, want toen hij naar mij toe kwam en mijn handen nam, bezag hij mij verbaasd en was hij hopeloos. Hij trachtte mij verder te doen gaan, hij trachtte mij te zoenen maar dan onwillekeurig, keerde ik . . .

de jeugdige baron Eric von Stroheim. Deze was nog niet aan het einde zijner ontgoochelingen. Terwijl hij wandelingen door de stad deed bemerkte hij al spoedig dat hij in New-York niet de eenige edelman was die met zijn blazoen rondliep. Hij ontmoette verschillende kollegas, maar die er van van af...Hij was eea bewonderaar van Douglas Fairbanks, welker waaghalzerijen hij reeds lang had aangeleerd. Het duurde niet lang of hij bevond zich in dezes studio waar de beroemde filmstar in...erkende haar dadelijk daar ik haar in vele filmen gezien had: het was een zeer jonge, bekwame vrouw, doch niet heelemaal svmphathiek. Hoe is het mogelijk dat een persoon metdie hoedanigheid hoofd rollen . . .

te zijn. In verschillende tijdperken ingedeeld had hij niet zoo belangwekkend geweest. Het is de vermenigvuldiging der episoden die het levend mengelwerk heeft gedood en Burgnet is dit indachtig...geboeid heeft. En die Norman, wat een geluk dat hij ’t was die zijn snor zoo liet groeien. Hij is geknipt voor de film. Ik kan niet nalaten een woord van hulde te brengen aan hem over het welslagen van zijn eerste tilm. Alsook aan de schoone Marie...aan de prooi der vlammen. ' Cantor zag het zooals ik het zag maar hij zag het meer van een praktische kant. De kans was te schoon. Hij ging het tooneel opnemen om per gelegenheid in de een of andere film . . .

voor Lord Mewill bestemd had. Kean is aan de schoonheid der gravin niet ongevoelig gebleven en het is als 't ware aan haar dat hij zijne Romeo-rol opdroeg. Eenige dagen later komt Lord Me-will...oogen te overtuigen hoe de zaken daar: tonden. Hij had gezien hoe Boone zijn broeder behandeld had; hij was hem gevolgd om hem te zeggen dat hij zijn wetsvoorstel zou intrekken. Het verraad der Keatons maakte hem woedend Waarop hij hen nu aanviel met zulke razernij dat Anne lirrce er verstomd...volk niet kan overhalen een rustig leven te leiden. Ik weet het. Daarom drijf ik mijn voorstel door! » KINEM A WERELD » « Dit is niet schoon van u, Randolph! » riep het meisje vurig. Hij trachtte de Keatons en zijn familie in vrede te doen leven . . .

aan hen is overgeleverd geworden, dan weet hij wel dat zijn weerstand niet van langen duur zal zijn, en indien hij deze weerstand doet voortduren, dan is het voor zijn eigen vermaak. Maar zult ge zeggen: « Indien hij toegeeft, dan is het omdat het scenario het voorschrijft. » T’ akkoord, maar men dient niet te vergeten dat om haar partner met eeni-gen schijn van waarheid...terwijl het meerendeel der kinemabezoekers het eens Is over de uitmuntendheid van dien band Î Is het dan niet spijtig voor die eersten, niet te kunnen deelen in het genot waarover anderen zoo opgestegen zijn? Zijn ze niet te beklagen? En het zijn nog wel kunstfilmen die gewoonlijk niet in hun smaak vallen; want cow-boy-filmen of andere opvoeringen...Frank, een energiek man, neemt de verdediging van het meisje en na een bloedig gevecht heeft hij Forbes overwonnen. Het grootopenen welker liefde hij reeds gewonnen had door zijn moed en rechtschapenheid. Het is een film van onschatbare waarde door de gevaren Welige . . .

zij aan de garage waar Davo zijn nieuwe, auto had achter gelaten. « Natuurlijk » ging hij verder, » het salaris van Herbert is niet voldoende om een huis te koopen, maar vroeger, had kg toch geld genoeg! » <t Ik geloof niet » zegde Betty, terwijl zij weg reden, « dat ik op een appartement...verdween zij in huis. Dr. Graves zat juist aan het open venster en las-zijn dagblad. Hij Had het tooneel gezien. Met ver wondering kwam hij buiten. Wat is er gaande, jongen? » vroeg hij. Dave vertelde hem de geschiedenis. « Had ge mij nu eens eerst geraadpleegd, mij: jongen >» lachte Dr. Graves...haar man die haar steeds met de innigste zorgen had vertroeteld. Gerard komt... Het zicht zijner vrouw brengt hem heelemaal in de war: hij beeft en in plaats van een liefdesgees drift stamelt hij onsamenhangende woorden, i n het komt tot een bekentenis: een nieqw leven, een andere vrouw . . .

den nieuwen film Fires of Fale een belangrijke rol had. Nooit te voren had hij in Egypte geweest, het was eerst met het opnemen van genoemden hand dat hij daar aankwam. < KI NEMA WERELD » Een Lastig Huwelijk Blijspel...bruidegom verlicht en, onder voorwendsel dat hij naar zijn trouwring gezocht had, dien hij vergeten had, stapt hij zegevierend het huis van zijn liefste Doris binnen, om eindelijk dit Lastige...Hij verdient het ook. Waarom moet ’t toch altijd Doug zijn. Ja hij is het die de V. Tribunisten het meest ophemelen. En waarom nu juist hem. Omdat hij den man is met den eeuwigen glimlach? Och, geloof me lieve lezers . . .

bergbewoner, ruw van opzicht en handelingen. Boone, het hoofd der Stal-lard’s, was een fijn gebouwd man, met het opzicht van een dichter. Hij had zich zelf opgevoed, waardoor hij in aanraking kwam met de meer aristo*-cratische landeigenaars...Vallei hun streek de Bleu Grass beminden. Wanneer hij aan het punt kwam, alwaar hij nog steeds de top van een berg zag en terzelfdertijd beneden...doch de krachtige taal van den man uit de bergen had haar in vervoering gebracht Hij had haar in twijfel gebracht of haar volk wel het recht had die bergmenschen te regeeren. Zij stelde het verschil vast tussehen die twee mannen. Randolph sprak met . . .

beminnen of huwen zal! » « Dat is het juist wat mij zoo’n pijn veroorzaakt, Daphne. Van het eerste oogenblik dat-ik u beminde, had ik moeten weg loopen! » « Dan zou het nog te laat geweest zijn, Alfred. » zegde zij ernstig. « Op het zelfde oogenblik, wanneer ik u zag, had ik u lief... Oh, ik ben geen dwaas romantisch schoolmeisje; had ik dit geweest dan zou ik menige flirt gehad hebben. Ware liefde...mijn zoon 'bekende alles, maar voegde er bij, dat hij het vernietigd had, denkende, zooals hij later mij mededeelde, het eenmaal terug te kunnen krijgen om het dan werkelijk te verscheuren. Om liet dokument terug te hebben...eens een tochtje te mogen maken. Doch, Anthony had de geheimen van den nieuwen auto niet verteld en wanneer nu Vaspar, de eerste maal het voertuig bestuurde, reed hij er mede in een ondiep ravijn waardoor de Graaf ernstig gekwetst . . .

Toen zijne overeenkomst met de star verviel kreeg hij aanbiedingen langs alle kanten en had hij maar toe te slaan. Doch... hij nam niets aan, en eerzuchtig, besloot hij van met het geld dat hij in samenwerking met de star gewonnen had, zijn eigen studio te stichten, van zich aan te sluiten bij...het magazijn, was een nauwgezet handelaar; doch, daaraan alleen had hij niet zijn groot fortuin te danken, een fortuin hetwelk hij lederen dag nazag met de passie van een vrek. Aan allen, niet alleen van Gan-zey, maar aan alle kanten, stelde hij zijn geld ten dienste met een goed waarborg en... woekerintrest...Aan den muur was een kraan bevestigd, dewelke hij open draaide, waardoor het water er uit liep en hij zich een weinig verfris-schen kon. Vervolgens ging hij de woning binnen, naar de keuken, waar zijn zuster het druk had met haar kookpotten. « Hum! dit ruikt hier lekker! » lachte hij vroo-lijk. <c Wat krijgen wij vandaag, Tilly? » « Gij zijt veel te . . .

had. In werkelijkheid stonden zijn zinnen niet meer op Rosine en ten andere wist hij zeer goed, moest hij met gelijk welk meisje afkomen om te huwen, zijn vrekkigen...vertrok hij. Hij wist nog niet goed hoe aan geld te geraken, maar kost wat kost wilde hij het gevaar van zijn hoofd afwenden. « Hé Rubben », zegde hij een weinig Jater, met de koerier van den post komende, « hier...zeggen dat ze daar die twee voorwerpen niet uit elkaar kennen!... Enfin, morgen zal ik het terug zenden, nu is het tijd om te gaan eten. » Hij plaatste het doosje op een plank, achter hem, en verliet het magazijn; spoedig was hij bij Mary, welke hem ongeduldig wachtte. Wat Lem betreft, deze . . .

te hebben, voor den hal-von dollar welke hij gekregen had, hoorde' hij stappen achter zich. Het was de zuster van Jos. Had zij het gebaar van haar broeder gezien, en ging zij nu dit gelol terug vragen? Dit was de- gedachte...hetwelk ik in het magazijn gelaten heb. Ik ga het halen! » Zonder meer te zeggen liep hij haastig weg, het meisje overlatende aan een heerlijke gewaarwording. Het groote Magazijn had twee uitgangen, De eene gaf uit op een eenzame straat; van die...bedoelingen. De maan verlichtte de! plaats, daar hij de deer liet open staan, en zonder tasten of zoeken, ging hij naar de plank waar hjj de broche had neergelegd. : Het duurde slephts een paar minuten waarop, hij de deur terug sloot.- Terug buiten ontmoette hij. zeer verrast, Rosine .Blaine, welke een valies in de hand, naar . . .

niet, maar sprong vergenoegd tegen de beenen yan zijn meester op. De redevoering'van « lustige Jack » had in het hoofd van Ruben verwarring gebracht: gevang... vrijheid... hij liet zich bekoren en kroop insgelijks naar buiten. « Op weg...achtte de jongen niet in staat tot iets slechts, maar wel was het mogelijk dat hij liever een elegant dan een eenvoudig meisje had. Doch, bij den blik van den akêligen Lem, wist zij niet wat 'denken; waar zij echter zeker van was, dit was van de onschuld...Daarna, in gezelschap steeds van Mary, nam hij den terugweg naar de hoeve aan. Het meisje dacht niet meer aan die Rosine, omdat haar oom verzekerd had dat er tusschen haaien Ruben niets kon bestaan. Verheugd . . .

wij onnoozelen daar beginnen? Naar welken kant zou het rad der avonturen voor ons draaien? Laat het stuur van dat rad maar over aan hen die het in handen 'nebben. Geloof me, lieve lezers, dat het heusch niet zoo aanlokkelijk is als het doek het aangeeft. Och, als wij daar eens een kijkje gingen nemen, ik...met één been. Maar hoe groot was de verassing niet van Nonkel Jos wanneer hij Jack den Zwerver voor zich zag. « Maar, lieve God! Het is de lustige Jack met zijn trouwe Polochon! Ge zijt dan niet beschaamd te bedelen? Hola, manneken, ik ken dien truk met...was van e'en reis teruggekeerd. In een zeemanshuis had hij zich aan een tafel neergezet. Hij had wat te eten gevraagd, maar het bord soep, welke nu voor hem stond, raakte nij niet aan. Hij was verdrietig gestemd; hij dacht dat hij nooit meer op de dierbare hoeve zou terugkeeren, bij zijn . . .

Max waren, en zonder eenige opmerking verleende hij hem eene verbintenis voor drie jaar. Zes maanden later, had Max Linder het gevcelen dat hij nog niet genoeg verdiende. Maar nog meer dan ooit van hem houdende...dat ge gisteren op de paardenkoersen er toch niet, zoo ziek uitzag »... « Is «het waar, mijnheer?... Welnu, dan had hij mij maar eens moeten zien bij liet einde van de derde koers...dame op, een brunette, dewelke hij bij zijn vertrek te Parijs reeds gezien had. Het duurde'iiiet lang of hij kwam van een reisgezel te weten dat zij Antoinette de Maübaiy . . .

nische trekken, en op staanden voet, durfde hij haar voorstellen een film te draaien, waarvan hij het scenario had klaar liggen. Na het advies harer vrienden ingewonnen te hebben, werd Marie Prévost...gedragen, terwijl Keenan, welke niets gemerkt had, voortging met zijn rol. Hij kwam ana dit deel waar hij met zijn stuk succes behaalt en naar het portret, zijn vrouw (in het spel) blikkende, sprak hij: « Voor u behaal ik dezen' triomf! Waarvoor echter nog noodig...Talmadge een kontrakt te teekenen van langen duur; hij heeft het toen niet gedaan, maar luidde hij het wel gedaan, hij zou door haar millioenen verdiend hebben. BARBARA LA MARR . . .

van zijn «Dady» niet te zien, vroeg hij zijne moeder waarheen hij vertrokken was.Mrs. Reid zegde hem dat hij op reis was: « Oh, ik weet het,» verklaarde Bill, «hij is openlucht toonee 1er. gaan draaien voor zijne nieuwe film...van één zijner getrouwen, was besluiteloos; hij wist niet waar eerst naar toe te ga-an: naar zijn- kasteel of het paviljoen. Hij luisterde naar den raad van zijn gezel waarop hij zegde: « Naar het kasteel! » En .zij vertrokken. Rassendyll en Sapt wachtten nog...bipeds. Met de kolf van zijn pistool deed tvudolph het slot springen. « Een licht! » riep hij. Maar Sapt bewoog zich niet. De deur gaf toe waarop Rassendyll naar beneden ging. Hij zag in een hoek het lijk van een man liggen, dé keel doorboord. Het was de'arme Joseph, dewelke zijn leven gaf om zijn meester . . .

The Leopardess ” Maar Mr Brady was hoegenaamd niet op de hoogte van den stap zijner dochter, en toen hij hem ter oore kwam, was Alice reeds eene ster. En nogmaals had hij de goede ingeving van te zwijgen. Maar sindsdien durft hij niet meer geloo-ven dat de kinema of het'fooneel zijne dochter zullen ontmoedigen. Haar eerste film...het huis « Zed », en de oude man had zich begeven naar het adres dat hij in een voor ’t publiek bestemd kinemablad had gevonden. Het was eene belangrijke firma het huis « Zed », en het heen en weer geloop van drukdoende lieden was een bewijs...hem kühnen gaan zien. De arme oude schuddebolde het hoofd; nog immer begreep hij niet. Toen hij bij de deur kwam die merT hem had aangeduid, vroeg, smeekte hij: — M’n beste vriend... gij zult me mijn zoon wel kunnen laten 2ien . . .

kon door de kinematographisten niet onopgemerkt blijven. Tijdens het seizoen 1911-1912 ontving hij voorstellen van de Las-ky-Paramount. Maar het aangeboden salaris leek Tom onvoldoende; over het aanbod werd niet meer gesproken en hij kwam te New-York de hoofdrol van een treurspel: « On Trial» vertolken...5e VERVOLG Perry, van zijn kant, kon zijn oogen niet geloo-ven; nooit had hij liefelijker, gratievoller verschijning gezien. Hij boog zich met zwier, zooals een Buckingham hem niet zoude nagedaan hebben en waarop Jocelyne antwoordde. Haar...Hij wilde Jocelyne onmiddellijk zien. Had hij daar het recht niet toe? Instinktmatig klopte hij herhaalde malen op de deur. Geen antwoord krijgende, opende . . .

twee filmen bezorgden misschien Signoret wel al het zedelijke voordeel niet dat hij vermocht er van te verhopen. Door twee in-sceneerders, die...Signoret is geen echt Parijzer artist. Indien hij wilde zou hij het kunnen. Die het meerdere kan kan die dan het mindere niet? Signoret is beter clan dit: het is een menschelijk kunstenaar in den geheelen zin van het woord: « Hij is de mensch en niets dat de mensch aanbelangt zou hem onverschillig...zij Perry, daar hij beloofd had haar te beschermen. De deur ging open, het was Sommerset welke verscheen. Men kon goed zien dat hij eenige likeur gedronken had. Hij opende zijn armen en naderde Jocelyne al lachende: « Eindelijk . . .