zoo dadelijk kunnen verslinden; zij zullen u niet ontsnappen! » Sinds een paar minuten had zij Fleur-de-Marie begluurd; zij trachtte hare herinneringen bijeen' te brengen en eindelijk...was er geen twijfel meer, zij herkende Goualeuse. « Is het mogelijk!... riep zij, de handen te saam slaande, « het is mijne suikerdievegge! Wees...heeft hem komen halen en beiden zijn vertrokken. » « Zij zijn het! » zegde Sarah, « maar waren zij alleen hier? » « Dit is te zeggen, uw kameraad heeft hier gegeten . . .

haar verleider wil bewegen haar te huwen, wordt zij smadelijk beleedigd.... Intusschen heeft zij vernomen dat zij het kind van den graaf is en deze heeft haar als zijn eenige...te huwen. Wanneer hij dreigt bekend te maken dat zij zijn minnares is geweest, slaat zij herrl zoo ongelukkig met haar rijzweep dat hij dood nederstort...het karretje trekt, waarmede • zij haar werk gaat bezorgen, heeft zij geen vrienden.Ondanks haar beklagenswaardig lot, heeft . . .

briefpapier getuigen hiervan; óngeluklcig schijnt zij aan eene ongeneesbare ziekte te lijden: zij wil aan cinema doen! Onze held ontvangt honderden brieven...is zij in Londen waar zij veel bijval inoogst. Zij ontvangt eene aanbieding om in Amsterdam, hare geboortestad...te komen spelen. Eerst twijfelt zij, ten laatste neemt zij aan. De eerste dag der vertooning wordt zij door Wal ton herkend. Hij bemint haar nog altijd doch hij geeft het aan Walton hem zeggende dat Lore er . . .

je. Een angstig voorgevoel grijpt Mand aan. Loopt zij niet willoos in haar ongeluk? Zij ziet Haï.fnn» aan en schrikt voor den vvreeden trek in zijn...Maar het meisje was van een andere natuur. Zij was niet voor de komedie, maar voor het drama geboren. En zij nam vergift in, en kwam, als een trouwe hond, voor de deur van...meer op Ophelia, die krankzinnig wordt wanneer zij verstooten wordt. En Ophelia sterft. Hamlet vecht met Laertes . . .

en onder zijn vurige woorden, ontwaart ook zij, dat iets meer dan vriendschap hen bindt; en ze zal Johan volgen...verschrikt verder. Zij bemerkt een'deur en snelt er binnen. Zij is m de missie. Maar zelfs daar zullen de woeste mannen en vrouwen...Madsen denkt een oogenlblik na. Inderdaad. als zij als vijanden vechten kunnen zij samen n.iet meer het meisje in 'haar levensdoel helpen. En . . .

Maud aan «het kleine schepseltje gedacht, toen zij eenzaam in de gevangenis zat. Nu snelt zij naar «haar kind. Haar moederliefde doet haar al het doorgestane...En langzaam verandert haar liefde in haat. Zij zal zioh wreken voor al de elèende haar aangedaan. Zij zweert, te zullen teven- om zich te wreken. Zij komt in het verlaten ouderlijike huis. Bij toe val vindt zij daar 'brieven van haar vader, waarin er spraak is van de onmete...En weidira vindt zij gelegenheid om naar China te reizen. Zoo vertrok zij met de boot, waarop zij kennis «maakte met Kienlung. «Kienlung heeft ademloos geluisterd . . .

loslaten en van eene hoogte van vijf meter viel zij loodzwaar op den grond; zij stierf nog vooraleer zij in het gasthuis werd gebracht. Vóór den oorlog, toen Mej. Mistinguette...is en die dus nog niet alles gegeven heeft wat zij kan, en wij durven gerust verzekeren dat alles wat zij ons tot hiertoe getoond heeft maar spran-kels zijn en dat...weg die hij moet opgaan en in een brief die zij hem schrijft raadt zij hem aan de plaats naast zijne vrouw terug te hernemen. Zij verlaat New-York en gaat terug bij haar broeder wonen. _ Lenige . . .

ivian waarde, de juweelen die zij bij zich hebben, geven zij den Negeraangeteekend naar Ophir, de stad waar zich de schat...Madsen en Kienlung beschermd, kent geen gevaren. Zij klaagt niet, want zij weet dat de prijs van haar daden de schat zal zijn, die haar...ijke schatten... Nog staan zij voll verbazing al deze weelde te aanschouwen, wanneer zij danigs aile kanten bewoners zién te voorschijn komen, die . . .

van De Cinema een kans, om te toonen dat ook zij de noodige bekoorlijkheid bezit om als film-artiste, eer...de vrouw dertig si’s in zich vereenigen, of wel, zij moet de beschrijving waard zijn van tien bijvoeglijke naamwoorden...te maken. Men neme evenwel in aanmerking dat zij die in cinema-producties wil optreden, een frische ongerepte . . .

herbergkamer de ongelukkige Laurence die, voor zij verdwijnt, het land heeft willen weerzien waar zij een zoo kort geluk gesmaakt heeft. Laurence sterft en het...be-vieest voor de komst der nieuwelinge,, welke zij jong en bevallig weet te zijn, en zij tracht er haar schoonbroeder toe over te halen er van af te...haar zak en belde; de arme Murph kwam open doen en zij ging binnen. Eenige ogenblikken later kwam zij tei'ug buiten, zegde een paar woorden tot Tortillard, welke . . .

intrek ie nemen. Zij wenschte öeii huis, met groot park. Sinds zij te Los Angeles verblijft wordt zij er overstelpt met brieven der magazijnen uit de stad en omstreken...is nog maar even over de twintig- Vroeger was zij tooneelspeelster en vertoefde zij gedurende eenigen tijd op de Londener planken. Toen zij nog geen negentien lenten telde had zij de rol van Ophelia en die van Mrs Dane reeds vertolkt. Alvorens...veracht zij; en ondanks haar donkerbruin haar, draagt zij in vermelden film zilverwitte lokken. Om tot dit resultaat . . .

in eene opwelling van hevigen hartstocht, wijst zij hem af. «Madame» gevoelt daar zulke wroeging over, dat zij in bare woede, het bevel geeft, dengene dien zij liefheeft, ter dood te brengen. Dank aan eene vergissing, wordt...girl té worden. Na eenig tegenstribbelen sloeg zij toe, en zij, wier gezondheid inmiddels veel steviger geworden was, is...Een rijtuig kwam met eene jonge dame en wanneer zij haar sluier oplichtte, kon men zien dat zij geweend had; echter stapte zij niet uit en gaf bevel terug te keeren, doch ik had aan den koetsier . . .

Moeder neemt echter niet aan. Uit fierheid zegt zij niet waarheen zij gaat. Hare kinderen... Zij neemt het hun niet euvel. Zij zijn niet kwaad en doen hun best... Er, Jean, Jean de verschrikkelijke...komen zich met berouwvol hart rond haar scharen en zij vergeeft hun, en zij bemint hen en in haar hart maakt zij niet het minste onderscheid tusschen hare « kleinen » aan wie...zij toebehoort en voor wie zij nog steeds, alles zou lijden, opdat zij maar wel tevreden en gelukkig zouden zijn. Superproductie . . .

Moeder neemt echter niet aan. Uit fierheid zegt zij niet waarheen zij gaat. Hare kinderen... Zij neemt het hun niet euvel. Zij zijn niet kwaad en doen hun best... Er Jean, Jean de verschrikkelijke...komen zich met berouwvol hart rond haar scharen en zij vergeeft hun, en zij bemint hen en in haar hart maakt zij niet het minste onderscheid tusschen hare « kleinen » aan wie...zij toebehoort en voor wie zij nog steeds, alles zou lijden, opdat zij maar wel tevreden en gelukkig zouden zijn. Superproductie . . .

werden overvallen en gekneveld; toevallig verneemt zij wat het alarmsignaal was, en een hoorn grijpende, kon zij er helaas, geen geluid uit krijgen. Gelukkiglijk kwam de herder...immer standvastig, haar geloof wilde niet wankelen... zij twijfelde niet, zij talmde niet, zij zegde niets. Ondanks alles, zorgen, armoede, enz. geloofde zij toch aan eenen goeden uitslag. En eensklaps kwam de uitslag...hernieuwen en zij beloofde nogmaals te komen maar weer brak zij haar woord. De laatste maal echter kwam zij tot aan de deur maar vertrok... Gij ziet hoe deze vrouw een inwendige . . .

Moeder neemt echter niet aan. Uit fierheid zegt zij niet waarheen zij gaat. Hare kinderen... Zij neemt het hun niet euvel. Zij zijn niet kwaad en doen hun best... Er Jean, Jean de verschrikkelijke...komen zich met berouwvol hart rond haar scharen en zij vergeeft hun, en zij bemint hen en in haar hart maakt zij niet het minste onderscheid tusschen hare « kleinen » aan wie...zij toebehoort en voor wie zij nog steeds, alles zou lijden, opdat zij maar wel tevreden en gelukkig zouden zijn. Superproductie . . .

Moeder neemt echter niet aan. Uit fierheid zegt zij niet waarheen zij gaat. Hare kinderen... Zij neemt het hun niet euvel. Zij zijn niet kwaad en doen hun best... En Jean, Jean de verschrikkelijke...zij toebehoort en voor wie zij nog steeds, alles zou lijden, opdat zij maar wel tevreden en gelukkig zouden zijn. Superproductie...het net; en het is deze welke Rita herkent wanneer zij tot het bewustzijn weerkeert. Zij dringt zich tegen hem aan en instinctmatig laat zij zich omhelzen... Maar wat?... die kus, ja, die kus ([ lie zij komt te ontvangen... zij droomt niet... het is dezelfde... deze welke de gemaskerde harer . . .

Moeder neemt echter niet aan. Uit fierheid zegt zij niet waarheen zij gaat. Hare kinderen... Zij neemt het hun niet euvel. Zij zijn niet kwaad en doen hun best... Er Jean, Jean de verschrikkelijke...komen zich met berouwvol hart rond haar scharen en zij vergeeft hun, en zij bemint hen en in haar hart maakt zij niet het minste onderscheid tusschen hare « kleinen » aan wie...zij toebehoort en voor wie zij nog steeds, alles zou lijden, opdat zij maar wel tevreden en gelukkig zouden zijn. Superproductie . . .

bonbons en een ruikertje Camelia’s; Maar kende zij ontelbare minnaars, de liefde kende zij niet. Op zekeren dag echter, ontmoet zij een eerlijk en oprecht jong-mensch: Armand Duval, student...een bezoek aan Los Angelos te brengen. Aldaar kwam zij in aanraking met Douglas Fairbanks, en nu nog draagt zij hem eene diepe erkentelijkheid toe, daar zij hem haar eerste optreden te danken heeft. Zij wist hem te overtuigen dat zij bizonder voor de stille kunst begaaft was, iets waar zij zelf het eerste woord niet van geloofde, en hij vertrouwde...deze werden grooter en groo-ter... Van waar kwamen zij?... Zij richtten zich naar de Maître d’école, zij bedreigden hem... Het zweet brak hem uit, wat wilden zij van hem? Wat te doen? Op dit oogenblik liet de bandiet in zijn . . .

Waarvan beschuldigt men dit meisje, mijn heer? » « Zij wordt verdacht van kindermoord! » « Zij?... Zij?... Haar arme vader!... Wanneer hij dit gaat vernemen, zal zijne gezondheid...nooit heeft zij gelogen! Zij heeft niet gestolen! » « Men beschuldigd uwe dochter ook niet...wees niet onbarmhartig » kwam Rodol phe tusschen. « Zij! Onteerd!.. » riep Morel. . « En indien zij zich nu eens onteerd had om u te redden? » Deze woorden hadden . . .