verheven boven de andere artisten? Welnu, volgens mij, niet! Ik ben zeker dat er vele artisten van tweeden rang (als ge ze zoo noemen wilt) zoo goed spelen als een Valentino of eender welke beroemde star. Waarom zijn...Dit is belangwekkend.... Op het eerste zicht zijt gij niet verheugd, maar ook niet kwaad.... Dit komt later.... Gij zijt gejaagd.... Dit geeft hem tijd u zijn liefde te toonen.... Gij weert u niet af, nu nog niet... Hij toont de ring.... Nu is het uw berut... Gij geraakt in vuur.... De rest weet ge.... De rol is wel wat zwaar voor...antwoordde Norma: « Zeker... en waarom niet? » « Gij denkt dat men mij zal binnen laten? » « Natuurlijk. Zij laten mij nu doen wat ik wil. » Het was de waarheid. Dien tijd was Norma Talmadge . . .

kunnen wij verklären dat dergelijke reklaam nog niet eens Antwerpen bereikt. En als er vele Fransche fit < ÇINEMAWERELD » men (in het bizonder heb...alles overvleugelende Amerikaansche wereldreklaam, als hun naaste buren niet cens met huil eigen scheppingen vertrouwd zijn? Aan Souvarine...was loutere verbeelding: fautazij. Aan Vergeet-mij »Niet. -— Uit uw stukje heb ik alleen kunnen opmaken: dat u er met mijn . . .

ik ook wat neerpennen in de Vrije Tribuun hetgeen mij niet zoo goed zal afgaan als Leonore Perducala en de andere lezers. Mijn gedacht over...maar laat hem niets anders doen want dan komt hij als ster nog niet in aanmerking, U zoowel als ik heb hem zien spelen als matroos, doodeenvoudig, nul. Rud. Val. moet in zijn genre blijven...eeuwig kunnen misvormd zijn > protesteerde Pietro. « Als gij niet doet wat ik zeg en indien Jeannette dezen avond niet werkt, heb ik u beiden niet meer noodig! Nooit! Onthoud dit! » Hiermede vertrok hij, de oude . . .

glorijrijke visioen zag ik door het succes welke mij wachtte. Hij had mij toch beloofd mij eene kans te geven. De gedachte dat ik mislukken zou was mij nooit te binnen gekomen. Met hem, als leermeester, kon ik niet mislukken. Hoe zou ik hem vergelden. Al dat succes beteekende...schitterend kostuum. Ik was zoo verbaasd dat ik niet spreken kon. Hij scheen mij niet wel gezind. Hij zag rond als was hij bang. Ik begreep dit toen niet. Hij kwam naar mij toe en zag mij aan. « Welnu? » vroeg hij. « Gij zegdet mij dat ik moest komen » mur melde ik. « Heb IK u dat gezegd?.. Wanneer...moeilijk om schrijven. Ik kon er dezen avond niet aan beginnen... Vandaag zegde H..., tot mij: «Nel la, ge zoudt moeten op reis gaan. Gij doodt u langzamerhand. Ah, indien hij wist... Goede H....! Waarom kan . . .

mij binnen, te gaan. •• « Dit had ge niet mogen doen ' Wij zijn te midden van een opname! Dit wordt niet toegelaten. Als ’t u belieft, ga heen! Ik zal u wel schrijven! » Hij zegde mij. dit alles op zulk3 manier alsof hij een diner bestelde. De...wende ' mij tot eene oude vrouw en vroeg haar: « Kunt ge mij. als ’t u belieft, niet zeggen wear ik ben? Ik vrees dat ik mijn weg verloren heb. » Voor...haar: « Wat bedoelde hij daar mede? » « Ik zou mij daarover niet ongerust, maken » ajiit woordde Kitty. Doch. ik hield niet af. « Kunt gij me dan niet zeggen wat. hij meende met amusant te zijn tegenover hem . . .

kers te trachten te overtuigen dat het ob-jektief niet zoo te misprijzen was als zij dachten. Verwonderlijk zal het dan ook niet zoo ongelooflijk klinken als we zeggen dat de opname van deze band, twee jaar geduurd heeft...nieuwsjes aangebracht, vroeger jaren, en verborg mij niet dat-ik er niet veel hoop op moest hebben. En waarlijk, er kwam geen tiericht...Kunt gij niet een wijl in mijn kamer komen I » vroeg zij. « Of moet gij soms uit gaan? » « Neen », antwoordde ik bitter, « uit gaan is nie» meer . . .

Roland; zoo ver van hem verwijderd!... Ik weet niet hoe het kwam, maar eenige maanden later merkte Roland mij opnieuw op. Hij knikte mij tegen en glimlachte. Zelfs kwam hij naar me toe en vroeg mij hoe ik het stelde. Daar-bij, mijn spel leverde voldoening en...Nella! » stamelde hij. «Nella! Hét schijnen mij jaren toe dat ik u iets heb willen zeggen. » Ik keerde mij een weinig naar hem toe. Hij zag mij strak aan. Ik kon dien blik niet verdragen, ik sloeg de oogen neer. Plots nam hij mijn handen...binnen en sloot de deur achter haar. * Gij herkent mij niet? » vroeg zij met een harde »tem. Plots gevoelde ik mij moeilijker ademen. « Neen... » stamelde ik. « Alma Audrey! » Zij wierp . . .

bekende de jonge baron, ik heb geen dollar meer en gij begrijpt dat zoolang ik uw echtgenoot niet ben, ik niets van u, als jgeld mag aannemen. » « Inderdaad, antwoordde Peggy, dit zou shocking...het sein zal geven. Dan komt ge terug; wandel als ge woonte, wees niet ztnuwachlig. Wuif met de hand wanneer ge halfweg zijt, niet eerder, tot ginder waar ge dit signaal ziet... Dan, gij Miss Moreland, gaat- niet eerder naar hem toe dan wanneer gij hem vallen ziet. Doch, hij moet eerst opstaan, en wan neer gij ziet dat hij niej gaan kan, loopt gij op hem toe om hem te helpen. Herinner u echter dat gij uit uw oogen zien moet. want op den...en kom dan vlug naar hier, maar ook niet te vlug. Neem uw tijd.» Hij kwam dicht er naar mij toe en vroeg. « Kunt gij zwemmen? » Ik Jachtte. « Zeker kan ik dit » antwoordde ik. « Omdat, wanneer . . .

volgende maal!... HET GENIETEN VAN FILMEN. Hebt gij nog niet opgemerkt, dat sommige personen een film als leeliik bestempelen, terwijl het meerendeel der kinemabezoekers...nadenKen. Ik was hem zoo dankbaar. « Mijn goede H..., gij zijt altoos zoo goed voor mij geweest. » « Is het waar? » lachtte hij. « Ja; maar nu vraag ik u mij een gunst toe te staan. » « En dit is? » « Laat ons het afgesproken tooneel...niet verliefd op den man maar op mijn ideaal van filmheld. Dezen avond voel ik mij vrij. Dit, Annette, moet gij lezen. Ik hoop dat ge sterk genoeg zult zijn om dit te dragen . . .

aangenaam te voelen hoezeer ons kind bemind en bewonderd wordt, maar wij rekenen dit niet als onze verdienste aan, dat hij aldus gevierd wordt. Het is een...te ioopen — De aangesprokene bezag mij als zot. Weet ge het dan niet: Jackie Coogan is zoo juist aangekomen! Op gevaar, mijn eksteroogen...overgroote meerderheid verkozen werden. Zeg nu niet dat gij het niet vat, maar beken liever dat gij het niet wilt begrijpen dat wij de romantische, poëtische en lyrische . . .

u!» Zij verbrak de verbinding. « Lievelingen, gij beiden gaat met mij dejeu-neeren, Pierre komt mij eerst halen rond 6 uur,, intussçhentijd kunnen wij wat praten...Een maand geleden kende ik zelfs mijn bruid niet, op mijn woord. Vrienden hadden mij op een soirée uitgenoodigd. Een oude dame, welke mij sinds mijn kindsheid kende, fluisterde in mijn oor: « Ge moést...de atelier rechts... Froissard... vergeet de haam niet... » Marie moest er om lachen. « En waarom niet? » vroeg zij zich af. « Hier verveel ik mij... » Zij gaf haar chauffeur bevel de auto gereed te maken... 20 minuten . . .

In de rolverdeeling komen voor: Sydney Chaplin als « Babbs »; Ethel Shannon als « Ella »; James E. Page als « Spetti-gue »; Lucien Littlefield als « Brasset »; Philip Smally als « Sir Francis Chesney »; Eulalie Jensen als « Donna Lucia d’Alva-dorez »; David James als « Jack Chesney »; James Harrisson als « Charlie Wv-keham »; Priscilla Bonner als « Kitty » en Mary Aiken als « Amy ». WIJ VERNEMEN dat dc twee filmen, gedraaid op het eiland...zegde Marie, van haar plaats komende, « gaat gij mij het laten zien, niet waar? > Jean had het doek reeds bedekt. « Neen, neen! » riep zij. « Ik...haar, moeder, en zij heeft nooit iemand anders bemind dan mij! » « Ja, jongen, geloof niet dat ik zoo iets zeg uit haat tegen haar, maar bedenk eens welk . . .

woorden waren: — Zeg, als ’t u belieft, dat men mij niet Beatrice noemt, maar wel Leatrice; dit is niet hetzelfde; ik heb maar één voornaam en ik houd er aan. Leatrice...die mij wenschte te zien. Het was hoegenaamd niet om mij om mij een « grrrroote » rol toe te vertrouwen maar om mij eens op proef te stellen. Daar mijn vader toen érnstig ziek...indien gij hem niet helpen wilt, geef mij dan uw zwaard! » Doch, deze stelde zich voor de deur. « Wees stil . . .

Och kind, antwoordde ik, zucht daar zoo diep niet om, hij is onbereikbaar, en hij is getrouwd. Als opgeschr.kt uit haar droom, vloog ze van haar stoel op mij af. Wat, getrouwd, och, gaat door kind, hoe zoudt gij dat weten. Ja, sprak ik, getrouwd en zelfs al voor den tweeden...kiem der besmetting, ’t Is een aanstekelijk blad (niet voor z’n ongeluk hoor) en is even bemind bij al de lezers als de grootste Star van t witte doek. ' Zeg het voort. P. S. — Lk las in...medegedeeld hebben enkel uit liefde __ geloof mij. U gelooft mij niet? Het is zoo waar __ gelooft ge mij Mademo selle? » Zij zag hem niet aan. Mr Beaucaire stak zijn hand naar haar uit om meoelijden . . .

zelve die besliste dat hij in zijn nieuwe film er als een onvervalschte spaansçhe Grande wou uitzien, en niet als een konventioneele Amerikaansche held. De nieuwe film is...zij schreef: « Ik ben een been afgezet; wanneer ge mij eens zoudt bezoeken dan zult ge mij zien met een deken over mijn knieën, waardoor ge niet zien kunt dat ik maar één been heb ». Agnes Ayres werd een huwelijk...Mijnheer Heb heden « Studio » gekocht, niet als verslingerd lezer ervan, doch als « snuif-zoeker ». Héwel, HUN Vrije Tribuun begint maar miezerig . . .